Ο Μεχμέτ Εφένδης «Κρητικός» όπως υπογράφει, ήταν ένας Τουρκοκρητικός που ζούσε στην Αίγυπτο.
Με επιστολής του στην εφημερίδα ΜΙΝΩΣ (αρ. φ. 216/ 20-4-1885 σελ. 3) παραθέτει ένα ποίημα σε δεκαπεντασύλλαβο, με τον οποίο εξυμνεί τους Χριστιανούς της Κρήτης.
Γράφει:
«Εγώ ΄μαι Τούρκος Κρητικός, στου Μισιριού τα μέρη,
το Βιλαέτι μ΄ αγαπώ, πολύ με ΄νδιαφέρει.
….
Πολλοί θα δυσαρεστηθούν, Τούρκοι που δεν ακούνε,
μα την αλήθεια θα ειπώ, καλά να το γρικούνε.
Εκείνοι ΄νε στον τόπο μας και δεν μπορούν να κρίνουν,
την έχθρητα με χριστιανούς, πάντα τους δεν αφήνουν.
Η έχθρητα και το κακόν και η αντιζηλία,
εφέρανε το κράτος μας σε τέτοια δυστυχία.
Ημείς όμως από μακράν δεν θα το αρνηθούμεν,
πως ότι από τους Χριστιανούς το φως θα το ιδούμεν.
Πιστοί! Μη σας κακοφανεί, διότι είναι αλήθεια,
οι Χριστιανοί του τόπου μας, δεν είνε παραμύθια.
Παντού στον κόσμο ξακουστοί, σ΄ όλη τη Ρωμιοσύνη,
στην παίδευσιν, στη μάθησιν και στη γενναιοσύνιν.
Πάντα ΄νε φιλελεύθεροι, το δίκαιο ζητούνε,
και με μεγάλην φρόνησιν ευκόλως τ΄ αποκτούνε.
Αφού εκατορθώσανε να ελευθερωθούνε,
από ταις πρώταις αδικιαίς, καλά ν΄απαλλαχθούνε.
Αφού και εις τον τόπο μας φέραν ισοτιμία,
εστήσαν δικαστήρια και Ειρηνοδικεία.
Δεν αδικείται ο φτωχός, ούτε καταπατείται,
όπως το πριν εις τον Καδή, αλλ΄ ικανοποιείται.
Πτωχός είναι ή πλούσιος, μικρός είτε μεγάλος,
ο νόμος ίσα φέρεται στον ένα και στον άλλο.
Αφού η Ρωσία έγεινεν ο άσπονδος εχθρός μας,
κι έβαλε την Κυβέρνησιν όλο για το κακό μας.
Ν΄ ανακατέψη πράγματα, όπου μπορούν να βλάψουν,
στο κράτος τα΄οθωμανικόν φωτιάν μεγάλην ν΄άψουν.
Έπρεπε Τούρκοι και Ρωμιοί που είμεθα στην Κρήτη,
γενναίως ν΄ αντικρούσωμεν Μοσκόβικο τερτίπι.
Οι Τούρκοι δεν ωμίλησαν μα οι Χριστιανοί δεν παύουν,
να αντικρώουσι σφοδρώς να λέγουν του Σουλτάνου.
Μη προς Θεού Βερέτια δοθούν εις τους Βουλγάρους,
δεν θα το ανεχθούμε ένα τοιούτο πράγμα,
διότι κινδυνεύουνε συμφέροντα μεγάλα.
Αυτοί προβλέπουν κίνδυνον, μα ΄μεις τον αψηφούμεν,
γιατί δεν καταλάβαμεν πως πρέπει πλιο να ζούμεν.
Ο κίνδυνος είνε κοινός σε Χριστιανούς και Τούρκους,
εμπρός λοιπόν ας λάβωμεν μέρος και μεις σε τούτους.
Δεν είνε πρέπον οι Χριστιανοί να διαμαρτυρούνται,
και μεις σταυρό στα χέρια μας, από μακριά θωρούντες…
