Της Ειρήνης Βεργαδή*
14 χρόνια στις αίθουσες. 11 διαφορετικά σχολεία. Τόσα παιδιά, διαφορετικά μεταξύ τους. Τόσοι γονείς πίσω από αυτά. Τόσα δρομολόγια. Τόσοι συνάδελφοι. Τόσα γέλια, τόσα προβλήματα.
Μέρες που φεύγεις χαρούμενος, μέρες που φεύγεις και δε θέλεις να ακούσεις ούτε ψίθυρο από τον πονοκέφαλο. Μέρες που δεν έχεις άλλη φωνή. Που προσπαθείς να βρεις τρόπους να πλησιάσεις λίγο τα πιο δύσκολα παιδιά. Να συνεννοηθείς με τους συναδέλφους. Να συνεννοηθείς με τους γονείς.
Ναι. Καθόμαστε τα καλοκαίρια. Ναι το ωράριο μας είναι καλό. Ρωτήστε μας τώρα και για τα προβλήματά μας.
Να σας πούμε πόσο αγωνιούμε μη χτυπήσει σοβαρά κάποιο παιδί. Μην τελειώσει το πετρέλαιο τον χειμώνα, γιατί δε μας δίνουν άλλα λεφτά να βάλουμε. Να φτιαχτούν οι οροφές, γιατί τον χειμώνα θα στάζουν πάλι.
Ρωτήστε αν έχουν όλα τα σχολεία υπολογιστές, προτζέκτορες και φωτοτυπικά.
Ρωτήστε αν τα κτίρια είναι αυτά που αξίζουν να έχουν τα παιδιά το 2021.
Ρωτήστε αν έχουν τα σχολεία υλικό φυσικής αγωγής, εικαστικών, μουσικής ή φυσικής για τα πειράματα.
Βέβαια, πρώτα, ρωτήστε αν έχουν δασκάλους και καθηγητές όλα τα σχολεία.
Ρωτήστε πώς είναι να προσπαθείς να κάνεις αξιοπρεπές μάθημα με 24 παιδιά στην τάξη. Παιδιά ζωηρά, ήσυχα, με μαθησιακές δυσκολίες, με προβλήματα στο σπίτι τους, με αυτισμό, με υπερκινητικοτητα, με ψυχολογικά προβλήματα, με επιλεκτική αλαλια, που δε μιλούν ελληνικά, που το σκάνε από την τάξη ή από τα κάγκελα του σχολείου, που κλέβουν, που δέρνουν, που έχουν διαβήτη, που έχουν αλλεργίες, που.. Που.. Που..
Έτσι αφήσαμε την αίθουσα στον 2ο μεγάλο σεισμό. Εμείς είμαστε και τυχεροί. Αλλοι δεν πάνε σχολείο ακόμα μετά τον πρώτο. Εκεί κάπου ανακαλύπτεις αυτό που ήδη ενδόμυχα γνωρίζεις. Πόση ευθύνη έχεις σε αυτό το επάγγελμα.
Εμάς, λοιπόν, που είμαστε τόσες ώρες με τα παιδιά των άλλων, που θέλουμε να είναι καλά, που τα παρηγορούμε όταν κλαίνε, που τα πειράζουμε για να γελάσουν, που τους κουμπώνουμε τα μπουφάν, που τους δένουμε τα κορδόνια, που τα αλλάζουμε ρούχα στα “ατυχήματα” τους, που αγοράζουμε φαγητό στα παιδιά που ξέχασαν να φέρουν, εμάς μας βγάλαμε σήμερα παράνομους που απεργήσαμε ενάντια σε έναν νόμο έκτρωμα για το δημόσιο σχολείο. Την ίδια στιγμή που στάλθηκε φεκ από το υπουργείο για κλείσιμο σχολείων και συγχωνεύσεις τάξεων.
- S. Δε θέλουμε να μας δώσετε το βραβείο δυσκολότερης δουλειάς. Να σέβεστε και να μην υποτιμάτε τη δουλειά του άλλου θέλουμε.
* Η Ειρήνη Βεργαδή είναι Δασκάλα
