Γράφει ο Γιώργος Χουστουλάκης
Έφυγε μια εξαίρετη παιδαγωγό μας, η Ευαγγελία Ζεάκη.
Η Ζεάκη, ήταν ίσως η μόνη που ζητούσε συγνώμη σε όποιον μαθητή έβλεπε μετά που πήρε σύνταξη, για τα τυχόν λάθη της, και για την ιδιαίτερα κουραστική επιμονή της, να μας μάθει περισσότερα γράμματα…
Μου ζήτησε και εμένα του ίδιου μια μέρα που πήγα στο σπίτι της να τη δω, και εγώ της απάντησα, να μην νοιώθει καθόλου ενοχές, και να μην ζητά από κανέναν μας συγνώμη, γιατί χάρις στην ίδια, διδαχτήκαμε την σωστή άρθρωση του γραπτού λόγου, και για αυτήν ακριβώς την “κουραστική” για την ίδια επιμονή της, εμείς της ήμαστε όλοι ευγνώμονες!
Είναι η μόνη ίσως που ήταν παιδαγωγός, άλλα και φιλόσοφος μαζί, γιατί είχε πράγματι φιλοσοφήσει πολύ τη ζωή, και βάσει αυτού, ήταν και οι διδαχές και συμβουλές της προς τους μαθητές .
Δεν ήταν τυχαίο που η μόνιμη ευχή, που είχε να δώσει σε μαθητές που παντρευόταν, ήταν :
“Να ζείτε παιδιά μου, και να φιλοσοφείτε”!
Ήταν μια παιδαγωγός με χιούμορ και σύγχρονες αντιλήψεις, παρότι παρέμενε πάντα σοβαρή.
Ήταν αγαπητή από όλη τη μαθητιώσα νεολαία τότε, και έτσι η ίδια αγάπη παρέμεινε και έως σήμερα.
Πολλοί μάλιστα ήθελαν να μάθουν νέα της, και πολλοί ήθελαν να την επισκεφτούν και στο σπίτι της….
Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή της Στον Παράδεισο, και συλλυπητήρια στους δικούς της ανθρώπους …
