Γράφει η Μαρία Μελεσσανάκη
«Πως τις λένε εκείνες τις πίτες που μοιάζουν με την σπείρα;» με ρώτησε μια φίλη προχθές που ήρθε για λίγες μέρες διακοπές στην Κρήτη.
Δεν πήγε ο νους μου στην σαρικόπιτα αμέσως… Αν και είναι η αγαπημένη μου πίτα!
Τραγανή, με γεμάτη γεύση, ροδοκοκκινισμένη, πεντανόστιμη, γλυκιά με μέλι ή με κρυσταλλική ζάχαρη, αλλά και σκέτη. Ξινίζει λίγο από το είδος της μυζήθρας που την γεμίζουν. Αλλά με την προσθήκη μελιού δίνει ένα γλυκόξινο αποτέλεσμα που συνδυάζεται άψογα με την ρακί!
Υπάρχουν διάφορες συνταγές για να κάνεις σπειροειδή πίτα , όμως σαρικόπιτα υπάρχει μόνο ένας.
Το δύσκολο για τα υπόλοιπα μέρη, τα εκτός Κρήτης, είναι να βρει κάποιος μυζήθρα ξινή από πρόβειο γάλα. Κάποιοι γνωστοί μου προσπάθησαν να την φτιάξουν με φέτα. Αλλά δεν είναι το ίδιο… Ούτε και η ανάμιξη φέτας με κρέμα τυρί είναι το ίδιο.
Η γνήσια σαρικόπιτα θέλει τη μυζήθρα ξινή! Και να προέρχεται από τα Κρητικά όρη! Επιπλέον, διακρίνεται από το σχήμα της. Τυλιγμένη όπως το «σαρίκι» στα κεφάλια των μερακλήδων Κρητικών και μικρή για να μελώσει όλη και σωστά.
Στο Μεσοχωριό κάθε χρόνο η σαρικόπιτα έχει την τιμητική της.
Εκατοντάδες κόσμος από όλη την Κρήτη καταφθάνουν, για να δοκιμάσουν το υπέροχο αυτό έδεσμα, φτιαγμένο με μεράκι από τις νοικοκυρές του χωριού και με την πατροπαράδοτη γνήσια συνταγή.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Μεσοχωριού που διοργανώνει με επιτυχία τα τελευταία 6 χρόνια την εκδήλωση αφιερωμένη στην Σαρικόπιτα, έχει φροντίσει να υπάρχει αφθονη ρακί την οποία προσφέρει δωρεάν με τις σαρικόπιτες.
Μεγάλη, για μια ακόμα χρονιά η συμμετοχή του κόσμου, καθώς και φέτος δεν έπεφτε καρφίτσα…
Συνήθως η εκδήλωση συνοδεύεται μουσικά από τη λύρα των καλύτερων λυράρηδων της περιοχής.
Φέτος, στη ζυγιά των οργάνων ήταν οι:
Γιάννη Μελεσανάκη (λύρα)
Ηλία Σαββάκη (λαούτο)
Γιώργο Βεργάκη (λαούτο)
Νικόλα Λουλάκη (λαούτο)
Κώστα Μιχελάκη (κιθάρα)
