Ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης ήταν αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης από την Ήπειρο. Γεννήθηκε το 1775 στο Δελβινάκι Ιωαννίνων και το πραγματικό όνομά του ήταν Μιχαήλ Χρήστου. Το «χατζής» προστέθηκε στο όνομά του, επειδή, κατά την συνήθεια της εποχής, ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους και βαπτίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό. Το επώνυμο Νταλιάνης, με το οποίο έγινε γνωστός, ήταν παρατσούκλι, που του το έδωσαν από ένα όπλο της εποχής, το νταλιάνι.
Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στην Τεργέστη και ασχολήθηκε με το εμπόριο των καπνών, από το οποίο απέκτησε σημαντική περιουσία. Μετά τη μύησή του στη Φιλική Εταιρεία το 1816, εργάστηκε δραστήρια για την προετοιμασία της Επανάστασης. Το 1825 με το ιππικό που είχε συγκροτήσει πολέμησε στην Πελοπόννησο εναντίον των αιγυπτιακών στρατευμάτων του Ιμπραήμ και διακρίθηκε στη μάχη της Δαβιάς (12 Αυγούστου).
Στις αρχές του 1826, σε συνεργασία με τον Νικόλαο Κριεζώτη και τον Βάσο Μαυροβουνιώτη, συμμετείχε στην τυχοδιωκτική εκστρατεία του Λιβάνου (τέλη Φεβρουαρίου – 25 Μαρτίου), με σκοπό την ενίσχυση του τοπικού εμίρη Μπεσίρ, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες επρόκειτο να εξεγερθεί εναντίον του Σουλτάνου. Ο Μπεσίρ, όταν διαπίστωσε ότι η εκστρατεία δεν είχε κάλυψη από την ελληνική κυβέρνηση, αρνήθηκε τη συνεργασία των Ελλήνων αγωνιστών, οι οποίοι, αφού λεηλάτησαν τα περίχωρα της Βηρυτού, αποφάσισαν να επιστρέψουν άπρακτοι στην Ελλάδα.
Μετά την επιστροφή του έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Καραϊσκάκη στη βορειοδυτική Αττική εναντίον των τουρκικών φρουρών που προορίζονταν για την ενίσχυση της πολιορκίας της Ακρόπολης και στη συνέχεια, πάλι με τον Καραϊσκάκη, στην προσπάθειά του να βοηθήσει τους πολιορκημένους στην Ακρόπολη Έλληνες.
Μετά τον θάνατο του Καραϊσκάκη (23 Απριλίου 1827) πήγε στην Κρήτη και από τη Γραμβούσα, όπου αποβιβάστηκε στις 5 Ιανουαρίου 1828 με σώμα πεζών και 100 ιππείς, μετακινήθηκε στα Σφακιά στις αρχές Μαΐου. Στις 18 Μαΐου έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια της Μάχης του Φραγκοκάστελλου, γνωστής από τον θρύλο των «Δροσουλίτων».
Πηγή: sansimera.gr
