Το βιβλίο του Ιωάννου Αν. Δασκαλάκη αναφέρεται εις την ιστορία του Σίβα, διαχρονικά και επικεντρώνεται γύρω στο 1912.
Τα κείμενα, διηγήσεις γερόντων, ο συγγραφέας δεν πρόλαβε να τα επεξεργασθεί. Διεσώθησαν δε εντελώς τυχαία.
Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο θα διαπιστώσει ότι εκτυλίσσεται ένας κόσμος ο οποίος έχει χαθεί για πάντα. Όπως αναφέρει η Μοναχή Αικατερίνα Μαρκουλάκη:
«ένα βιβλίο πλοηγός για τους νεότερους και τους αγέννητους».
Γι αυτό το βιβλίο λάβαμε πολλές επιστολές με κριτικό και ευχαριστήριο πνεύμα.
Ευχαριστούμε όλους, όσους το αγκάλιασαν.
Παραθέτουμε 3 από αυτές:
Του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
Της Μοναχής Αικατερίνας Μαρκουλάκη από το Ιερό Ησυχαστήριο της Αγίας Φωτεινής Ελληνοπεραμάτων
Και του Προέδρου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ρεθύμνου κυρίου Τρούλη Μιχαήλ. Η βιβλιοκριτική του οποίου δημοσιοποιήθηκε στα βιβλιογραφικά σημειώματα της Επιστημονικής περιοδικής έκδοσης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου «Νέα Χριστιανική Κρήτη» στο τεύχος Νο 38.
Το βιβλίο είναι έκδοση του Πολιτιστικού Συλλόγου Σίβα «Θέμος Κορνάρος».
Όσοι επιθυμούν να το αποκτήσουν, μπορούν να επικοινωνούν με την κυρία Παπαδάκη Δέσποινα, ταμία του Συλλόγου στο τηλ: 6973722669.
Παρατίθενται οι 3 επιστολές:
Η αυθεντική επιστολή του Πατριάρχη δημοσιεύεται παρακάτω.
Στο επιστολόχαρτο αναγράφεται :
«Βαρθολομαίος ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης»
Αυτή την περίοδο έχομε τρείς παγκόσμιες ημέρες που αφορούν το βιβλίο:
Α) στις 21 Μαρτίου είχαμε την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Β) στις 2 Απριλίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου
Γ) στις 23 Απριλίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου
Ευκαιρία να ξαναδιαβαστεί τότε η επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη που αναφέρεται στην αξία του διαβάσματος.
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Τω Εντιμοτάτω κυρίω Κωσταντίνω Στ. Αργυράκη, τέκνω της ημών μετριότητος εν Κυρίω αγαπητώ, χάριν και ειρήνην παρά Θεού.
Διεξελθόντες μετά προσοχής το προφρόνως ημίν αποσταλέν σύγγραμμα του αειμνήστου Ιωάννου Αντ. Δασκαλάκη, υπό τον τίτλον «Σίββας Πυργιωτίσσης» , και αποθησαυρίσαντες τούτο εις την Πατριαρχικήν Βιβλιοθήκην, προαγώμεθα όπως εκφράσωμεν υμίν ολοθύμους ευχαριστίας δια την ευγενή χειρονομίαν σας.
Κάθε βιβλίον είναι έκφρασις και μαρτυρία της ερεύνης και της μελέτης, του στοχασμού και της συγγραφικής εργασίας του δημιουργού του. Συχνάκις το βιβλίον εμπερικλείει προσπάθειαν και κόπον ολοκλήρου ζωής. Δια τον αναγνώστην, το καλόν βιβλίον δύναται να λειτουργήσει ως πραγματική αποκάλυψις, ως είσοδος εις ένα συναρπαστικόν κόσμον, ως ευκαιρία διαλόγου και συμπνευματισμού με τον συγγραφέα και τας ιδέας του, να τον εισαγάγη εις μιαν περιπέτειαν, η οποία είναι ικανή να μεταμορφώσει ριζικώς την ζωήν του.
Βεβαίως , το σοφόν «Διαβάζω, άρα υπάρχω» δεν χαρακτηρίζει μόνον τους στοχαστικούς αναγνώστας βαθυστοχάστων βιβλίων , οι οποίοι «διαβάζουν αργά», αλλά και τους ταχυαναγνώστας, εκείνους οι οποίοι αρέσκονται να διαβάζουν βιβλία όπως διατρέχομεν εφημερίδας, χωρίς διάθεσιν να εμβαθύνουν, πράγμα το οποίον δεν αποκλείει ότι δύνανται να ανακαλύπτουν, δια της αναγνώσεως, στοιχεία τα οποία μόνον αυτός ο τρόπος επαφής και ενασχολήσεως με το βιβλίον καθιστά προσιτά.
