Του Γιώργου Παπαδάκη*
Φίλε, αδελφέ μας και συγχωριανέ Γιώργη,
Φίλε μου Γιώργη,
Δυό μονάχα λόγια από καρδιάς, από την ταπεινότητά μου, συνοδεύοντας σε στην τελευταία σου κατοικία. Είμαστε σήμερα όλοι εδώ, οι δικοί σου άνθρωποι, αποχαιρετώντας σε, από αυτό το μάταιο κόσμο. Είναι η αγαπημένη σου σύζυγος, και σύντροφος της ζωής σου, Σούλα, που τόσο σεμνά, ταπεινά, με πίστη και αφοσίωση στάθηκε όλα τα χρόνια της κοινής ζωής σας δίπλα σου. Άξια σύζυγος και άξια μητέρα, της πολυμελούς όμορφης οικογένειά σας. Τα τελευταία χρόνια, που αντιμετώπισες διάφορα προβλήματα υγείας, ήταν συνεχώς δίπλα σου, ως στοργική σύζυγος, ακόμη και νοσοκόμα , όποταν αυτό απαιτείτο. Θα της λέψεις πολύ! Είναι τα λατρευτά σου παιδιά, με τις όμορφες οικογένειές τους, υπόδειγμα στο χωριό μας, και όχι μόνο. Είναι ο Γιώργης και η Αγάπη, ο Αντώνης και η Μαρία, ο Γιάννης και η Ζαμπία και ο Βαγγέλης. Τα τελευταία δύσκολα χρόνια με την περιπέτεια της υγείας σου αλλά και σε κάθε άλλη δύσκολη στιγμή, στο μάταιο αυτό κόσμο, έκαναν όλα απέναντί σου το χρέος τους, ως παιδιά προς γονέα, με αμέριστη ηθική, υλική και εν γένει συμπαράστασή τους. Ασφαλώς είναι και τα αδέλφια σου, τα ανήψια σου και οι άλλοι οι συγγενείς σου, που τόσα περάσατε μαζί, ευχάριστα και δυσάρεστα, όμορφες και δύσκολες στιγμές, όπως συμβαίνει με όλους μας. Όλοι νιώθομε πόνο και ωδύνη για την ξαφνική και απρόσμενη φυγή σου.
Ήσουν, με όλες σου τις δυνάμεις ο στυλοβάτης της οικογένειά σου. Ήσουν αυτός που τους έδινε δύναμη, κουράγιο, παραμυθία και καρτερία, για τις όποιες και ποικίλες δυσκολίες της ζωής, που όλοι μας, κατά καιρούς αντιμετωπίζομε. Ήσουν το αποκούμπι τους. Θα τους λείψεις πολύ! Θα είσαι όμως πάντα στο μυαλό και την καρδιά τους.
Η επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους ακόμη και όταν φεύγουν για πάντα για τον ουρανό, είναι διαρκής. Είναι ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ που μας ενώνει και νυν και αεί και εδώ, στο μάταιο αυτό κόσμο και στην ουράνια βασιλεία.
Είμαστε ακόμη εδώ, οι συγχωριανοί σου και οι φίλοι σου, όσοι επιτρέπονται, και μάλλον περισσότεροι είμαστε, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, λόγω της γνωστής πανδημίας.
Είμαστε εδώ, για να σου πούμε ΟΛΟΙ, για τελευταία φορά, πόσο περήφανοι νιώθομε για σένα. Ότι ήταν τιμή για μας όλους, αλλά και το χωριό μας, η εν γένει παρουσία σου, η προσωπικότητά σου. Θα σε θυμόμαστε όλοι για την ταπεινότητά σου, την αξιοπρέπειά σου, το απίστευτο φιλότιμό σου, τη βοήθεια που πρόσφερες σε πολλούς εμπερίστατους συγχωριανούς μας και άλλους συναθρώπους μας χωρίς οι ίδιοι να σου το ζητήσουν. Γιατί το ένιωθες γιατί συνέπασχες με το διπλανό σου. Γιατί είχε μια καθαρή και άδολη καρδιά.
Θα σε θυμόμαστε ως πρόεδρο της Κοινότητάς μας, με την τεράστια ανιδιοτελή προσφορά σου, τους αγώνες σου για την πρόοδο του χωριού μας.
Ήσουν ο καλός συγχωριανός, ο φίλος, που με αγάπη, καλοσύνη, και ανιδιοτέλεια, έκανες σχεδόν καθημερινά υπέροχες παρέες στην αγαπημένη σου πλατεία του χωριού μας, που τόσο θα μας λείψουν μαζί σου.
