Διαβάζω και δημοσιεύω (αδιάκριτα ίσως) από τον τοίχο συναδέλφου …
Ένα ποίημα που «αξιολογεί», που συγκινεί, που καταξιώνει!
Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να μάθουν όσοι δεν ξέρουν, ότι εκπαιδευτικός θα πει «αγάπη».
Χωρίς αυτήν δεν μπορείς να διδάξεις, δεν μπορείς να μεταδόσεις γνώση!
Έγραψε λοιπόν η συνάδελφος, με αφορμή ένα γράμμα μιας μαθήτριάς της:
«Τίτλοι τέλους….
Συγκίνηση, αγκαλιές, αγάπη… Πολλή αγάπη!
Πώς να μην είμαι περήφανη;
Πώς να μη νιώθω ένα σφίξιμο κάθε φορά;
Αγάπη…!!!
Αυτό παίρνω μαζί μου και συνεχίζω!
Καλό καλοκαίρι σε όλους μας!!!»
