Γεννήθηκα το 1967
στην Αθήνα. Στην Κυψέλη.
Σχολείο πήγα στα Ανάβρυτα.
Πέρασα στη Νομική Αθηνών,
για να αναλάβω το γραφείο
του συμβολαιογράφου πατέρα μου
αλλά τα παράτησα στο πτυχίο.
Είχα πάει στο εργαστήρι του Βασίλη
Διαμαντόπουλου, ως ακροατής,
από ενδιαφέρον για να τον γνωρίσω.
Έβλεπα τον Διαμαντόπουλο
και θαύμαζα την υποκριτική του.
Τότε, με το εργαστήρι,
πηγαίναμε συχνά σε παραστάσεις.
Στο Απλό Θέατρο
είδα τον Στάθη Λιβαθινό.
Λίγους μήνες μετά,
έκανε ένα σεμινάριο με Ρώσους
και πήγα.
Αυτό εμένα μου άλλαξε τον κόσμο.
Αποφάσισα να αφήσω τη Νομική
και να φύγω για τη Ρωσία.
Σπούδασα ένα χρόνο εκεί
υποκριτική και διδασκαλία.
Όταν επέστρεψα,
ξεκίνησα με τον Λευτέρη Βογιατζή
στους ”Πέρσες” του Εθνικού Θεάτρου.
Αμέσως μετά
έγινε η Πειραματική Σκηνή
του Στάθη Λιβαθινού.
Έμεινα και τα επτά χρόνια. Όταν
τελείωσε με ξαναφώναξε ο Λευτέρης
και από τότε δουλεύαμε μαζί
κάθε χρόνο.
Αυτό που ένιωθα με την ομάδα
ήταν ότι γεννούσαμε Θέατρο.
Ψάχναμε καινούργιους δρόμους.
Έφυγε αυτή η εποχή.
Δεν το έκρινε
μόνο ο θάνατος του Λευτέρη.
Έκλεισε το Θέατρο Αμόρε,
τελείωσε η εποχή των κυψελών,
σκηνοθέτες και ηθοποιοί
που δοκίμαζαν.
Αν δεν έκανα αυτή τη δουλειά,
θα ήμουν άλλος άνθρωπος.
Ήταν μια συνάντηση
που μου άλλαξε τη ζωή 180 μοίρες.
Μιλάω για έναν άλλο Δημήτρη.
Η δουλειά μου
είναι μέρος της προσωπικότητας και της ύπαρξής μου
κατά την ενήλικη ζωή μου.
Πριν το Θέατρο,
βαριόμουν που ζούσα.
Αν με ρωτούσες τί θέλω,
δεν ήξερα. Δε ζητούσα τίποτα.
Ευτυχώς,
συναντήθηκα με το Θέατρο,
και γνώρισα μία
άγνωστη πλευρά του εαυτού μου,
την οποία και τελικά ερωτεύτηκα.
Είμαι ηθοποιός
αλλά είμαι και δάσκαλος.
Η δουλειά του δασκάλου
είναι να κουλαντρίζει ψυχές,
χωρίς να τις στήνει στον τοίχο.
Η δουλειά μου δεν είναι
να μάθω τα νέα παιδιά να παίζουν,
αλλά να ανοίξουν χώρους μέσα τους.
Η σκηνή έχει ένα τεράστιο άλλοθι.
Το ακαταλόγιστο.
Το ακαταλόγιστο
πρέπει να το έχουμε στη σκηνή,
όχι στη ζωή.
Είναι τέχνη,
είναι μίμηση πράξης το Θέατρο,
όχι πράξη.
Αν πας και το κάνεις στη ζωή,
είναι άλλη ιστορία.
Η δουλειά μας απευθύνεται
στη φαντασία, και η φαντασία
δεν έχει κανένα όριο. Η ζωή έχει.
Έζησα το Θέατρο πλήρως.
Το χόρτασα. Έχω κάνει τόσα πολλά.
Αν πέθαινα σήμερα,
δε θα είχα παράπονο.
Είμαι πολύ ικανοποιημένος
από αυτά που έχω ζήσει,
αν και μένουν πράγματα
που δεν έχω κάνει…
Δημήτρης Ήμελλος
Χθες έφυγε από τη ζωή.
………………………………………………………………..
Πηγές:
bovary. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στη Μυρτώ Λοβέρδου.
monopoli. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στη Στέλλα Χαραμή.
Φωτογραφία: Θανάσης Καρατζάς
Πηγή: Πρόσωπα
