Γράφει ο Μιχάλης Ανδριανάκης*
‘Ένα ακόμα έγκλημα…
…μπροστά στα μάτια μας, συνέβη απόψε (χθες) το βράδυ γύρω στις 9,30. Το διατηρητέο κτήριο των Ιταλικών Στρατώνων, ένα μνημείο από τα τέλη της Τουρκοκρατίας, έγινε κυριολεκτικά “παρανάλωμα του πυρός”, όπως συνηθίζεται να λένε στις αντίστοιχες περιπτώσεις. Πολλοί οι παρόντες πολίτες, που-όπως και ο υποφαινόμενος-βιντεοσκοπούσαν ως Νέρωνες το εντυπωσιακό θέαμα, βρίζοντας τους πάντες φταίχτες και μη.
Παρών και ο Δήμαρχος συνεντευξιαζόμενος, παρούσα και η Γενική Γραμματέας του ΥΠΠΟ να βλέπουμε με απέραντη θλίψη το τρομερό αυτό θέαμα. Θυμηθήκαμε τις τραγικές στιγμές, όταν ένα άλλο ιστορικό κτήριο, η πρώην Νομαρχία (νυν Αντιπεριφέρεια) τυλίχτηκε στις φλόγες στο πλαίσιο διαμαρτυρίας κάποιων ντόπιων ντεληφυσέκηδων.
Απόντες καταρχήν ο στρατιωτικός διοικητής και εκπρόσωπος του “ιδιοκτήτη” ΥΠΕΘΑ, υποθέτω αρμόδιος για τη φύλαξη του κτηρίου.
Απούσα επί μακρόν η Πυροσβεστική Υπηρεσία, η έδρα της οποίας είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα δυτικότερα. Ένα Πυροσβεστικό για ένα τόσο μεγάλο με πολλή ξυλεία κτήριο στο κέντρο της πόλης, είναι πολύ λίγο. Όταν έφτασαν μετά από πολλή ώρα και τα υπόλοιπα ήταν ήδη πολύ αργά.
Ακούστηκε με έμφαση ότι στο κτήριο ζούσαν κάποιοι “περιθωριακοί” τύποι, θέμα το οποίο θα πρέπει να εξεταστεί με επιμονή και να αποδοθούν ευθύνες.
Υπεύθυνοι για την εγκατάλειψη του κτηρίου στην τύχη του είναι διαχρονικά ο ιδιοκτήτης ΥΠΕΘΑ, που επιμένει να το κρατά χωρίς να φροντίζει για τη συντήρηση, και τη φύλαξή του, όπως γινόταν όταν ήταν ενεργό.
Υπεύθυνοι είναι οι αρμόδιοι φορείς της πόλης που ανέχτηκαν επί τόσα χρόνια να παραμένει το μνημείο σε αυτή την κατάσταση και δεν το διεκδίκησαν επίμονα για κάποια χρήση, που ταιριάζει, όπως ας πούμε η στέγαση του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης, αίτημα που επανειλημμένα έχεις τεθεί σε “ώτα μη ακουόντων” (μόλις πρόσφατα το ζήτησε για τη στέγαση του Δημαρχείου ο Δήμαρχος).
Δε μπορώ να μην αναφερθώ στη λάθος διαχείριση της υπόθεσης ήδη από τη δεκαετία του 1970, όταν παραχωρήθηκε στο Δήμο ο συνεχόμενος ελεύθερος χώρος του “Στρατοπέδου Τζομπανάκη”. Τότε κάποιοι είχαν προτείνει στο Δήμο να μην κτίσει τον απαράδεκτο τσιμεντότοιχο, που χωρίζει τους στρατώνες από το Στρατόπεδο, αλλά να θέσει με επιμονή ο αίτημα της παραχώρησης και του Ιστορικού αυτού μνημείου, ώστε να αντιμετωπιστεί με ενιαίο τρόπο σε όφελος της πόλης. Όμως το θέμα ξεχάστηκε και το δημόσιο αυτό κτήριο, όπως και πολλά άλλα, έμεινε στην τύχη του.
Θα κλείσω το πρώτο αυτό σημείωμα επισημαίνοντας ότι πρώτη δουλειά της Πολιτείας και του Δήμου (εκτός από το θέμα της αποκατάστασης) είναι να καταγραφούν όλα τα δημόσια κτήρια (διατηρητέα και μη) και να υποχρεωθούν οι “ιδιοκτήτες” τους να δεσμευτούν με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για την αποκατάσταση, συντήρηση και μελλοντική χρήση τους.
Να αποδεσμευτούν άμεσα από απαράδεκτες χρήσεις, όπως η πρώην Μεραρχία και να εξασφαλιστεί η συντήρηση και φύλαξή τους, μέχρι να προχωρήσουν οι σχετικές διαδικασίες με ποινική ευθύνη των εκάστοτε υπεύθυνων.
Να αποφασιστεί σε ευρεία σύσκεψη η δυνατότητα αξιοποίησης κάποιων από τα κτήρια αυτά, ώστε να πάψει το φαινόμενο της στέγασης υπηρεσιών και φορέων “εδώ και εκεί”, με την απειλή από τον εισαγγελέα της απόδοσης ευθύνης σε όσους ολιγωρούν.
Να υπάρξει ενεργή παρέμβαση των πολιτών στην υπόθεση.
Θα επανέλθω…
* Ο κ. Μιχάλης Ανδριανάκης είναι πρώην Δ/ντής της Εφορίας Αρχαιοτήτων Χανίων
