Η Μ. μας διηγήθηκε την εμπειρία της από τις πρώτες ημέρες διανομής των φακέλων της απογραφής, με τον όρο της ανωνυμίας
Την Κυριακή 6/11 είχαμε το ενημερωτικό σεμινάριο. Τη Δευτέρα μετά το σεμινάριο ετοιμάσαμε τις μπροσούρες-φακέλους με τους κωδικούς και την Τρίτη το πρωί ξεκινήσαμε τη διανομή.
Πρώτη πολυκατοικία
Χτυπάω τα κουδούνια από πάνω προς τα κάτω, αναλογιζόμενη ότι είναι πιο λογικό να “ενοχλήσω” κάποιον που μένει στον ψηλότερο όροφο, εφόσον θα είναι και οι πρώτοι που θα πρέπει να λάβουν κωδικό. Χτύπησα 3 κουδούνια με τη σειρά και κάποιο από αυτά αντέδρασε. Ακούω το θόρυβο και ξεκινάω να μιλήσω για να συστηθώ και να πω το λόγο της επίσκεψής μου, αλλά ανοίγει η πόρτα. Τέλεια σκέφτομαι, θα με περίμεναν, αρχίσαμε καλά.
Ανεβαίνω με τα πόδια (κακή ιδέα) τους 5 ορόφους του κτιρίου και βλέπω μια κυρία μπροστά από την ανοιχτή πόρτα του διαμερίσματος.
-Τι θέλετε;, μου λέει
-Καλή σας μέρα, είμαι από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (το λέω πάντα ολόκληρο γιατί πολλοί μπερδεύονται με το ΕΛΣΤΑΤ) και ήρθα για να δώσω στην πολυκατοικία σας τους κωδικούς για την ηλεκτρονική σας αυτοαπογραφή, συγγνώμη απλώς ανέβηκα με τα σκαλιά και έχω λαχανιάσει.
-Δεν κατάλαβα, μου λέει, αλλά δε με νοιάζει.
-Δίκιο έχετε της λέω, μισό λεπτό να σας εξηγήσω γιατί λαχάνιασα.
-Πάρε το ασανσέρ και φύγε όπως ήρθες!
-Σας παρακαλώ ακούστε με δυο λεπτά… Ήρθα ως απογραφέας της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, και το μόνο που χρειάζομαι από εσάς είναι να παραλάβετε αυτόν το φάκελο, που αντιστοιχεί στην κατοικία σας, να αυτοαπογραφείτε ηλεκτρονικά και δε θα χρειαστεί να σας ενοχλήσω ξανά.
-ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ! Φύγε θα φωνάξω τον άντρα μου.
-Μπορώ να μιλήσω και σε εκείνον;
Τον φωνάζει.
-ΤΙ ΘΕΣ;
Εξηγώ ότι πρόκειται για την απογραφή που γίνεται κάθε 10 χρόνια και φέτος, και λόγω της πανδημίας, δίνουμε τους κωδικούς για να απογραφεί μόνος του ο κόσμος και να μη χρειαστεί να γίνει με τον παραδοσιακό τρόπο.
-ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ.
-Η απογραφή είναι υποχρεωτική για όλους μας, καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση ακόμη, γι’ αυτό είστε δικαιολογημένα καχύποπτοι, μπορώ να σας αφήσω τον κωδικό σας να δείτε τι λέει ο φάκελος και αν δε θέλετε μην το χρησιμοποιήσετε, αλλά θα χρειαστεί να σας ξαναενοχλήσουμε.
Είπαν πάλι όχι και ζήτησαν να φύγω από το κτίριο.
Τους λέω εντάξει, αν δε θέλετε δε μπορώ να σας αναγκάσω, αλλά μπορώ τουλάχιστον να παραμείνω στο κτίριο για να χτυπήσω και στους υπόλοιπους;
-ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΘΕΣ μου λένε και μου κλείνουν την πόρτα στα μούτρα.
Ήταν οι πρώτοι πολίτες που αντίκρισα και ήμουν εντελώς ψαρωμένη… Αντιμετωπίσαμε πολλά περιστατικά τις επόμενες μέρες και λέω αντιμετωπίσαμε γιατί από ένα σημείο και μετά αρχίσαμε να κάνουμε τη διανομή ανά δύο απογραφείς κι ας σήμαινε διπλές διαδρομές, γιατί η ψυχολογική φθορά και η κακή συμπεριφορά του κόσμου, σε συνδυασμό με την κακή προεργασία από τους τομεάρχες και τους επόπτες προκαλούσαν λάθη.
Επειδή βγήκε ο πρωθυπουργός μετά από κάποιες μέρες και ο κόσμος είχε αρχίσει να ενημερώνεται, λέμε ας προσπαθήσουμε ξανά. Συγκεκριμένα χτες πήγαμε σε όσες κατοικίες για τον οποιονδήποτε λόγο ενώ είχαμε περάσει δεν καταφέραμε να δώσουμε κωδικούς. Λέω αν τώρα έχουν ενημερωθεί μπορεί να έχουν άλλη στάση.
Χτύπησα λοιπόν στο θυροτηλέφωνο του προηγούμενου διαμερίσματος. Απάντησε κατευθείαν ο σύζυγος φωνάζοντας ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ.
Εκείνη τη στιγμή βγαίνει μια κοπέλα. Την ρωτήσαμε αν γνωρίζει τι ώρα μπορούμε να βρούμε μια κυρία που είχε λάστιχο και δε μπόρεσα να της ρίξω κωδικό κάτω από την πόρτα.
