‘’Υπέρτατο αγαθό του πλανήτη μας είναι η ζωή, μηδέ τα άψυχα χαρτονομίσματα μήτε οι ματαιόδοξες απολαύσεις. Το ανθρώπινο στομάχι είναι μικρό χορταίνει με 1-2 πιάτα φαγητό, το ανθρώπινο σώμα είναι μικρό με ένα ρούχο προστατεύεται από το κρύο ή από τον ήλιο, η ματαιοδοξία είναι απέραντη και δεν χορταίνει ποτέ, με αποτέλεσμα να μας στρέφει σε αποφάσεις και πράξεις που μόνο δεν ωφελούν. Εγώ γνωρίζοντας πολύ καλά αυτά ζω μονάχα για τη ζωή, δεν με απασχολεί να αποδείξω ότι υπάρχω, δεν με απασχολεί να γίνω διάσημος προτιμώ να ζω μικρός και άσημος. Σε κανέναν δεν ανήκει τίποτα παρά μονάχα ο εαυτός μας και η ψυχή μας’’. [i]
Μιχάλης Ι. Μπουμάκης
19.5.1951-20.8.2021
Ο Μιχάλης Μπουμάκης έφυγε ανπάντεχα από τη ζωή τα ξημερώματα της 20ης Αυγούστου μετά από σύντομη ασθένεια. Το αποτύπωμα που αφήνει το πέρασμα του από τη ζωη στην θα είναι δύσκολο να σβηστεί από το χρόνο. Ο Μιχάλης Μπουμάκης υπηρέτησε με συνέπεια και αυταπάρνηση το όραμα του για εκσυγχρονισμό της αγροτικής παραγωγής με ουσιαστική στήριξη των τοπικών παραγωγών δραστηριοπιούμενος για τρεις δεκαετίες ως Γεωπόνος. Παράλληλα, αναμίχθηκε με τα κοινά της τοπικής αυτοδιοίκησης την οποία υπηρέτησε ως Νομαρχιακός σύμβουλος και μετέπειτα ως αντινομάρχης πρωτογενούς τομέα.
Η προσφορά του δεν περιοριστηκε όμως μόνο εκεί. Τη δεκαετία του 1990 δραστηριοποιήθηκε στο χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου μέσω του Α.Σ. Γόρτυνα προσφέροντας ουσιαστίκη διέξοδο στην τοπική νεολαία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ηρακλείου (ΕΠΣΗ) τον τίμησε για την προσφορά του το 2018.
Άξια αναφορας είναι η συνεισφορά του, μαζί με τους κυρίους Νίκο Πρινιανάκη και Γεώργιο Τζωρτζάκη, στην ίδρυση της αναπτυξιακής εταιρείας Γέργερης με κύρια δραστηριότητα την εμφιάλωση και εμπορία του νερού Ρούβας, την οποία διοίκησε με επιτυχία από τη θέση του προέδρου καθιερώνοντας την στην αγορά.
Ο Μιχάλης Μπουμάκης ήταν ένας γνήσιος σοσιαλιστής δημοκράτης, μέλος ενός αγνού ΠΑ.ΣΟ.Κ μιας άλλης εποχής. Ανιδιοτελής με βαθιές ηθικές αξίες και αρχές οι οποίες είχαν πάντα γνώμονα το κοινό συμφέρον και όχι την προσωπική του ανάδειξη, μπορεί να χαρακτηριστεί από την δεξιότητα με την οποία ισορροπούσε ανάμεσα στον ονειροπόλο ιδεολόγο και τον μεθοδικό ορθολογιστή.
Σε προσωπικό επίπεδο ο πατέρας μου ήταν ο άνθρωπος που είχε τη μεγαλύτερη συμβολή στο να εξελίξω το χαρακτήρα μου στην παρούσα του μορφή. Πάντα αναζητούσα τη συμβουλή του όταν βρισκόμουνα μπροστά σε κάποιο δίλημα, είτε προσωπικό είτε επαγγελματικό και πάντα είχε τον τρόπο να με καθοδηγεί στην, εκ του αποτελέσματος, σωστή κατεύθυνση. Είναι νομίζω άξιο αναφοράς και θαυμασμού το γεγονός οτι είχε την ικανότητα, παρόλο που το επιστημονικό μου αντικείμενο είναι τελείως διαφορετικό από το δικό του, να αντιλαμβάνεται την ουσία του προβλήματος και να μου δείχνει την κατεύθυνση που προωθούσε το ερευνητικό μου έργο.
Θεωρώ ότι ο πατέρας μου, Μιχάλης Μπουμάκης, προσέγγιζε τον καθολικό άνθρωπο (Homo Universalis) του Λεονάρντο ντα Βίντσι συνάμα με τον φτωχούλη του Θεού του Νίκου Καζαντζάκη. Η απώλεια του είναι τεράστια όσο και η ευθύνη της παρακαταθήκης που αφήνει πίσω του.
Αναστενάζει και θρηνεί κάθε γωνιά της Κρήτης,
γιατί εχάθη ξαφνικά ένα άξιο παιδί της.
Ιωάννης Μ. Μπουμάκης
Βιέννη, 25.9.2021
[i] Απόσπασμα από χειρόγραφη επιστολή του Μιχάλη Μπουμάκη.