Γράφει ο Κώστας Ψαράκης
Ένα απόγευμα μου λέει ο πατέρας μου:
– Πάμε να δούμε το καραγκιόζη που θα παίξει απόψε στο καφενείο.
(μέγα γεγονός για μας τότε , δεκαετία το 70 – 80 στο χωριό μου στους πρόποδες των Αστερουσίων)
Μου φάνηκε βέβαια παράξενο το να θέλει ο πατέρας μου να πάει στο καραγκιόζη, αλλά άλλο που δεν ήθελα.
Πήγαμε στο καφενείο, έπαιζε ο καραγκιόζης, έπαιζε και τη μουσική του καραγκιόζη κάποιος με ένα βιολί, πίσω από το μπερντέ, άκουγε ο πατέρας μου.
Το διάλειμμα βγήκε ο βιολάτορας μπροστά από το μπερντέ, μόνος του, στο καφενείο και άρχισε να παίζει….
Όπως έπαιζε μου λέει ο πατέρας μου σιγά σιγά..
-Πήγαινε να του το βάλεις στη τσέπη ..
και μου δίνει ένα πενηντάρι χάρτινο.
Σηκώθηκα , από τη πρώτη σειρά που καθόμαστε, τον πλησίασα και του έβαλα στη τσέπη το πενηντάρι.
Πρέπει να έκαμε ένα αδιόρατο νεύμα –όχι τόσο σαν ευχαριστώ- κάτι σαν χαιρετισμός μου φάνηκε, και συνέχισε…
Αμφιβάλω αν όλη η είσπραξη της βραδιάς ήταν εκατό δραχμές, γι αυτό το πενηντάρι δε το ξεχνώ.
Ήταν τεράστιο ποσό!
Όπως δε ξεχνώ το ύφος του πατέρα μου και το αδιόρατο ευχαριστώ του βιολάτορα.
Ήταν ο Αρίστος Σπανακάκης.
Ο βιολιστής θρύλος που γύριζε με τα μπουλούκια, ελεύθερο πνεύμα όπως ελεύθερη είναι και η μουσική του που ούτε η αυστηρή φόρμα των κρητικών σκοπών κατάφεραν να περιορίσουν.
Στο μοναδικό έργο που άφησε (το οποίο γράφτηκε σχεδόν κατά σύμπτωση) όπως παίζει κρητικά εγκαταλείπει ξαφνικά το «σκοπό» και χάνεται σε ταξίμια για να ξαναεπανέλθει σε λίγο για τις ανάγκες του τραγουδιού.
Δε τραγουδά και είναι φανερό ότι καταπιέζεται από το τραγούδι που τον εξαναγκάζει στην επανάληψη, ενώ αυτός θα ήθελε να φύγει…
Μολονότι ο τραγουδιστής δεν είναι κακός (οι στίχοι βέβαια είναι πολύ χαμηλής αισθητικής) και μολονότι του χρωστάμε το ότι ακούμε σήμερα τον βιολιστή που θα πέθαινε χωρίς ν αφήσει τίποτα, δε σας κρύβω ότι του οργίζομαι που τραγουδά ….
Για την ιστορία κάποτε πήγε στο «Να η ευκαιρία» (1978)!
Όταν τον ρώτησαν για πιο λόγο ήρθε (στην ηλικία του), απάντησε ότι ήθελε να αποδείξει στη Σώκου ότι δεν έχει δίκιο που αντιπαθεί τα κρητικά όπως είχε επανειλημμένα δηλώσει και ήρθε για να τους υποχρεώσει να του δώσουν το πρώτο βραβείο.
Έτσι στα ίσια.
Και το πήρε!