Προσωπικώς, τρέφομεν μέγαν σεβασμόν προς το βιβλίον και αναγνωρίζομεν τον μόχθον του κάθε συγγραφέως. Αγαπώμεν ιδιαιτέρως την εμβριθή μελέτην, αλλά και το ξεφύλλισμα, κατά το λατινικόν ρητόν «inter folia fructus». Κατά κανόνα, τα βιβλία, τα οποία διεξερχόμεθα, αποστέλλονται εις την Πατριαρχικήν Βιβλιοθήκην, δια να καταλογογραφηθούν και ούτω να ευρίσκονται εις την διάθεσιν κάθε ενδιαφερομένου. Αισθανόμεθα ιδιαιτέραν χαράν, όταν βλέπομεν νέους ανθρώπους να αγαπούν τα βιβλία και να ενδιαφέρωνται δια την σπουδήν και την μελέτην, ιδίως των κλασικών κειμένων της ανθρωπότητος, τα οποία διευρύνουν τον πνευματικόν ορίζοντα, συμβάλλουν εις την ολόπλευρον καλλιέργειαν, εξανθρωπίζουν, προκαλούν υπαρξιακόν συγκλονισμόν και αποκαλύπτουν την διάστασιν του βάθους των πραγμάτων.
Με αυτάς τας σκέψεις, ευχαριστούμεν άπαξ έτι δια την αποστολήν του ως άνω έργου, απονέμοντες δε υμίν την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν, επικαλούμεθα εφ’ υμάς την πλουσιόδωρον χάριν και τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος της αληθείας, της σοφίας και της συνέσεως.
βιθ΄Δεκεμβρίου ιη΄
Ο Κωσταντινουπόλεως διάπυρος προς Θεόν ευχέτης
Βαρθολομαίος Α΄
Μοναχή Αικατερίνα Μαρκουλάκη από το Ιερό Ησυχαστήριο της Αγίας Φωτεινής Ελληνοπεραμάτων
Μεγάλη Δευτέρα 13-04-2020
Αξιότιμε και εν πνεύματι αγαπητέ κ. Αργυράκη
Χαίρετε εν Κυρίω Επιφανέντι, Παθόντι, Σταυροθέντι και Αναστάντι
Ευχαριστώ θερμά για το πολύτιμο δώρημα. Ιστορία. Μια συνέχεια με συνέπεια:
Ιερές της ζωής συνιστώσες.
Σίββας Πυργιωτίσσης: Ένα πολύτιμο πετράδι της Μεσαρίτικης ενδοχώρας.
Τι να πω; Εκφράζω τα εκ βαθέων συγχαρητήριά μου προς όλους τους συντελεστές της ωραίας αυτής έκδοσης, φίλους αγαπητούς, και θαυμάζω αυτούς που έφυγαν και άφησαν πίσω τους σπόρους, που βλάστησαν και καρποφόρησαν τόσο πλούσια. Αιωνία η μνήμη του μακαριστού Ιωάννου Αντ. Δασκαλάκη, για την έμπνευσή του να κρατήσει μνήμες και στιγμές πολύτιμες.
Η αγάπη για τον τόπο σας έγινε παλμός καρδιάς, που διαισθάνεται την πεμπτουσία των αξιακών αγαθών.
Ένα βιβλίο πλοηγός για τους νεωτέρους και τους αγέννητους.
Άξιος επαίνων πολλών και ο δραστήριος – Πολιτιστικώς- Σύλλογος του τόπου σας
«Θέμος Κορνάρος»
Καλή Ανάσταση
(Με φως και χαρά)
Αικατερίνα Μοναχή
Μιχάλης Τρούλης Προέδρου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ρεθύμνου
Ιωάννης Αντ. Δασκαλάκης, Σίββας Πυργιωτίσσης. Τα σπίτια του χωριού και οι ένοικοί τους, γύρω στα 1912. Ηράκλειο: Πολιτιστικός Σύλλογος Σίββα «Θέμος Κορνάρος» 2019.
Κάθε χωριό έχει την ιστορία του, όπως την έχουν γράψει οι κάτοικοί του. Έτσι και ο Σίββας έχει τη δική του ιστορία, την ιστορία των δικών του ανθρώπων. Ο συγγραφέας της Ιωάννης Αντ. Δασκαλάκης, τέκνο αυτού του χωριού, το αγάπησε, γνώρισε τους ανθρώπους του, βίωσε τις παραδόσεις τους, έζησε τον τρόπο ζωής τους και επιθυμούσε πάντα να βελτιωθεί η ποιότητα της καθημερινότητας τους.
Στη διάρκεια των σπουδών του, των επαγγελματικών ενασχολήσεών του και της πραγματοποίησης των ενδιαφερόντων και αναζητήσεών του, αφιέρωσε όσο χρόνο απαιτούσε και η συγκέντρωση και καταγραφή των σημειώσεών του, στις οποίες διέσωζε τις αναμνήσεις, τις εντυπώσεις, τις κρίσεις και απόψεις για το αγαπημένο του χωριό, τον Σίββα Πυργιωτίσσης Ηρακλείου.
