(Στης Κρήτης τ’ Άγιον Όρος)
Αρχόντισσα του Λιβυκού, Μητέρα Παναγία
Προστάτιδα, Βασίλισσα, Κουδουμιανή Κυρία
Που ‘χεις τα πεύκα ένδυμα, τον Κόφινα για στέμμα
τ’ αγριοπούλια φύλακες, τη θάλασσα στο βλέμμα.
Δυο Μοναχοί σε κτίσανε, αδέλφια κατά σάρκα.
κι η φήμη σου έγινε ακουστή μέχρι της γης την άκρα.
Παρθένιος κι Ευμένιος ήταν τα ονόματά τους
οσιακός ο βίος τους, πολλά τα θαύματά τους.
Της Θείας Χάριτος πηγές και έμψυχες εικόνες
τα ιλαρά τους πρόσωπα φωτίζουν στους αιώνες.
Αρχόντισσα του Λιβυκού προς σε προστρέχουμε όλοι
της Μεσαράς το καύχημα, της Παναγιάς περβόλι.
Από το Αγιοφάραγγο ως τ’ Αη Κοσμά το σπήλιο
γίνανε τ’ Αστερούσια της Παναγιάς βασίλειο.
Με πάμπολα ασκηταριά και σκοτεινά σπηλιάρια
που τα γεμίσανε με φως πνευματικά φανάρια.
Με ασκητές αόρατους, μορφές αγιασμένες
που ‘χουνε σώμα αγγελικό, ψυχές εξαγνισμένες.
Γίνανε τ’ Αστερούσια της Κρήτης τ’ Άγιον Όρος
που προσκυνά ευλαβικά ο κάθε οδοιπόρος.
Όαση μες την έρημο, που αγίασμα αναβλύζει
και ξεδιψά κάθε ψυχή που τήνε προσεγγίζει.
π. Δημήτριος Μιχούδης εποίησεν