Χτυπήστε στην ίδια, λέει, δε μπορώ να σας πω.
Της λέμε μπορείτε να μας αφήσετε να μπούμε στο κτίριο να χτυπήσουμε κι εκείνη την πόρτα μήπως δεν ακούει το θυροτηλέφωνο;
Όχι, λέει, ξαναπεράστε άλλη φορά να τη βρείτε
Την ρώτησα αν εκείνη έχει λάβει κωδικό, λέει ναι έχω κωδικό. Μπορείτε να μας πείτε ένα όνομα να ξέρουμε με ποιον μιλήσαμε; Λέει ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ. Της λέμε πώς δεν τα ξέρετε τα δικά μας και της δείξαμε τα χαρτιά μας από την ΕΛΣΤΑΤ και τις κονκάρδες.
Δεύτερη πολυκατοικία
Χτυπήσαμε τα κουδούνια στο θυροτηλέφωνο, δεν άνοιγε κανείς και καθώς κάναμε να φύγουμε είχαν βγει ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ. Μόνο μία δέχτηκε να μας αφήσει να μπούμε και με μεγάλο δισταγμό, αφού της εξηγήσαμε τη διαδικασία αντιστοίχισης των κωδικών από το μπαλκόνι και προσφερθήκαμε να της δείξουμε τα χαρτιά μας πριν αρχίσουμε να μετράμε τις κατοικίες…
Τρίτη πολυκατοικία
Η πρώτη που απάντησε στο θυροτηλέφωνο τσίριζε ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΤΩΡΑ. Της λέω ευγενικά “πότε θα μπορείτε να ξαναπεράσουμε, έναν κωδικό θα σας δώσουμε και θα φύγουμε”.
Καταφέραμε και μπήκαμε με ένα ζευγάρι που επέστρεφε εκείνη την ώρα στο σπίτι του. Στη συγκεκριμένη που “δε μπορούσε” επειδή υπήρχε σκύλος δίστασα να ρίξω το φάκελο κάτω από την πόρτα αλλά επειδή την άκουσα που πλησίασε και ηρέμησε το σκύλο τα κατάφερα και τον έχωσα κάπως και της φώναξα “αν το κάνετε ηλεκτρονικά μόνη σας δε θα σας ξαναενοχλήσουμε”.
Είναι το πιο ισχυρό μας επιχείρημα όλες αυτές τις μέρες.
Τέταρτη πολυκατοικία
Χτυπήσαμε κουδούνι, ακούμε μια φωνή πίσω από την πόρτα, που έλεγε ΔΕ ΘΕΛΩ, της είπαμε ότι είναι υποχρεωτικό αλλά εμείς χρειαζόμαστε ένα όνομα επειδή δε γράφει το κουδούνι και να πάρει απλά το χαρτί… Άνοιξε λίγο την πόρτα, άρπαξε το φάκελο και εξαφανίστηκε. Όνομα δεν είπε ποτέ.
Γενικά η εμπειρία θα μου μείνει αξέχαστη.
Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μας είπε όταν μας είδε ότι είχαν πάει δύο τύποι και καλά από ΔΕΗ και “μπήκαν στο σπίτι και μόνο που δε μας κάψανε το σπίτι και από θαύμα ζούμε”. Τους λέω σας καταλαβαίνουμε, έχετε απόλυτο δίκιο, και στη γιαγιά μου έχει συμβεί το ίδιο και ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΣΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ και είναι και ο κορονοϊός εμείς δίνουμε τους κωδικούς προσωπικά και ενθαρρύνουμε τον κόσμο να κάνει τη διαδικασία ηλεκτρονικά ώστε να μη χρειαστεί ούτε εμείς να τρέχουμε ξανά, ούτε ο κόσμος να βάζει άλλους στα σπίτια του.
Πέμπτη πολυκατοικία
Μας άνοιξε δεν ξέρουμε ποιος, πάμε στον 5ο όροφο, βγαίνει ένας νέος άνθρωπος: ΠΩΣ ΜΠΗΚΑΤΕ ΜΕΣΑ; ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΑΝΟΙΞΕ; ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΤΕ ΟΠΟΥ ΝΑ ΝΑΙ; ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΩ ΠΟΥΘΕΝΑ.
Ξανά εγώ την ίδια κασέτα, ότι ακριβώς επειδή είναι οι καιροί που είναι, πάρε άνθρωπε μου τον κωδικό, απογράψου μόνος σου και δε σε ξέρω δε με ξέρεις.
Αυτά ήταν τα πιο τρανταχτά περιστατικά συν άλλος ένας που μας μίλαγε πολύ άσχημα στο θυροτηλέφωνο, λέγοντας ΕΛΑ ΤΙ ΘΕΣ ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΤΩΡΑ.
Κατανοώ εντελώς το φόβο του κόσμου να ανοίγει πόρτες σε αγνώστους, ακόμα και ενώ έχει ενημερωθεί για την απογραφή, αφού μπορεί κάποιος εκμεταλλευόμενος την απογραφή να παρουσιαστεί ως απογραφέας ενώ δεν είναι. Αν και μπορούμε να ρίξουμε κάτω από την πόρτα το φάκελο, αρκεί να μας πει ένα όνομα. Ακόμα και όσοι φοβούνται, έχουν τη δυνατότητα να παραλάβουν το φάκελο. Αυτό που δεν δικαιολογώ για κανένα λόγο είναι την αγένεια.
Πηγή: kathimerini.gr
