Το κείμενο γράφτηκε το 2024 τέτοιες ημέρες, αλλά παραμένει πάντα επίκαιρο
Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
Σφαλιχτά τα χείλι – των περισσοτέρων που γνωρίζομε πράγματα κι έχομε άμεση σχέση με το κλάδο του βοσκού και του κτηνοτρόφου εν γένει – και κάποιοι τ’ ανοίγομε για να πούμε μόνο τα πρεπά.
Γιατί άλλη μπόρεση δεν έχομε..
Των υπολοίπων η σχέση με το κλάδο, περιορίζεται στο να γουρλώνουνε τα μάθια στα ράφια των σούπερ μάρκετ στις τιμές των τυριών που είναι απαγορευτικες πια για τη μέση οικογένεια.!
Μα κι ο ίδιος ο κτηνοτρόφος γουρλώνει τα μάθια βλέποντας τις καθημερινές μειώσεις στις τιμές του γάλακτος, σ ‘ενα παιχνίδι που ρυθμιστές είναι οι μεγάλες βιομηχανίες επεξεργασίας του.
Κατάσταση που συμπαρασύρει βέβαια και τις μικρότερες τυροκομικές μονάδες του νησιού θέλοντας και μη.
Πληροφοριακά να σας σε πω, πως για να παραχθεί 1 κιλό τυρί χρειάζονται 6 με 7 λίτρα γάλα.
Κι απο 1 τόνο γάλακτος θα παραχθούν 145 κιλά τυρί και 120 κιλά μυζήθρα, αφού συνυπολογίσουμε και 18% ανάχυμα.
Απ την αλλη, τα έξοδα σίτισης μιάς μέσης εκτροφής
με 200 πρόβατα σε παραγωγή και με τα αρνιά τους, είναι : 5 μπάλες τριφύλλι, ήτοι 35 ευρώ, και 5 σακιά μείγμα ζωοτροφής για ζώα σε παραγωγή, μας κάνουν 155 ευρώ ημερησίως!!
Η τιμή γάλακτος στη παρούσα στα 1,07 ευρώ για το κτηνοτρόφο απο 1,35 που ειχε πέρσι τέτοια εποχή.
Τσίμα τσίμα δηλαδή, και χωρίς να υπολογίσω αμοιβές Κτηνιάτρων, φάρμακα, αστοχίες, καύσιμα, και εργατικά χέρια.
Απ’την αλλη, απ’ τα τυροκομεια μας φεύγει το τελικό επεξεργασμένο προϊόν για τις μεγάλες αλυσίδες μάρκετ στη τιμή των 9.50 με 10 ευρώ τιμή κιλού απ οτι μαθαίνω, κι ο καταναλωτής τ’ αγοράζει στις τιμές που όλοι μας γνωρίζομε καλα!!
Ποιος είναι ο κερδισμένος;
Ο καταναλωτής; ο παραγωγός; Πιάσ τον ένα και χτύπα τον άλλο.!!
Στη πραγματικότητα ο μόνος που δε γνωρίζει σε τι τιμή πουλάει το γάλα του είναι ο ίδιος ο κτηνοτροφος!
Και μ’ενα Υπουργείο ανίκανο να παρέμβει και να του δώσει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί το προϊόν που με τόσο κόπο παράγει!
Ένα βήμα δικαιοσύνης δηλαδή, για να δείξεις πως νοιάζεσαι.
Να τιμολογεί ο ίδιος το κόπο ντου δηλαδή, γιατί διαπραγματευτικό πλεονέκτημα δεν είχε ποτέ..
Το συμπέρασμα; Πίκρα και παλι πίκρα, κι αγωνίες να παρακαλάς και να σκύβεις το κεφάλι.
Μιά μικρή εικόνα του πρωτογενή τομέα στην Κρήτη σας έδωσα και τίποτα άλλο..
Αν αποδεχόμουν το μόνιμο διορισμό μου πριν απο 18 χρόνια στη Κτηνιατρική Υπηρεσία στη Τζιά, θα ήμουν μόνιμη κάτοικος στ’ όμορφο Κυκλαδονήσι, και δε θα με πονούσανε όλα αυτά διπλά και τρίδιπλα…
* Η Έφη Μιχελάκης είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι, με καταγωγή τους Παρανύμφους Αστερουσίων
