Γράφει ο Κώστας Αντ. Παραδεισανός
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗ ΑΝΔΡ. ΧΑΝΙΩΤΑΚΗ
«Απόψε στήνουνε χορό στου Άδη το κονάκι
υποδέχονται εν΄ αητόπουλο τον Σταμάτη Χανιωτάκη…»
Ο πόνος μας βαθύς, ανείπωτος, για σένα, Σταμάτη συγχωριανέ, συγγενή, φίλε μας, ντελικανή του ¨Αη Γιάννη για το πρόωρα αναπάντεχο ταξίδι σου.
Σταμάτη της ευγένειας, της αξιοπρέπειας, του ήθους, της εντιμότητας, της οικογένειας.
Γέννημα θρέμμα του Αϊ Γιάννη, από έντιμους γονείς πολύτεκνης οικογένειας, δίνατε μαζί και με την αδερφή σου Μαρία έναν καθημερινό αγώνα ζωής με τιμιότητα και προκοπή.
Και συνέχισες τον αγώνα σου δημιουργώντας οικογένεια με τη σύντροφό σου Σταυρούλα και καμάρωνες για τα δυο παιδιά σου, κλωνάρια ολόδροσα, που μεγαλώνουν με τις αρχές και τις αξίες σας. Κι εμείς, κοινωνοί της χαράς σου.
Το χωριό σου, τις ρίζες σου τις τιμούσες ακόμα και όταν για λίγο απομακρυνόσουν. Σε κάθε ευκαιρία ήσουν εδώ, κοντά μας. Πάντα με την καλή σου διάθεση, το ζεστό χαιρετισμό και αυτό το απέραντο χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπό σου.
Συμμετείχες ενεργά βοηθώντας στις δράσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου μας, στις κοινωνικές εκδηλώσεις, στις γιορτές και τα πανηγύρια. Τέτοιες στιγμές μοιραστήκαμε πολλές και το πρόσωπό σου φωτιζόταν από τη χαρά της προσφοράς.
Όμως «ήρθανε χρόνοι δίσεκτοι και μήνες οργισμένοι» δοκιμάζοντάς σε, αλλά εσύ γαλήνια μας μιλούσες για την πορεία της υγείας σου. Υπέμεινες τον δικό σου Γολγοθά παλληκαρίσια, κάνοντας την ελπίδα χαμόγελο, κουράγιο και δύναμη. Ανέφερες χαρακτηριστικά για το κακό που σε πολιορκούσε:
«Όμως του έχω ορκιστεί πως δεν θα του περάσει, θέλει δεν θέλει κάποτε τον πόλεμο θα χάσει».
Και προσευχόσουν στην Αγία Μαρκέλλα στην προστάτιδά σου, όπως έλεγες.
Στο πλευρό σου η οικογένειά σου, οι γονείς σου, τα αδέλφια σου, συγγενείς, συντέκνοι, φίλοι, συγχωριανοί. Και δεν θέλαμε να πιστέψουμε αυτό που έρχεται.
Σταμάτη αγαπημένε συγχωριανέ, συγγενή, καμάρι των Χανιωτάκηδων και του Αϊγιάννη. Θρηνούμε για σένα. Έκανες όνειρα φωτεινά. Όμως, φεύγεις πολύ νωρίς.
Όλοι εμείς, σε ευχαριστούμε Σταμάτη, για την αισιόδοξη ματιά σου, το χαμόγελο, την τιμιότητα, την αγάπη σου.
Σταυρούλα, να είσαι περήφανη για τον σύντροφό σου τον Σταμάτη, μαζί με τα παιδιά σας Αγγελική και Ανδρέα-Σταμάτη.
Ανδρέα και Αγγελική, να είστε υπερήφανοι για τον γιό σας τον Σταμάτη. Κουράγιο και δύναμη.
Μαρία και Στέλιο, μόνο ευγνωμοσύνη και περηφάνια για τον αδερφό σας.
«Απόψε στήνουνε χορό στου Άδη το κονάκι
υποδέχονται εν΄ αετόπουλο τον Σταμάτη Χανιωτάκη.
Σταμάτη ογλήγορος πολύ ήταν ο μισεμός σου
πάντα θα σε θυμόμαστε με το χαμόγελό σου.
Ένα σεμνό αετόπουλο φεύγει απ’ τον Άη Γιάννη
Σταμάτη ώρα σου καλή μα ο νους μας δεν το βάνει».
Αναπαύσου εν ειρήνη, στη γειτονιά των Αγγέλων και στην αγκαλιά της αϊγιαννιώτικης γης που τόσο αγάπησες.
Σταμάτη μας. Το απέραντό σου χαμόγελο ζέσταινε τις καρδιές, αγκάλιαζε, φώτιζε τον κόσμο.
«Άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης…»
Σταμάτη χαίρε…
Χαίρε ο εραστής της ζωής,
Χαίρε η θηρευτής της χαράς,
Χαίρε ο αγαπημένος όλων μας,
Χαίρε ο Άνθρωπος.
Καλός σου ταξίδι παλληκάρι μας στο φως το αιώνιο,, γιατί ήσουν φως.
Φως… που τώρα καίει…
Αιωνία η μνήμη.
Άγιος Ιωάννης, 6 Σεπτεμβρίου 2025
