Η αγάπη μου για τα καφενεία είναι γνωστή. Απόδειξη το βιβλίο μου «Τα καφενεία της Ελλάδας» το 2013. Τα καφενεία της ελληνικής επαρχίας που ήταν η καρδιά της ανδρικής κοινωνίας κάθε τόπου. Χώροι συνάντησης των ανδρών, τόποι παιγνιδιών και απολαύσεων, τόποι συνεύρεσης και κοινωνικής συναναστροφής, τόποι ενημέρωσης αλλά και πολιτικών αντιπαραθέσεων, τα καφενεία, οι «μικρές βουλές της χώρας» , ήταν ταυτόχρονα και τόποι επαγγελματικών συναλλαγών αλλά και τσιμπουσιών και γλεντιών της παρέας. Παράλληλα αποτελούσαν το ενδιάμεσο κάθε χωριού με τον εξωτερικό κόσμο. Κι ήταν εδώ όπου ο κάθε περιηγητής θα έβλεπε, θα μάθαινε όλα τα τρέχοντα νέα και θα έπαιρνε τις απαντήσεις στα ερωτήματά του. Τι κι αν σήμερα όλα αυτά τείνουν να εξαφανισθούν – οι πληροφορίες και οι ειδήσεις από το internet, οι παρέες από την τηλεόραση και το FB – η απομόνωση, ο ιδιωτισμός αλλά και οι σύγχρονες καφετέριες. Πολλά καφενεία ανθίστανται και διατηρούν την γοητεία τους και την ατμόσφαιρα ενός σπουδαίου κόσμου που χάνεται, αλλά το παλεύει.
Όλα αυτά τα χρόνια πολλές ιστοσελίδες χρησιμοποίησαν φωτογραφίες δικές μου αλλά και άλλων φωτογράφων (πάντα χωρίς άδεια), με αναφορές σε καφενεία και με ελάχιστη τεκμηρίωση. Τέλος του 2016 επιχειρώ να αποκαταστήσω μία τάξη (!) ενώ ταυτόχρονα με link μπορώ να οδηγήσω τους ενδιαφερόμενους σε περισσότερες πληροφορίες για το καθένα.
Τα είκοσι πιο όμορφα καφενεία της Ελλάδας επελέγησαν, ως απ’ τα ενδεικτικότερα της Ελλάδας, για τη θέση τους, την αισθητική, για την ιστορικότητά τους, για τους μεζέδες τους, για την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους, αλλά και για τον ζωτικό ρόλο που παίζουν στις τοπικές κοινότητες.
Το καφενείο του Κώστα στο Σίβα
Στον Σίβα βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιόμορφα καφενεία της Ελλάδας. Το καφενείο του Κώστα. Μικρό σαν χώρος, αλλά τι χώρος! Ένα κράμα μυσταγωγίας και οικειότητας, μεταφυσικής και πραγματικότητας. Ένα καφενείο μουσείο γεμάτο εικόνες, κυρίως της Κρητικής περιόδου – φωτογραφίες κολλημένες σε ξύλο που φαίνονται σαν αληθινές – έργα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, εικόνες Φαγιούμ, κι όλες αυτές από το δάπεδο ώς το ταβάνι. Τα τραπεζάκια και το τεζιάκι στο πράσινο χρώμα και στον τέταρτο τοίχο φωτογραφίες από παρέες που έχουν περάσει από το μαγαζί, νέοι, πρεσβύτεροι και αρκετοί ξένοι καθηγητές και διανοούμενοι.
Ο Σίβας είναι ένα γραφικό μικρό χωριό στη νοτιοδυτική άκρη της πεδιάδας της Μεσαράς, δέκα λεπτά δρόμος από τα Μάταλα. Οι λιγοστοί κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία.
Ως προς το όνομα του χωριού, έχει επικρατήσει σήμερα το αρσενικό και όχι το παλαιότερο θηλυκό Σίβα, για να μη γίνεται σύγχυση με την άλλη Σίβα στο Ηράκλειο. Το χωριό είναι γνωστό γιατί είναι γενέτειρα του Αγίου Ιωάννη του Ξένου, ο οποίος εργάστηκε για την αναζωπύρωση της Ορθοδοξίας στην Κρήτη, μετά την απελευθέρωσή της από τους Σαρακηνούς από τον Νικηφόρο Φωκά το 961μ.Χ.
Στον Σίβα βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιόμορφα καφενεία της Ελλάδας.
Το καφενείο του Κώστα. Μικρό σαν χώρος, αλλά τι χώρος! Ένα κράμα μυσταγωγίας και οικειότητας, μεταφυσικής και πραγματικότητας. Ένα καφενείο μουσείο γεμάτο εικόνες, κυρίως της Κρητικής περιόδου – φωτογραφίες κολλημένες σε ξύλο που φαίνονται σαν αληθινές – έργα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, εικόνες Φαγιούμ, κι όλες αυτές από το δάπεδο ώς το ταβάνι. Τα τραπεζάκια και το τεζιάκι στο πράσινο χρώμα και στον τέταρτο τοίχο φωτογραφίες από παρέες που έχουν περάσει από το μαγαζί, νέοι, πρεσβύτεροι και αρκετοί ξένοι καθηγητές και διανοούμενοι.
Καφενείο λοιπόν για φιλότεχνους, για φιλοσόφους αλλά και για λυράρηδες και τον απλό λαό. Χαζεύεις για ώρες τις εικόνες τα γνωμικά και τις παροιμίες.
“Στα πρέπει και στη λογική πήγε η ζωή μου όλη,
κι απόμεινε απότιστο του πόθου το περβόλι”
η μαντινάδα κι ένα άλλο του Συκουτρή:
“Κανένας δεν μπορεί να κτίσει για λογαριασμό σου το γεφύρι απ’ όπου χρωστάς για να περάσεις το ρεύμα της ζωής, κανείς εκτός από σένα τον ίδιον. Υπάρχουν βέβαια μονοπάτια άπειρα και γεφύρια και ημίθεοι πρόθυμοι να σε περάσουν. Μα θα ζητήσουν πληρωμή τον ίδιο σου τον εαυτό…”.
Ο καφετζής ένας σεμνός και ψαγμένος Κρητικός βαστά τον οικογενειακό καφενέ από τότε που ‘χασε τους δικούς του πάνε είκοσι χρόνια. Πίσω από τον φουντωτή πιπεριά που κρύβει σχεδόν την πρόσοψη του καφενείου, κρύβονται πολλοί θησαυροί, έτοιμοι να παραδοθούν στους ταξιδιώτες που ψάχνουν για ιδιαίτερες εμπειρίες.
Δείτε ολόκληρο το άρθρο εδώ