Προσωπικά, αισθάνομαι μεγάλη τιμή και περηφάνεια που ήμουν φίλος σου. Βιώνω την υπέρτατη ανθρώπινη χαρά και τιμή, που με θεωρούσες όχι μόνο φίλο σου, αλλά και αδελφό σου, αλλά και που ήμουν ο δικηγόρος σου! Ήταν μοναδική και αξεπέραστη για μένα, η βιωματική εμπειρία ζωής, της αμοιβαίας μεταξύ μας έκφρασης των αισθημάτων και συναισθημάτων μας. Σε κάθε δικαστική περιπέτεια, σε κάθε προσωπικό ή οικογενειακό πρόβλημα, η κοινή μας προσπάθεια, η σχέση άπειρης εκτίμησης και εμπιστοσύνης, με τη βοήθεια του Θεού, έφερνε πάντα τα άριστα αποτελέσματα. Αυτό μας έδινε τόση χαρά που σφυρηλατούσε ακόμη περισσότερο τη δυνατή φιλία μας. Κάθε φορά που ανταμώναμε, είτε στο σπίτι σου, είτε στο δρόμο, είτε στο καφφενείο στην πλατεία, είτε μιλώντας στο τηλ., άνοιγε η καρδιά μας με τα γνήσια, τα πηγαία, τα αληθινά, τα ανιδιοτελή, τα αυθεντικά αισθήματά και συναισθήματά μας που υπήρχαν πάντα στο μυαλό και τη ψυχή μας. Ήταν η συνέχεια της υπέροχης, αληθινής σχέσης φιλίας, που είχες με τον αγαπημένο μου πατέρα Στέλιο. Τα θερμά του λόγια, που πάντοτε έλεγε σε μας για σένα, ήταν η αφορμή να συνεχίσομε και μεταξύ μας τη διαχρονική δυνατή φιλία μας, έως εσχάτου πνοής.
Πώς να ξεχάσομε όλη μου η οικογένεια, που όπως μου είπαν, ήμουν φαντάρος τότε, όταν ο άγιος πατέρας μου άφησε την τελευταία του πνοή στο καφενείο του Γιωργούλη, εσύ ήσουν ο πρώτος που προσπάθησε να τον επαναφέρει στη ζωή! Πώς να μην έχω για πάντα στο νου και την ψυχή μου τη στιγμή που εσύ ήσουν που τον σήκωσες νεκρό με τα χέρια σου, από το φορτηγάκι που τον μετέφεραν, και τον έβαλες στο σπίτι μας!!! Σου είμαι ευγνώμων γιαυτό. Όλη η οικογένειά μας σου είμαστε ευγνώμονες. Για πάντα. Η αδελφή μου η Ευγενία μου το υπενθυμίζει διαρκώς. Νιώθει και εκείνη, ασφαλώς, βαθιά λύπη και οδύνη.
Στο μακρινό και αιώνιο τελευταίο σου ταξίδι στους ουρανούς, χαιρέτα μου τους άγιους μου γονείς μου και όλους τους κεκοιμημένους δικούς μας ανθρώπους.
Τελειώνοντας, όπως είπε ο μέγας φιλόσοφός μας ΣΩΚΡΑΤΗΣ, στις τελευταίες κουβέντες της ζωής του :
“Αλλά είναι πλέον ώρα να αποχωρήσουμε . Εγώ για να πεθάνω κι εσείς για να ζήσετε . Ποιός όμως από τους δυό μας βαδίζει προς το καλύτερο, είναι πράγμα άγνωστο για τον καθένα από μας , εκτός από τον ΘEO “.
Εμεῖς, οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τήν παρουσίαν τοῦ Κυρίου, οὐ μή φθάσωμεν τούς κοιμηθέντας, όντες βαθιά πιστεύοντες και πεποιθότες ότι ο φυσικός θάνατος δεν είναι το τέλος! Είναι η αρχή της αληθινής ζωής, στη βασιλεία των ουρανών.
Αποχαιρετώντας σε, για τελευταία φορά, είμαι πεποιθώς, ότι στη μετάβαση αυτή, από τον φθαρτό υλικό κόσμο στην αιώνια ζωή, θα αναπαυθείς εν ειρήνη, εν τόπω δικαίω, εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος.
Αιωνία σου η μνήμη αδελφέ μας.
Θα μας λείψεις!!
Φίλε Γιώργη, θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και περηφάνεια.
ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ!!
ΚΑΛΟ ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ,
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!
…ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ !!
Φωτογραφία: Γιώργος Γκερεδάκης
* Ο κ. Γιώργος Παπαδάκης είναι Δικηγόρος
