Οι γεωλόγοι έχουν υπολογίσει ότι τα βουνά της Κρήτης σχηματίστηκαν πριν από
25.000.000 χρόνια και πριν γίνουν βουνά ήταν θαλάσσιος βυθός.
Ακριβώς βόρεια από τα Αστερούσια μια καταβύθιση της γης δημιούργησε τον
κάμπο της Μεσαράς, όπου κυλούν τα ήρεμα νερά τους ο Γεροπόταμος και ο
Αναποδάρης και οι δεκάδες παραπόταμοί τους που πηγάζουν από τα Αστερούσια
και τον Ψηλορείτη.
Νότια από τα Αστερούσια σχηματίστηκαν βραχώδεις ακτές με
πολλούς μικρούς αμμουδερούς μυχούς, ενώ δεκάδες βαθιά φαράγγια με
κατεύθυνση από βορρά προς νότο αυλακώνουν το βουνό, το οποίο εκτείνεται από
ανατολή προς δύση και καταλαμβάνει έκταση περίπου 50 χιλιομέτρων.
Στις βόρειες πλαγιές των Αστερουσίων κατοίκησε ο άνθρωπος ήδη από τη
νεολιθική εποχή (7000 – 3000 π.Χ.), στην αρχή σε σπήλαια και ύστερα σε
μικρούς οικισμούς, σε σπίτια φτιαγμένα με ξύλα, πέτρες και πλίνθους.
Οι κυκλικοί θολωτοί τάφοι τους βρέθηκαν κάτω στον κάμπο, στις νότιες όχθες του
Γεροπόταμου, και είναι πραγματικά εντυπωσιακοί.
Αργότερα, όταν άνθισε ο περίφημος μινωικός πολιτισμός, αναπτύχθηκαν εδώ δύο από τα σημαντικότερα μινωικά κέντρα.
Το παλάτι της Φαιστού και η Έπαυλη της Αγίας Τριάδας μας έδωσαν μερικά από τα λαμπρότερα δείγματα αυτού του πολιτισμού που κυριάρχησε στο Αιγαίο από το 2.000 έως το 1.450 π.Χ. Αλλά και στη ρωμαϊκή εποχή (67π.Χ. – 330 μ.Χ.) εδώ ήταν το διοικητικό κέντρο της Κρήτης.
Τα ρωμαϊκά μνημεία της Γόρτυνας αναδίδουν ακόμα την αίγλη και το μεγαλείο μιας
Αυτοκρατορίας που κυριάρχησε σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο.
Φύγαμε για το βουνό!
Πηγή: http://library.techlink.gr
