ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΩΔΗ ΜΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ…
Της Ειρήνη Αθανασάκη – Κοσκερίδη, Θεολόγος, Σύμβουλος Ισότητας Φύλων, Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων
Η καρδιά της μάνας χτυπάει το ίδιο παντού , με τον ίδιο τρόπο, έτσι αποκτά τη δύναμη να πολεμά τη μοίρα, να οπλίζεται συνεχώς με θέληση, πίστη , θάρρος ,υπομονή και να ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια μ΄έναν αδάμαστο μαχητισμό. Αλλιώς πώς μπορεί να εξηγηθεί το σθένος της κυρα-Ερήνης της αντάρτισσας, της Ορνίενας, που όταν οι οχτροί κυνήγησαν να κατασπαράξουν τον άντρα της μαζί με την ομάδα του , κατέκαψαν το χωριό του, τα μαρτυρικά Βορίζια , έδεσε το μαύρο της τσεμπέρι στο κεφάλι , έσφιξε τα τρία της μικρά , που μπαμπά δε γνώρισαν και σήκωσε ψηλά τα μανίκια να αναθρέψει . Μάνα και πατέρας, ατρόμητη, δε χτύπησε το μπέτη τζη-οφου ήντα με βρήκε- όχι, δεν είχε καιρό για μοιρολόι και πένθος, έπρεπε να σταθεί όρθια, να σάξει, να χτίσει, να δώσει αγωγή, να παλέψει στα χνάρια τ΄αντρούς τση για τη λευτεριά. ΄Ετσι έγινε το πρότυπο για τα παιδιά της.
Αυτής ,της πρωτότοκης θυγατέρας της , ευχαριστώ που έγινα κόρη . Η μάνα μου, Ελένη που μεγάλωσε νωρίς ,αφού από τα εφτά της όφειλε ως πρωτότοκη να αναλάβει ρόλο βοηθού δίπλα στη δική της μητέρα για να επιβιώσουν ως οικογένεια. Αυτή τη μητέρα της πάντα την είχε μαζί της . Κι όταν ,σε ηλικία γάμου πια, ήρθαν τα προξενιά για να ιδρύσει τη δική της οικογένεια, τη μητέρα της πήρε δίπλα της. Και προσπάθησε, μέχρι που το κατάφερε , να έχει και την αδελφή της δίπλα ,ήξερε καλά πως η ενωμένη οικογένεια ευκολότερα μπορεί να ανατρέψει το προσδοκώμενο!
Κι εκτός από κόρη κι αδελφή έγινε σύζυγος, γυναίκα, οικοδέσποινα, φίλη , συγγενής ,πάντα ως πόλος ισορροπίας σε πιθανές συγκρούσεις που θα προέκυπταν αν δεν έμπαινε εμβόλιμος ο λόγος της που θα έσαχνε το κακό. Μα πιο πολύ απ΄όλα έγινε μάνα. Και συμφωνούσε να έχει πολλά παιδιά και πέρασε όλη τη διαδικασία της εγκυμοσύνης και του τοκετού έξι ολόκληρες φορές για να μπορέσει τελικά να χαρεί τα μισά . Που λάτρεψε με όλη της την ψυχή !
Σ΄ευχαριστώ που μου ενστάλλαξες τόση αγάπη για τη ζωή , την ανεξαρτησία , την ενσυναίσθηση.
Ξέρεις μαμά , αυτές είναι οι καλύτερες αποσκευές που μου έδωσες για να χτίσω τη δική μου ζωή . ….Έχε την ευκή μου και την ευκή τση Παναγίας …..Μ΄αυτά τα λόγια με χαιρετούσες σ΄όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης , σ΄όλες τις μικρές ή μεγάλες διαδρομές μου. Και οι συμβουλές σου όλες διέπονταν από την καλλιέργεια του ήθους και της σεμνότητας που επιβαλλόταν στα κορίτσια . Κι ενώ μου έδειχνες πόσο σίγουρη ήσουν πως μπορούσα να γίνω ό,τι ήθελα , ο λόγος σου για την αξία της ταπείνωσης ήταν αδιαπραγμάτευτος: ….Απ΄ότι είσαι, φαίνου κομμάτι παρακάτω…., ήταν πάντα η επωδός σου. Και προς Θεού, όσο συμπαθητική κι αν γινόμουν μεγαλώνοντας , μόνιμα στα χείλη σου η προτροπή να μην επιδεικνύω ποτέ τα κάλλη μου , ούτε να διανοηθώ να εμπιστευτώ αγόρια που θα τα κοίταζαν !
Καλή μου μαμά, χωρίς να έχεις διαβάσει τα αμέτρητα βιβλία και χωρίς να έχεις εντρυφήσει σε αξιόπιστες ακδημαϊκές μελέτες , χωρίς να έχεις παρακολουθήσει σεμινάρια και εργαστήρια ,πόσο σοφά γνώριζες ποιο ήταν το εφήμερο και επιφανειακό! Και πόσο πάντα εστίαζες στο ουσιώδες!
Σ΄ευχαριστώ που υποστήριξες τις επιλογές μου ! Και αγάπησες και πόνεσες και στάθηκες αρωγός σε ό,τι ίδρυσα στο Βορρά! Σ΄ευχαριστώ που έκανες το λίγο πολύ για την αυτάρκειά μου, που αγκάλιασες με δύναμη άλλες νοοτροπίες και ανθρώπους που σου έφερα και πολύ σύντομα σε λάτρεψαν και κείνοι . Τα άπειρα δέματά σου , τα μικρά ανορθόγραφα σημειώματά σου που απευθυνόταν σ΄ ένα-ένα μέλος ξεχωριστά , το γαμπρό σου, τα εγγόνια ,τα συμπεθέρια! Κι όλο δωράκια , αυτά που προβάλλουν με τη μόνη διαχρονική αξία : την αγάπη.
Μάνα εσύ, μάνα και η γη που λάτρεψες και αξιοποίησες με μέσα πενιχρά και χωρίς βοήθεια .Σ΄ευχαριστώ που ήξερες ότι όπου κι αν ζούσα μελλοντικά , πάντα ένα κίνητρο θα ήταν να συνεχίσουμε την καλλιέργεια της γης που ξεκίνησες εσύ.
Σέυχαριστώ που ,ενώ σου ήταν γραφτό από τη γέννηση σου το χαλεπό ,το χαοτικό, το περίπλοκο, έδειξες τόση αντοχή για το χατήρι των παιδιών σου. Πλάι πλάι οι θάνατοι με τις χαρές στην οικογένεια : τα αγγελάκια παιδάκια σου , ο αδελφός σου ο πολύτιμος για όλους μας θείος Γιώργος , η μητέρα σου που έφυγε αφού πρώτα σε είχε βοηθήσει σε όλα, η λατρεμένη ανηψιά σου Σταυρούλα …… Σ΄ευχαριστώ που χωρίς να το διδαχτείς μετέτρεπες το κάθε τραυματικό βίωμα σε δύναμη ! Δύναμη και διδαχή για τα παιδιά σου !
Σ΄ευχαριστώ μαμά !
Καλή Ανάσταση , καλή αντάμωση μαμά!!
Ε.Α-Κ., η κόρη.
