Ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού Κώστας Φασουλάκης , μέσω ανάρτησής του στο διαδίκτυο αποχαιρέτησε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τον άνθρωπό αλλά και τον δάσκαλο Μιχάλη Τσικνάκη αναφέροντας χαρακτηριστικά: “Φεύγεις δάσκαλε, νέος δυστυχώς. Μα φεύγεις πλήρης έργων. Κι αφήνεις πολλές παρακαταθήκες και πλούσια κληροδοτήματα. Η κοινωνία του Κρουσώνα, χάνει σήμερα ένα επίλεκτο μέλος της. Τον άνθρωπο που κοσμούσε με την παρουσία του το χωριό. Τον άνθρωπο που συνέβαλλε με κάθε τρόπο στην κοινωνική και πολιτιστική του άνοδο, ακούραστα, αθόρυβα, ταπεινά.”
Αναλυτικά:
“Άξιε δάσκαλε του Κρουσώνα, αγαπητέ φίλε Μιχάλη…Φεύγεις και αφήνεις τον Κρουσώνα με το παράπονο και τη θλίψη.
Το χωριό που αγάπησες και υπηρέτησες με στοργή, και ποτέ δε στενοχώρησες, μόνο σήμερα.
Βαρύ πέπλο θλίψης σκεπάζει από χτες το χωριό μας, από το άκουσμα της θλιβερής είδησης του θανάτου σου. Και θα τον σκεπάζει για πολύ καιρό, αφού χάνει έναν άνθρωπο δικό του. Έναν άνθρωπο αξιαγάπητο και πολύτιμο.
Ο Κρουσώνας χάνει σήμερα τον άξιο δάσκαλο και Διευθυντή του δεύτερου Δημοτικού σχολείου, το οποίο, δάσκαλε, υπηρέτησες με προσήλωση και ασίγαστο πάθος, για δεκαετίες.
Το Σχολείο σου στερείται τον άξιο διευθυντή, που δούλεψε με όραμα και αυταπάρνηση για την βελτίωση της λειτουργίας του. Για την εξασφάλιση όλων των υποδομών που θα το έκαναν αντάξιο της εποχής του.
Οι μαθητές σου, χάνουν τον άνθρωπο που έδωσε σε αυτούς τα πρώτα νάματα της γνώσης, τα πρώτα διδάγματα της ζωής. Τον άνθρωπο που κι αργότερα, ως φίλος, θα τους πλησίαζε για να προσφέρει διακριτικά και ταπεινά, με πατρικό τρόπο, την συμβουλή του.
Η κοινωνία του Κρουσώνα, χάνει σήμερα ένα επίλεκτο μέλος της. Τον άνθρωπο που κοσμούσε με την παρουσία του το χωριό. Τον άνθρωπο που συνέβαλλε με κάθε τρόπο στην κοινωνική και πολιτιστική του άνοδο, ακούραστα, αθόρυβα, ταπεινά.
Φεύγεις αγαπητέ φίλε, δάσκαλε Μιχάλη Τσικνάκη, νέος και δυνατός, σε μια εποχή που θα μπορούσες να δώσεις τόσα πράγματα ακόμη στην οικογένειά σου και στον τόπο.
Πρόλαβες όμως να δώσεις και πάλι πολλά με την παρουσία σου στον Κρουσώνα. Όταν πριν από δεκαετίες ήρθες γαμπρός σε αυτόν τον τόπο, τον τόπο που αγάπησες τόσο, και σε αγάπησες κι αυτός, σαν να ήταν ιδιαίτερη πατρίδα σου. Τίμησες το χωριό με την εγκατάστασή σου εδώ , δίπλα στο σχολείο που υπηρετούσες, δίπλα στους ανθρώπους, των οποίων τα παιδιά είχες να παιδαγωγήσεις.
Και ο Κρουσώνας σε αντάμειψε γι αυτό. Δυο μεγάλες οικογένειες του, οι Σαριδάκηδες και οι Ιερωνυμίδηδες, σε καλωσόρισαν με τιμή και καμάρι. Κι έπειτα σύσσωμη η κοινωνία αναγνώρισε τις αρετές σου, και σε ενσωμάτωσε πλήρως, με αγάπη και εκτίμηση.
Φεύγεις δάσκαλε, νέος δυστυχώς. Μα φεύγεις πλήρης έργων. Κι αφήνεις πολλές παρακαταθήκες και πλούσια κληροδοτήματα.
Ανέθρεψες γενιές άξιων Κρουσανιωτών, που πήραν από σένα τα πρώτα εφόδια, για μια χρήσιμη ζωή, είτε ως επιστήμονες, είτε, απλά, ως καλοί άνθρωποι και χρήσιμοι για την κοινωνία.
Τροφοδότησες τον Κρουσώνα, με άξιους ανθρώπους, και είναι το παρόν του καλύτερο από όσο το βρήκες, και το μέλλον του σαφώς πιο ευοίωνο.
Μόλις πριν από λίγους μήνες, στις δικές μου ανησυχίες για το μέλλον του τόπου, με καθησύχαζες πως όλα θα πάνε καλά, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και το μέλλον αυτού του χωριού.
Άφησες, με την αγαπημένη σου σύζυγο τη Μαίρη, διαδόχους άξιους, τα παιδιά σου, την Ειρήνη και τον Αντώνη, που πορεύονται κι εκείνοι με τη δική σου αξιοπρέπεια και την αγάπη για τον τόπο. Και είναι βέβαιο ότι θα πατήσουν στα δικά σου χνάρια της προσφοράς, για τον τόπο τους και για την κοινωνία.
Η ανάμνηση της σπουδαίας αυτής προσφοράς σου, θα είναι η παρηγοριά, στην ανείπωτη θλίψη μας για τη μεγάλη απώλειά σου.
Να είναι ελαφρό το χώμα που θα σε σκεπάσει, αγαπημένε δάσκαλε, αγαπημένε φίλε…”
Πηγή: maleviziotis.gr
