Γράφει ο Σταύρος Φωτάκης*
Δεν θα μπορούσα να μη γράψω δυο λόγια και για την αναχώρηση της αγαπητής μας Ελένης, για την γειτονιά των αγγέλων. Χρόνια μαύρα από τα παιδικά της χρόνια για την Ελένη Μιχ. Δανδουλάκη, που γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη Αμαρίου, πριν από 88 χρόνια. Μαύρα κι άραχνα, αφού στα 12 της χρόνια ορφάνεψε από μάνα, θύμα των φρικαλεοτήτων της Γερμανοκατοχής. Κι αυτό γιατί έτυχε να έχει μάνα τη Βαγγελιά, μια από τις αδερφάδες του αντάρτη, «παππού της αντίστασης» Μανώλη Παπαδογιάννη.
Η μοίρα έδειξε από τότε στην Ελένη το σκληρό της πρόσωπο, όμως ξεπέρασε σιγά σιγά τις ταλαιπωρίες και τις χίλιες δυο στερήσεις, μεγάλωσε και βρήκε το σύντροφο της ζωής της, τον Στέλιο Κορωνάκη, με τον οποίο απέκτησε δυο εξαίρετα παιδιά το Μανώλη και την Ευαγγελία.
Πρόσχαρη και αγαπητή η Ελένη από όλους συμμετείχε στις χαρές και τις λύπες του χωριού και της ευρύτερης περιοχής, προσφέροντας απλόχερα ό, τι μπορούσε. Εργατική, νοικοκερά, πρόθυμη, χαμογελαστή και καλοσυνάτη σε όλους.
Όμως το σκληρό παιχνίδι της μοίρας δεν είχε τελειώσει, αφού πριν από τρία περίπου χρόνια έχασε την εγγονή της, Ελένη, στα τριάντα της χρόνια. Από τότε, η ήδη άσχημη κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε περισσότερο, ίσαμε σήμερο που κατέληξε.
Η κοινή κακή μοίρα της μάνας της Ελένης, Ευαγγελίας και των παππούδων μου Στέφανου και Καλλιόπης, μας ένωσε περισσότερο και νιώθαμε σαν αδέρφια.
Στέλιο κουράγιο.
Ο Μανώλης, η Βαγγελιώ και τα εγγόνια σου θα είναι δίπλα σου.
Ελένη, άμε στο καλό.
- Ο κ. Σταύρος Φωτάκης είναι Στρατηγός Ε. Α.
