Πριν ένα χρόνο (30 Ιουνίου) έφυγε για το μακρινό του ταξίδι ένας σπουδαίος άνθρωπος, ο Ηλίας Νικολακόπουλος.
Όταν ήρθε στη ζωή, το μακρινό 1947, τον βάρυνε το πατερικό αμάρτημα.
Ο πατέρας του, ο αείμνηστος Κώστας Νικολακόπουλος, ήταν ο διοργανωτής της μεγάλης απεργίας των τριατατικών της 14/4/1942.
Μεγάλη μορφή της Εθνικής Αντίστασης, ένας αεικίνητος και δυναμικός κοκκινομάλλης, όπως τον περιγράφει η Άλκη Ζέη στα βιβλία της, που περιγράφουν την περίοδο.
Γι αυτή του την δράση κατά των κατακτητών, τιμωρήθηκε απ το μεταπολεμικό καθεστώς, με διαρκή εξορία, μέχρι το 1955.
Ο μικρός Ηλίας, έπρεπε να εισπράξει κι αυτός, το μέρος της τιμωρίας που του αναλογούσε, σαν γιός αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης.
Έτσι μόλις γεννήθηκε, συνόδευσε την μητέρα του στην εξορία στο Τρίκερι.
Από τότε όμως πέρασε καιρός.
Ο Ηλίας σπούδασε, αγωνίστηκε και καταξιώθηκε όσο κανένας στην επιστήμη του.
Ο ίδιος, ακέραιος χαρακτήρας, έχαιρε της εκτίμησης όλων και επιβλήθηκε με την αξία του, σαν η πιό αναγνωρισμένη φυσιογνωμία στον τομέα του.
Τώρα που φεύγει, έχει επιβάλλει με την αξία του, να αναγκάζονται να τον κατευοδώσουν, με ανακοινώσεις κλπ, ακόμη κι οι απόγονοι, αυτών που τον είχαν στείλει στα παιδικά του χρόνια, περιορισμένο στο Τρίκερι.
Αλλάξαν βέβαια και οι καιροί, αλλά ήταν κι η προσωπικότητά του, που δεν μπορούσε κανένας να την παραμερίσει.
Καλό ταξίδι Ηλία.
Η φωτογραφία που δείχνει τον Ηλία Νικολακόπουλο, προέρχεται από εκδήλωση μνήμης που έγινε στο Τρίκερι κι ανήκει στο αρχείο του Χρήστου Τρικαλινού (στο μέσον) που πέρασε κι αυτός τα παιδικά του χρόνια στο Τρίκερι.
Στην άκρη αριστερά ο Λευτέρης Τσακίρης κι αυτός παιδί εξόριστου εκείνων των χρόνων.
( από Κωσταντίνος Γιωτάκης)
Πηγή: Stefanos Pantos
