Με ροκ μελωδίες, που αντηχούσαν σε όλο το νότο του Ρεθύμνου, γέμισε το βράδυ της Παρασκευής η αυλή του Γυμνασίου – Λυκείου Σπηλίου, στη συναυλία των Magic De Spell. Σαν το παλιό καλό κρασί, το εύγευστο και μεθυστικό που ξυπνάει τις αισθήσεις και τις θύμησες, το δημοφιλές συγκρότημα έδωσε μία μοναδική μουσική παράσταση που παρακολούθησαν εκατοντάδες πιστοί φίλοι τους από όλους τους νομούς της Κρήτης κι από άλλα μέρη της Ελλάδας!
“Τέρμα το διάλειμμα”: 40 και χρόνια από τη δημιουργία της, η θρυλική μπάντα συστήθηκε για πρώτη φορά, με κάθε επισημότητα παρά τον αντισυμβατικό της χαρακτήρα, στο κοινό του Σπηλίου, ιδιαίτερη πατρίδα του Θοδωρή Βλαχάκη, εκ των ιδρυτικών μελών της.
Τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Σπηλίου, μια “μικρή ομάδα με μεγάλα όνειρα”, υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κρήτης και τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιάννη Μαράκη, δεν έστρωσαν κόκκινο χαλί, αλλά έστησαν μία ροκ σκηνή επάνω στην οποία ανέβηκαν και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό – όπως πάντα- ο συγχωριανός τους Θοδωρής Βλαχάκης (ντραμς), ο ξάδερφός του Γιώργος Αρχοντάκης (μπάσο) και οι σύντροφοί τους Δημήτρης Μποτής (keyboards), Βαγγέλης Θεοδωράκης (κιθάρα) και Μιχάλης Σκαράκης (φωνή).
Ένα ταξίδι που μόνο “Νίψον ανομήματα” δεν πρόσταζε, με περάσματα απ’ το “Σφαγείο” του “Βιετνάμ γιε γιε” έως την εποχή του “πρόγονε πίθηκε, εσύ τι λες;”. Ένα μακρύ “ζεϊμπέκικο του ροκ”, “Όταν νυχτώνει” και ο “Κυρ Παντελής” πηγαίνει “Διακοπές στο Σαράγεβο”.
Ο Θοδωρής Βλαχάκης δεν ξέρουμε εάν ήταν όντως “ο πιο καλός ο μαθητής” του Μαρκογιώργη, πάντως γεμάτος συγκίνηση, απ’ τον χώρο όπου συμπτωματικά δεκαετίες πίσω έλαβε το απολυτήριο του εξατάξιου Γυμνασίου, μνημόνευσε τον αείμνηστο παραδοσιακό καλλιτέχνη και μέντορά του, στο διδασκαλείο του οποίου μυήθηκε κάποτε μουσικά ως παιδί. Ίσως κάπου να τον επηρέασαν και οι νότες ερεθισμάτων που έλαβε από τον συνονόματο παππού του, εκ των πλέον καλλίφωνων ιεροψαλτών του Σπηλίου, προτού ξεκινήσει να διακονεί το “Ευαγγέλιο” της ροκ.
Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Σπηλίου Νεκταρία Βρυλλάκη αφιέρωσε την εκδήλωση στους γονείς του Θοδωρή Βλαχάκη, Νίκο και Μαρία, που σίγουρα θα τον καμαρώνουν από εκεί ψηλά.
Στη μουσική παράσταση ακούστηκε για πρώτη φορά ζωντανά το νέο τραγούδι “Αν δεν ορίζεις εσένα”, το οποίο στην ουσία είναι η μελοποίηση μέρους του ποιήματος που έγραψε ο Γάλλος Ζακ Νταρκ, υμνώντας την πανανθρώπινη αξία της φιλίας, εν προκειμένω της δικής του με τον Κοξαριανό Τάκη Νινιδάκη. Οι πλήρεις στίχοι περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και Λίπασμα”, το οποίο παρουσιάζει ανατριχιαστικές ιστορίες επιζώντων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί. Τη μουσική των Magic De Spell πλαισιώνει, με ένα προσωπικό σόλο, ο βιρτουόζος της λύρας Ιάκωβος Πατεράκης.
Το συγκρότημα θα μπορούσε να είχε ονομαστεί και …Magic De Spili, ιδέα την οποία κατέθεσε από μικροφώνου η Νεκταρία Βρυλλάκη. Όμως, η 40χρονη παρουσία του συγκροτήματος δικαιώνει την αρχική επιλογή του Θοδωρή Βλαχάκη και των λοιπών πρωτεργατών του μουσικού σχήματος: Η …νονά Μάτζικα Ντε Σπελ (Magica De Spell) πασχίζει ακόμα να κλέψει τη δεκάρα του Σκρουτζ Μακ Ντακ, η οποία αποδείχθηκε… τρύπια παραπέμποντας σε δίσκο βινυλίου. Το πικάπ ξεκίνησε να παίζει και τα… βαφτιστήρια της ηρωίδας της Ντίσνεϋ, βιώνουν μια εμπνευσμένη λυρική πραγματικότητα. Είναι η “φαντασία στην εξουσία”. Στις σελίδες ενός ατέλειωτου παραμυθένιου πενταγράμμου, το χρυσάφι όλου του κόσμου δεν φτάνει για να αποτιμήσει τον ηλεκτρισμό των συναισθημάτων. Η αγάπη και η εκτίμηση αποθεώνονται, με ένα στόμα – μια φωνή από και προς το κοινό, σε κάθε απαγγελία του “Εμένα οι φίλοι μου” της Κατερίνας Γώγου και τόσων άλλων τραγουδιών. Ως την επόμενη φορά.
