Της Κατερίνα Χ.
“Κυρία Κατερίνα ,σας αγαπάει αυτός ο τόπος γιατί τον αγαπάτε κι εσείς κι ας μην είναι η καταγωγή σας από εδώ…Και έχετε κάνει και άλλους να τον αγαπήσουν με τις υπέροχες φωτογραφίες που ανεβάζετε ! Σας αξίζει ,λοιπόν να εκλεγείτε και να συμμετέχετε κι εσείς ενεργά στον πολιτιστικό σύλλογο αυτού του τόπου κι ας μην είστε από δω!”
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που ανταλλάξαμε με τον κύριο Χαράλαμπο Βαβουρανάκη, τον πιο αγαπητό καθηγητή μου, όταν ήμουν φοιτήτρια στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου ,λίγο πριν τις εκλογές του πολιτιστικού συλλόγου στο Καστρί ,κολυμπώντας στα καταγάλανα νερά του…
Και τώρα δεν το πιστεύω… Αρνούμαι να το πιστέψω ότι δεν θα ξαναδώ στο Καστρί αυτόν τον χαμογελαστό και γλυκύτατο άνθρωπο που ένα μήνα πριν κολυμπούσαμε μαζί …στον τόπο που υπεραγαπούσε και επαινούσε με τα καλύτερα λόγια… Αυτόν τον χαρισματικό και αγαπημένο καθηγητή όλων των φοιτητών της παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου … Μα πιο πολύ λυπάμαι που δε θα ξαναδώ αυτήν την αγαπημένη φιγούρα με το ψάθινο καπελάκι να συνοδεύει στην παραλία την αξιολάτρευτη σύζυγό του , κα Μαρίκα ,μια από τις καλύτερες παλιές δασκάλες της παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου…
Συλλυπητήρια μέσα από την καρδιά μου ,στην οικογένειά του…Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…Να είμαστε όλοι καλά να τον θυμόμαστε με αγάπη…γιατί του αξίζει… Και είμαι σίγουρη πως θα μας βλέπει από κει ψηλά και θα μας χαμογελά …έχοντας πια μια θέση στον Παράδεισο…
Στο καλό κύριε Χαράλαμπε…Καλό σας ταξίδι στην αιωνιότητα…Δε θα σας ξεχάσουμε ποτέ…
