π. Νεκτάριος της Καλυβιανής, κατά κόσμον Στυλιανός Πατεράκης…
Γεννήθηκε πριν 86 χρόνια στο Γιαννιού, του Δήμου Αγίου Βασιλείου στο Ρέθυμνο.
Αν και από μικρός είχε την υπέρμετρη αγάπη στο Θεό, σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και πήρε το πτυχίο του Δασκάλου, γιατί δεν ήθελε να στενοχωρήσει την οικογένειά του.
Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που βρέθηκαν δίπλα στο νέο Επίσκοπο Αρκαδίας και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Τιμόθεο στην Καλυβιανή, στα πρώτα βήματα δημιουργίας της Βασιλειάδας της Μεσαράς.
Τότε υπήρχε στο μοναστήρι μόνο ένας μοναχός ο π. Ευμένιος Συγγελάκης από το Σίβα της Μεσαράς.
Ο π. Νεκτάριος έρχεται στην Μονή το 1957.
Στην αρχή υπηρετεί ως «Κοινοτικός» (σημερινός αναπληρωτής) διδάσκαλος και μετά από 2 χρόνια διορίζεται μόνιμα, ενώ από το 1958 χειροτονείται και υπηρετεί και ως ιερέας στο μοναστήρι, έως την κοίμησή Του.
«Εσύ έχεις τελειώσει δάσκαλος, μου λέει μια μέρα ο Πατέρας (Τιμόθεος). Φέρε το πτυχίο σου να ανοίξουμε ένα σχολείο για τα παιδιά της Καλυβιανής και της περιοχής. Θυμήθηκα ότι το πτυχίο του το είχα αφήσει στο Ρέθυμνο, στο σπίτι μιας θείας μου. Πήγα και το έφερα και ξεκινήσαμε. Σχολείο δεν υπήρχε, ούτε θρανία, ούτε πίνακες. Τίποτα. Ένα στάβλο καθαρίσαμε, τον ασβεστώσαμε, φτιάξαμε κάποια θρανία, ενώ το σχολείο λειτούργησε ως παράρτημα του γειτονικού Δημοτικού Σχολείου Καλυβίων, τίτλο που έχει έως σήμερα», μας είχε πει χαρακτηριστικά.
Από τα θρανία του σχολείου πέρασαν χιλιάδες μαθητές, στα χρόνια της εκπαιδευτικής του δράσης. Παιδιά των ιδρυμάτων, αλλά και παιδιά από την πόλη των Μοιρών και του Τυμπακίου, κορίτσια σχεδόν στο σύνολό τους, φοίτησαν στο σχολείο για 35 χρόνια που έμεινε στην εκπαίδευση ο π. Νεκτάριος.
Το σχολείο έφτασε να λειτουργεί ως τριθέσιο, ενώ ιδρύθηκε και Νηπιαγωγείο στον ίδιο χώρο…
Το 1978 ο π. Νεκτάριος αρχίζει να δημιουργεί το Μουσείο της Μονής. Πρόκειται για ένα μεγάλο χώρο με εκκλησιαστικά και λαογραφικά εκθέματα. Το κτίσμα στην αρχή αποτελούσε κελιά μοναχών, τα οποία ο ακούραστος ιερέας αναστήλωσε και διαμόρφωσε σε μουσείο. Εκτίθεται πολύ μεγάλος αριθμός αντικειμένων που προσελκύουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών όπως γεωργικά εργαλεία, ενδυμασίες, υφαντά, κεντήματα, άμφια, κουκέτες, πατανίες, μηχανήματα του τυπογραφείου της μονής, παλιά νομίσματα, ξυλόγλυπτα τέμπλα, εικόνες, παλαιά ιερά βιβλία κ.α.
Τις Κυριακές όλος ο κόσμος κρεμόταν από τα χείλη του στο κήρυγμά του! Λαλίστατος, με μεστό χριστιανικό λόγο, με αγάπη στον Χριστό, στην Παναγία και στον άνθρωπο…
Μας και ο πνευματικός της Μονής, εξομολογούσε χιλιάδες ανθρώπους, ακούραστα, με συμβουλές και αγάπη βοηθούσε να αναπαυτούν οι ψυχές τους.
Ώρες ατελείωτων συζητήσεων μαζί του, γεμάτο ιστορίες, διδαχές και διδάγματα.
Αναμνήσεις από σύγχρονες αγιασμένες μορφές της περιοχής που γνώρισε και έζησε.
Τον π. Γενάδιο από την Ακουμιανή Γυαλιά, τον π. Ευμένιο της Εθιάς, τον π. Θεόδωρο τον Αγιοφαραγγίτη, τον π. Ευμένιο από τα Ρούστικα, τη Γερόντισσα Γαλακτία και βέβαια τον «Πατέρα» τον Σεβασμιώτατο Τιμόθεο Παπουτσάκη.
Χθες αργά το απόγευμα, έφυγε για τη «Γειτονιά των Αγγέλων».
Μάλιστα η κοίμηση του συμπίπτει με την ίδια ημερομηνία που κοιμήθηκε και η πρώτη ηγουμένη της Παναγίας Καλυβιανής, γερόντισσα Νεκταρία, που έφυγε από την ζωή 11 Απριλίου 2004.
Ζ. Κ.
