H Γερμανική επίθεση στην Κρήτη, κατά την 20ή Μαΐου 1941, υπήρξε το ξεκίνημα της πολύχρονης αντίστασης των κατοίκων του νησιού μας στον φασισμό και στην βαρβαρότητα. Οι μακραίωνοι αγώνες των Κρητών για Ελευθερία και Ειρήνη, είχαν χαλυβδώσει μέσα του την φιλοπατρία, το φρόνημα της τόλμης και της αυτοθυσίας. Μαζί με τις ολιγάριθμες συμμαχικές δυνάμεις που είχαν μείνει στην Κρήτη, με ελάχιστα όπλα, χωρίς προετοιμασία και οργάνωση, σε συγκρούσεις σώμα με σώμα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, αντιμετώπισαν με γενναιότητα τους πάνοπλους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές.
Ογδόντα ένα χρόνια από την Μάχη της Κρήτης, από τον Αγώνα εναντίον του Ολοκληρωτισμού, τα επιτεύγματα της Ειρήνης που δημιούργησαν, μεταπολεμικά, οι δημοκρατικές χώρες, δοκιμάζονται από την επιστροφή σε καταστάσεις που πιστεύαμε ότι έχουν μείνει οριστικά στο παρελθόν. Η εισβολή της Ρωσίας σε μια ανεξάρτητη χώρα, και τα χιλιάδες αθώα θύματα των επιθέσεών της, μετέτρεψαν τα εδάφη της Ουκρανίας σε ζοφερά τοπία. Στις παράλογε αυτές μάχες, η αντίσταση του ουκρανικού λαού, αποτελεί ένα υψηλό παράδειγμα πατριωτισμού για την εποχή μας. Η χώρα μας, έχει, συνάμα, αυτό το διάστημα να αντιμετωπίσει έναν ακόμη επικίνδυνο παράγοντα: τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας, που μακριά από τις αξίες του Δυτικού πολιτισμού, περιφρονώντας προκλητικά το Διεθνές Δίκαιο, επιδίδεται σε διαρκείς διεκδικήσεις ελληνικών εδαφών. Οφείλουμε να παραμένουμε σε εγρήγορση. Η ειρήνη, οι δημοκρατικές αξίες, σε αυτό το νέο γεωπολιτικό τοπίο, δεν είναι δεδομένες.
Η παλλαϊκή αντίσταση του Κρητικού λαού, τον Μάιο του 1941, από κοινού με τα γεγονότα ηρωισμού, αυταπάρνησης και θυσιών που ακολούθησαν, καθ’ όλη τη διάρκεια των Κατοχικών χρόνων, παραμένουν πάντα στη μνήμη μας, κι εξακολουθούν να μας δείχνουν το Χρέος της προάσπιση των υψηλών ιδανικών: της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας, της Αξιοπρέπειας, και του Πατριωτισμού.
