Ονομάζομαι Μαρία και ζω στη Μεσαρά Ηρακλείου.
Ζήσαμε μια δύσκολη περιπέτεια με την υγεία του Πατέρα μου με ένα θαυμαστό γεγονός που μας συγκλόνισε!
Τον Μάιο που πέρασε ο πατέρας μου ένιωθε αφόρητους πόνους με αποτέλεσμα να κάνει εισαγωγή σε εφημερεύον νοσοκομείο στο Ηράκλειο.
Διεγνώσθη με καρκίνο στον πνεύμονα και οι γιατροί μας είπαν πως πρέπει να κάνει επέμβαση!
Εγώ και η αδερφή μου τα χάσαμε όταν μας είπαν οι γιατροί τι συμβαίνει!
Παρέμεινε η αδερφή μου μαζί του κι εγώ κατέβηκα στη Μεσαρά να ετοιμάσω κάποια πράγματα.
Την επόμενη ημέρα το πρωί πήρα το λεωφορείο για να πάω στο νοσοκομείο, φοβερά συγκλονισμένη για το τι θα ακολουθήσει εκείνη την δύσκολη ημέρα της επέμβασης.
Κατά την διάρκεια της διαδρομής 2 κυρίες περνώντας στα δεξιά από τον εθνικό δρόμο συνομιλούσαν δείχνοντας το εκκλησάκι του Αγίου Σάββα και λέγοντας πόσο θαυματουργός είναι!
Άκουσα την συνομιλία τους και πήρα το θάρρος να ρωτήσω!
Ευγενέστατα μου είπαν για τον Άγιο Σάββα τον Νέο της Καλύμνου που κι εκείνες γνώρισαν πρόσφατα και μου εξιστορήθηκαν ένα πρόσφατο θαύμα του στην περιοχή (Αυγενικής) κοντά στο εκκλησάκι!
Μάλιστα μου έδωσαν και ένα χάρτινο εικονακι που είχαν μαζί τους στην τσάντα τους από την Θεία Λειτουργία που είχαν πάει όταν εόρταζε!
Αφού τις ευχαρίστησα κράτησα στα χέρια μου το εικονακι παρακαλώντας τον και για τον δικό μου πατέρα!
Αφού έφτασα στο νοσοκομείο ήδη είχαν πάρει τον πατέρα μου στο χειρουργείο!
Έμεινα με την αδερφή μου βουβές να μας διαπερνά ένα ρίγος….της είπα το περιστατικό στο λεωφορείο κι εκείνη αμέσως έψαξε από το τηλέφωνο της για τον Άγιο αυτόν που πρώτη φορά άκουγε!
Διαβάσαμε πολλά θαύματα του!
Κάναμε την παράκληση του που βρήκαμε ηλεκτρονικά και ..απλά.. τον παρακαλουσαμε!
Το απόγευμα τελείωσε το χειρουργείο και οι γιατροί μας ανακοίνωσαν πως ήταν δύσκολη επέμβαση και μπήκε στην εντατική!
Φοβηθήκαμε τόσο πολύ και νιώσαμε πως τον χάνουμε!
Αποφασίσαμε να μη φύγουμε και να παραμείνουμε στα καθίσματα έξω στο διάδρομο της εντατικής για να τον αισθανόμαστε κοντά μας!
Οι γιατροί μας είπαν πως ήταν δύσκολο είκοσι τετράωρο..
Κλαίγαμε και παρακαλούσαμε την Παναγία, τον Άγιο που είχαμε μόλις γνωρίσει και όλους τους Αγίους!
Μας πήρε ο ύπνος και ενώ κοιμόμουν είδα έναν παππούλη με άμφια να κρατάει ένα θυμιατό όπως αυτό που χρησιμοποιούν στην εκκλησία και θύμιαζε στον διάδρομο της εντατικής!
Τον πλησιάζω και τολμώ να του μιλήσω…
Ένας παππούς κοντός με μακριά γένια, ισχνός με κομμένα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο του..
Σιγόψελνε…
Αμέσως θυμήθηκα το εικονακι που είχα πάρει στα χέρια μου στο λεωφορείο!
Το ίδιο πρόσωπο!
Ο Άγιος ολοζώντανος μπροστά μου!
– Πάτερ, του φωνάζω…Έχω τον πατέρα μου εδώ…Τον λένε Ηλία!
Εκείνος μόνο με κοίταξε και μου γέλασε πατρικά!
Ξύπνησα έντρομη και είπα στην αδερφή μου το γεγονός!
Με κλάματα στα μάτια νιώσαμε τόση ευφορία που η καρδιά μας γέμισε φως! Ξημέρωσε και οι γιατροί περνώντας μας είπαν πως ο πατέρας μας είναι πολύ καλά!
Τόσο που δεν το περίμεναν τόσο σύντομα!
Εμείς ξέραμε!
Αφού οι ημέρες πέρασαν και βγήκαμε από το νοσοκομείο ο πατέρας μας ήθελε να επισκεφτούμε το εκκλησάκι και να ευχαριστήσουμε τον Άγιο!
Μεγάλη μεταστροφή!
Ο πατέρας μου που δεν ήθελε να ακούσει για εκκλησίες τώρα ήθελε να πάει στο εκκλησάκι του Αγίου Σάββα!
Ρωτήσαμε και μάθαμε πως να φτάσουμε έως εκεί..
Ο πατερ που έχτισε το εκκλησάκι στον περίβολο του σπιτιού του μας υποδέχτηκε με χαρά και άκουσε το γεγονός που μας συνέβη!
Μάλιστα ο ίδιος μας διηγήθηκε πολλά γεγονότα για τον Άγιο και θαύματα που καθημερινά επιτελεί!
Ζήσαμε ένα θαύμα στην οικογένεια μας και τον ευχαριστούμε!
Έγινε Ο Άγιος της Οικογένειας μας!
