Εκείνη, μεγαλωμένη σ’ ένα ορεινό χωριό του Ηρακλείου, την Αγία Βαρβάρα, από μικρή βρέθηκε πολύ κοντά στην παραδοσιακή κρητική μουσική και τους ήχους της Μικράς Ασίας, λόγω της καταγωγής της γιαγιάς της.
Σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησε σπουδές κιθάρας και θεωρητικών. Ως φοιτήτρια αργότερα, στη Θεσσαλονίκη, στο Τμήμα Τοπογράφων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, άρχισε να τραγουδά σε μικρές μουσικές σκηνές της πόλης, αν και μπροστά σε κοινό είχε πρωτοεμφανιστεί ήδη ως μαθήτρια του Δημοτικού: «Είχα τραγουδήσει ένα απόσπασμα από τον Ερωτόκριτο και μερικές μαντινάδες. Είναι εντυπωσιακό πως τόσο δα μικρά στιχάκια μπορούν και περιγράφουν τον κόσμο γύρω μας και τα συναισθήματά μας με λόγο τόσο περιεκτικό και αληθινό…» Σήμερα ασχολείται με την γραφιστική και το web design.
Εκείνος είναι συντοπίτης της. Θυμάται τον πατέρα του να τραγουδάει τον Ερωτόκριτο και τον παππού του να διηγείται λαϊκές δοξασίες. Επίσης σπούδασε κιθάρα, αν και η επιλογή επαγγελματικού προσανατολισμού τον οδήγησε στην Φαρμακευτική, στην Ιταλία, και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκε με μουσικούς όπως η Μαρία Λούκα, ο Νίκος Ζουρνής και ο Στάμος Σέμσης. Δεν έμεινε όμως στην πρωτεύουσα.
Αποφάσισε να επιστρέψει στο χωριό του και να ανοίξει φαρμακείο.
Κάπως έτσι η Εμμανουέλα Νινιράκη και ο Χάρης Μανουσάκης ξανασυναντήθηκαν στον τόπο τους, ένας νέος κύκλος άνοιξε και για τους δύο και από τη συνεργασία τους γεννήθηκε ένα άλμπουμ, το «Αηδόνι στο κλουβί», με εννέα τραγούδια σε ποίηση Ναπολέοντος Λαπαθιώτη. Την επιλογή και την μελοποίηση έκανε ο Χάρης. «Ανεκπλήρωτος ερωτισμός, η γαλήνη της φύσης, πάθη και ύστερα ο θάνατος: ο Λαπαθιώτης έχει ζήσει κάθε στίχο του, αλλά εγώ ένιωσα να περιγράφει στιγμές της δικής μου ζωής», εξηγεί ο συνθέτης. «Κοινός άξονας αυτών των ποιημάτων είναι ο έρωτας που περιγράφεται τόσο στην φωτεινή όσο και στην σκοτεινή του εκδοχή. Είναι γεμάτα λυρισμό και ρομαντισμό και, ακόμη κι όταν τα πρωτοδιαβάσει κανείς, έχει την αίσθηση ότι είναι ήδη τραγούδια, είναι σαν να κρύβουν μουσική πίσω από τις λέξεις τους!», λέει η ερμηνεύτριά τους.
Σε μια εποχή που ακόμα βλέπουμε τα… απόνερα της κρίσης και δισκογραφία δεν υπάρχει, τι ελπίζουν, ως νέοι καλλιτέχνες, γι’ αυτή τους τη δουλειά; «Πιο πολύ και από την κρίση, τη δισκογραφία επηρέασε η εξέλιξη του μέσου. Από τις κασέτες και τους δίσκους, φτάσαμε στο Spotify και το YouTube. Τώρα η πρόσβαση έχει γίνει τόσο εύκολη, αλλά παράλληλα σ’ αυτόν τον ωκεανό πληροφορίας είναι εύκολο να χαθείς. Εμείς, λοιπόν, ευχόμαστε τα τραγούδια μας να καταφέρουν να επιπλεύσουν και να φτάσουν στον προορισμό τους», εξηγεί ο Χάρης. Κι η Εμμανουέλα δεν κρύβει την αισιοδοξία της για το «ότι τα τραγούδια μας θα βρουν το κοινό τους, ότι το αηδόνι τελικά θα βγει απ’ το κλουβί και θα γνωρίσει τον κόσμο».
Τους ζητώ να μοιραστούν μαζί μου τον πιο αγαπημένο τους στίχο από τα ποιήματα του Λαπαθιώτη που έκαναν τραγούδια. Η Εμμανουέλα Νινιράκη αναφέρει τη «Μικρή Ελεγεία»: «Οσα λυγάς κι όσα σκορπάς στο πέρασμά σου χρόνε, τ’ αναπολώ και τ’ αγαπώ και την καρδιά μου τρώνε», ενώ ο Χάρης Μανουσάκης επιλέγει το «Θα γίνω κρίνο με τα κρίνα». Γιατί; «Επειδή είναι από ένα πραγματικά υπέροχο ποίημα, που μου δείχνει το δρόμο.»
Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου τα τραγούδια του άλμπουμ «Αηδόνι στο κλουβί» θα παρουσιαστούν ζωντανά στο Καφωδείο Ελληνικό, στη Θεσσαλονίκη (Ελ. Βενιζέλου 45).
Πηγή: kathimerini.gr
