Γράφει ο Βασίλης Νικολιδάκης
Δυστυχώς τα ύδατα έχουν την τιμητικής μονό μια ημέρα του χρόνου και αυτή είναι η 6η Ιανουαρίου, αλλά τι γίνεται τις υπόλοιπες 364;
Στην περιοχή μας δυστυχώς η υποβάθμιση και η μόλυνση έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο, που δύσκολα βρίσκει κάποιος κατάλληλο πόσιμο νερό, αλλά και για την άρδευση τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, με τη νιτροποίηση και την μόλυνση του υπόγειου υδροφορία.
Το ίδιο δυσάρεστη ίσως και χειρότερη είναι και η κατάσταση των επιφανειακών υδάτων με την έλλειψη υποδομών, όπως οι βιολογικοί καθαρισμοί, η έλλειψη διαχείρισης χημικών, η ανεξέλεγκτη χρήση γεωργικών σκευασμάτων, καθώς και η μη χρήση βιοδιασπώμενων απορρυπαντικών στην καθαριότητα οικιακή και δημόσια.
Για τον άνθρωπο που αποτελείται από 70% από νερό, η καλή ποιότητα της υγείας του προφανώς εξαρτάται από την καλή ποιότητα των υδάτων, πράγμα που δεν φαίνεται να περνά από το μυαλό, που πάλι αποτελείται από 90% από νερό αυτών που είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση που επικρατεί.
Ο πολιτισμός του πλαστικού και των χημικών καταλοίπων, έδωσε τα διαπιστευτήρια του για άλλη μια φορά στις παραλίες μας μετά τις τελευταίες έντονες βροχοπτώσεις, κι εδώ οι ευθύνες δεν είναι μονό σ΄ αυτούς που εναποθέτουν κάθε λογής επικινδύνων απορριμμάτων και απόβλητων στις κοίτες των ποταμών και σε κάθε λογής ανεξέλεγκτων χωματερών, αλλά και στην δημόσια διοίκηση που δεν προχωρεί στην καταστολή τέτοιων φαινόμενων αλλά πρωτίστως στην πρόληψη και στην ενημέρωση.
Χρειάζεται βεβαία γνώση και παιδεία κι απ΄ αυτή στο δικό μας κράτος, αλλά λόγια ν αγαπιόμαστε.
Οι ευθύνες καλό είναι να επιμερίζονται και έτσι συμφωνά με την ευρωπαϊκή οδηγία για τη ολοκληρωμένη διαχείριση απόβλητων και απορριμμάτων αλλά και πιο πρόσφατες αποφάσεις όπως αυτή Διαχείριση και ανακύκλωση αποβλήτων: Έγκριση νέων κανόνων από το Συμβούλιο σε πιο στάδιο υλοποίησης βρίσκονται το υπουργείο η περιφερειακή διοίκηση και οι δήμοι αλλά και πόσο εμείς με την συμπεριφορά έχουμε συνειδητοποιήσει τι κακό προκαλούμε.