Αυτό το μοναδικό υλικό, στο πρωτότυπο χειρόγραφό του, βρήκε, διέσωσε και παρέδωσε ο Κωνσταντίνος Αργυράκης, συγχωριανός του συγγραφέα, στον Πολιτιστικό Σύλλογο Σίββα «Θέμος Κορνάρος», που έγινε και ο χορηγός της έκδοσής του. Ο Θέμος Κορνάρος (1906-1970), συγχωριανός και ο ίδιος, διακρίθηκε στα γράμματα και στους αγώνες για μια καλύτερη ζωή. Η μεταγραφή του χειρογράφου πραγματοποιήθηκε από τον Δημήτριο Δασκαλάκη και η δακτυλογράφησή του από την Αναστασία Μπαμπιονιτάκη, η οποία επιμελήθηκε και τον πολυτονισμό του. Ο Κωνσταντίνος Αργυράκης πρόσφερε και όλες τις φωτογραφίες που υπάρχουν στο Παράρτημα του βιβλίου, συνολικά 134.
Στο σύνολό του το χειρόγραφο, έργο ζωής, αποτελεί μνημόσυνο αιώνιο στους ανθρώπους που έζησαν σ’ αυτόν τον τόπο, τον οποίο καθαγίασε από τον 10ο αιώνα και ο Άι-Κυρ Γιάννης ο Ξένος!
Ο συγγραφέας δίνει και το δικό του στίγμα, καθώς και αυτό της οικογένειάς του. Περιγράφει με ακρίβεια και παρουσιάζει τον χώρο που είναι κτισμένος ο Σίββας, τον συσχετίζει με τους ανθρώπους που τον κατοικούν, αναφέρεται σε προσωπικές στιγμές και σε πολλές ιδιαιτερότητές τους. Κεντρικός άξονας παραμένει ο Σίββας, ο γενέθλιος τόπος του συγγραφέα. Η έρευνά του υπήρξε κοπιώδης στηρίχτηκε, κυρίως, στην προσωπική παρατήρηση, στην αυτοψία, τη μελέτη κειμένων κι ακόμα στις πληροφορίες από τρίτους, συγγενείς και μη. Η γλώσσα του είναι μικτή, δημοτική και καθαρεύουσα, ίσως εξ αιτίας των επαγγελματικών του ενδιαφερόντων, αλλά και επηρεασμένη από τη ντοπιολαλιά που πάντα τον ακολουθούσε! Οι συντελεστές της έκδοσης σεβάστηκαν τον συγγραφέα διέσωσαν τον πολυτονισμό του κειμένου, τη γλωσσική έκφρασή του και το επεξηγηματικό, πληροφοριακό, αναλυτικό, σαφές και παραστατικό ύφος.
Είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφές να παρουσιάσει τον τόπο του με όλες τις λεπτομέρειες, διεξοδικά, με όλα τα γνωστά σε αυτόν στοιχεία. Εντυπωσιάζει η επιμονή του στον προσδιορισμό της θέσης και του χώρου, καθώς και η επίδρασή τους στην ψυχοσύνθεση των κατοίκων του. Το ίδιο και οι γειτονιές, η ρυμοτομία και η διάταξη των οικημάτων, με τους ενοίκους γύρω στο 1912.
Από μια τέτοια παρουσίαση δεν ήταν δυνατόν να απουσιάζουν οι αναφορές στις οικογένειες, σε αγαπημένα πρόσωπα, στο σχολείο, στην εκκλησία, στις εικόνες, στις οικοδομές, στις οικίες, στην υγιεινή, στους ιατρούς, στους εφημέριους, στους διδασκάλους, στα επαγγέλματα, στις ασχολίες των κατοίκων, στις συνήθειές τους, στα ήθη, στα έθιμα, στην καθημερινότητά τους……… φαίνεται από όλες αυτές τις αναφορές, πως βασικός στόχος του συγγραφέα ήταν η προβολή της γενέτειράς του, των προσώπων, των γεγονότων, των μνημείων του τόπου, όσα αυτός θεωρούσε σημαντικά! Ο Ιωάννης Αντ. Δασκαλάκης δεν έγραφε, έτσι απλά, για να περνά η ώρα του, αλλά, κυρίως, για να γεμίζει δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του. Ίσως, από διαίσθηση, να καταλάβαινε πως τα γραπτά του, οι μοναδικές σημειώσεις του, θα αποτελούσαν μια πολύτιμη παρακαταθήκη προς τους νεώτερους, αρκεί αυτοί να την μελετούσαν προσεκτικά. Και από αυτή την άποψη η προσφορά του Πολιτιστικού Συλλόγου και όλων των συντελεστών της έκδοσης είναι σπουδαία!
Παρά τις αδυναμίες του, το κείμενο διασώζει «ιστορικές» αρχές και αξίες, από τα παλιά, που συνεχίζουν να αποτελούν συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ των κατοίκων. Το φιλότιμο, το κοινοτικό πνεύμα αλληλεγγύης, η αγάπη, το μοίρασμα στις χαρές και στις λύπες κρατούν κοντά τους κατοίκους. Αυτές τις αρετές είναι έτοιμοι να τις μοιραστούν και με τους κατοίκους άλλων οικισμών…. Και όχι μόνο τις δικής τους περιφέρειας.
