Γράφει ο Μανώλης Ζερβακάκης
Αύγουστος για τους περισσότερους ο μήνας των διακοπών, για άλλους ο Μήνας του τρύγου!
Από παιδί θυμάμαι να έρχονται στο χωριό μου από περιοχές με πολύ μεγάλη παραγωγή σταφίδας και να κλείνουν εργάτες για την συγκομιδή.
Έτσι λοιπόν ξεκινούσε ο Αύγουστος για εμένα και άλλα παιδιά αλλά και μεγαλύτερους ανθρώπους της περιοχής μου.
Πριν πάμε στο αφεντικό που είχαμε κλείσει είχαμε καθαρίσει τους οψιγιάδες να είμαστε έτοιμοι για την δικιά μας παραγωγή.
Έτσι λοιπόν 10 με 12 Αυγούστου φύγαμε για το Μαλεβίζι!
Έτσι λέγαμε…
Όπου κι αν πηγαίναμε το μεροκάματο καλό συμπλήρωμα για την οικογένεια. Ξημερώματα στο πόδι!
10 η ώρα είχε κολατσιό, 2 η ώρα φαγητό και αν ήθελες λίγο ύπνο.
Τέλος της ημέρας 6:30 αν και τις περισσότερες φορές είχε μετακίνηση.
Φαγητό το βράδυ μετά βόλτα με άλλα παιδιά στο χωριό που είχαμε πάει.
Οι ειδικότητες ήταν οι εξής: λουσούδιασμα, κουβάλημα με το ώμο – στην καλύτερη περίπτωση με γάιδαρο, απλώστρες και αυτοί που έκοβαν.
Οι ώμοι ήταν τις πρώτες μέρες γεμάτοι πληγές και να πέφτει πάνω ποτάσα να γίνονται πιο μεγάλες.
Στην συνέχεια είχε μάζεμα σταφίδας μέχρι βράδυ.
Όταν ερχόταν η μέρα της πληρωμής ήταν η χαρά μεγάλη!
Έπαιρνε ο πατέρας τα λεφτά και εμείς οι μικροί χαρτζιλίκι.
Στην συνέχεια ξεκινούσαμε τα δικά μας αμπέλια και φτάναμε στον Σεπτέμβρη με το μάζεμα της σταφίδας και τα κρασοστάφυλα.
Ο πατέρας μας έπαιρνε καινούργια ρούχα, παπούτσια και είμαστε έτοιμοι για την νέα σχολική χρονιά.
Υ.Γ. Δεν παραπονιέμαι θυμάμαι όμορφα και ωραία αν και δύσκολα χρόνια. Καλές διακοπές πλέον σε όλους.
