Γράφει η Χαριστή Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Αφιέρωμα στην Πελαγία γυναίκα του ξαδέρφου μου Δημήτρη Φανουράκη με τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά της και να ναι απάλαφρη η πλάκα το μνημάτου που θα τη σκεπάσει….
Δεν έχει ο Χάρος αίσθημα….
Δεν έχει ο Χάρος αισθήμα μούδε καταλαβαίνει και κάθα τόσο έρχεται ένα δικό και παίρνει…
Και ρίχνει τα κοντάρια ντου και τα σαϊτότοξά ντου
πού βρίχνει και να κάτεχα
την τόσην απονιά ντου…
Και στου Κανόνη χτύπησες Χάροντα βερεμιάρη
κι επήρες τη γυναίκα ντου που ‘ταν ένα καμάρι…
Κι ήρθες και τσι ξεχώρισες ζηλόφθονε προδότη
και σαν κλωστή την έκοψες την όμορφή τζη νειότη…
Μούδε και που σεβάστηκες μιαν αδερφή την έχει
που εδά τον τόπο δάκρυα όπου σταθεί θα βρέχει…
Μούδε την εδικολογιά που θα θρηνά κι εκείνη
που χασε ‘να κομμάτι τζη κι εδά χολή θα πίνει…
Δεν άφηκες να χαίρεται τσι δυο τζη θυγατέρες
να πάρουν τα πτυχεία ντως να δει αλκιόνης μέρες….
Αντροϋνοξεχωριστή κι άτιμε μακελάρη
να ‘χες γυναίκα κι άθρωπος να ‘ρθει να σου την πάρει.
Να ιδείς ειντά ‘ναι να πονείς
και να ‘σαι δίχως ταίρι
και να σου μπήχνουν στην καρδιά του χωρισμού μαχαίρι…
Να ιδείς κιμέτι Χάροντα να μην ξαναναγιαγέρνεις
γυναίκα μάνα κι αδερφή του καθανούς να παίρνεις…
