Κείμενο: Γεώργιος Χουστουλάκης
Είναι τώρα και κοντά δύο χρόνια που η Κρήτη έχει βγάλει κακό όνομα παγκοσμίως στα τροχαία, πάνω που κάποτε νόμιζα πως είχε τους καλύτερους οδηγούς!
Η φήμη μας πλέον έχει γίνει παγκόσμια, και το διαπίστωσα και εγώ πρόσφατα που κατέβηκα από την Αθήνα!
Σήμερα μονάχα, κατέβηκα το πρωί στις Μοίρες για προσωπικές δουλειές.
Φτάνοντας στο Δημοτικό σχολειό Γαλιάς, και λιγάκι πριν, βλέπω μπροστά μου ένα μικρό αυτοκινητάκι που οδήγαγε μια κοπελιά. Ξεκινά και κινείται απότομα, έκανε το λεγόμενο “σαλίγκαρο” στη μέση μέση του δρόμου, και σαν τρελή και παλαβή ερχόταν κατά πάνω μου! Τελικά και τη τελευταία στιγμή κάνει μια του τιμονιού και το στρίβει αψυχολόγητα αποτομα δεξιά, πέρασε ξυστά από μπροστά μου, και τρύπωσε κάπου εκεί σε ένα σπίτι!
Α δε πάμε καλά εδώ πέρα ! Λέω!
Προχωράω πιο κάτω στη στροφή και πάνω ακριβώς τη δεξιά αυτή στροφή, ερχόταν ένας νέος μηχανόβιος φουριόζος και κουνιστός με το μηχανάκι του, έκανε και εκείνος στη πράξη το “μάθημα” του “σαλίγκαρου” το μόνο που έμαθε, και με απανωτά ζικ – ζακ ερχόταν και αυτός κατά πάνω μου!
Παλαβή και η κίνηση του νεαρού αυτού, αλλά να που τη συνήθισα τη συμπεριφορά των οδηγών εδώ πέρα, και έκανα σαν να μην συνέβει τίποτα! Ευτυχώς που έτρεχα με 40, γιατί αν έτρεχα άνω από τα 60, θα θρηνούσαμε σίγουρα θύματα! Φτάνω στις Μοίρες και πάω να στρίψω αριστερά πριν την Αγία Παρασκευή, και αμέσως δεξιά, όπου και εκεί ερχόταν κάποιος κατά πανω μου κι από το δικό μου ρεύμα! Ευτυχώς πάλι που δεν έτρεχα, αλλά με είδε ο νεαρός που του κούνησα το κεφάλι μου!
Έφυγα από τη δουλειά που πήγα, και μετά άφησα κάπου το αυτοκίνητο και πήγαινα με τα πόδια. Ήμουνα ακριβώς μπροστά στην Πειραιώς και έκανα το πρώτο βήμα να περάσω απέναντι. Με το που μπαίνω ένα μέτρο στο δρόμο, έρχεται ένας από πίσω μου και στρίβει κι αυτός αριστερά και κατά πάνω μου! Επειδή είναι άριστα τα αντανακλαστικά μου, αστραπιαία ακινητοποιούμαι επιτόπου! Ένοιωσα όμως τον αέρα του αυτοκινήτου στο πρόσωπό μου! Δεν με είδε που περνούσα, αλλά με είδε που πρόλαβα και σταμάτησα για χάρη του και τον γλύτωσα από τα …δικαστήρια! Ένα και εβδομήντα εφτά είμαι και δε με είδε? Τώρα κι αυτός κρατούσε κινητό? Ήταν αφηρημένος? Δεν πρόλαβα να δω τι έκανε κι αυτός ο νεαρός!
Είδα όμως την όλη τραγική κατάσταση στα μέρη μας, και όχι μονάχα σήμερα αλλά και κάθε μέρα. Δεν είναι τόσο οι μεγάλοι που κάνουν αυτά τα πράγματα, αλλά ως επί το πλείστον νεαρά παιδιά άπειρα, αλλά και προ παντός ανεύθυνα! Καθημερινό φαινόμενο πιά, κι αν και τα όσα είχα αντιληφτεί και τις άλλες μέρες, άλλες πέντε φορές είχε πάει η ψυχή μου στη Κούλουρη!
Δεν υπάρχει πια ο φόβος μέσα στους νέους οδηγούς για τυχόν δυστύχημα, και να τους συγκρατήσει, ακόμα κι αν έφθαναν κάποιοι ένα βήμα στο θάνατο αυτών ή του θύματος! Κάποτε νόμιζα πως μεθάγανε ή μαστουρώνανε κάποια παιδιά, δεν το πιστεύω αυτό, πιστεύω στην ανευθυνότητα και στην απροσεξία πολλών ντόπιων οδηγών.
Μετά λοιπόν και με όσα είδα και διαπίστωσα, και λίγα είναι τα εκατοντάδες τα δυστυχήματα που θρηνήσαμε ήδη και τούτη τη χρονιά! Λογικά έπρεπε να ήταν διπλάσια, αλλά έσωσε τη κατάσταση η τύχη, ή η αστραπιαία αντίληψη του άλλου!
Εδώ επί του προκειμένου, χρειάζονται μάλλον κάποια νέα μέτρα, γιατί δεν είναι ένας ο”σαλίγκαρος” στο δρόμο, έχουν γεμώσει οι δρόμοι “σαλίγκαρους”!!!
