Από ένα τυχαίο γεγονός φαίνεται πως έγιναν τα Μάταλα διάσημα σε όλο τον κόσμο τη δεκαετία του ’60.
Ήταν όταν ο τότε συνεργάτης της ΕΡΑ Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, δίνει στο Reuters την είδηση για ένα διεθνές συνέδριο στα Μάταλα, όταν οι xίπις δεν έχουν καν οργανωτική επιτροπή.
Η πληροφορία, που δεν μπορούσε να διαψευστεί τότε, αφού κανείς δεν ήταν υπεύθυνος να τη διαψεύσει, κάνει το γύρο του κόσμου. Και μέσα σε λίγες ημέρες, τα Μάταλα γεμίζουν Χίπις.
Αυτή την ιστορία, αλλά και πολλές ακόμα, ανακαλεί στη μνήμη του ο κ. Γιώργος Ασαριωτάκης, που βρέθηκε επίσης τυχαία στα Μάταλα πριν από 45 περίπου χρόνια για να κάνει μια εκδρομή. Η εκδρομή τον έκανε επιχειρηματία στην περιοχή και τα υπόλοιπα ήταν θέμα χρόνου.
Για όλα αυτά και ακόμα περισσότερα ο κ. Ασαριωτάκης μιλά σε μια αποκλειστική συνέντευξη του στην «Π».
Ερ.: Πώς ξεκινάει η δική σας εμπλοκή με τα Μάταλα;
Απ.: Εγώ κάνω τυχαία μια εκδρομή στα Μάταλα το 1963 και γοητεύομαι από το περιβάλλον. Αυτό που είδα τότε, εκτός από το υπέροχο τοπίο, ήταν περίπου 30 χίπις. Οι 15 από αυτούς ήταν μόνιμοι, ενώ άλλοι 15 είχαν έρθει τότε περιστασιακά. Επειδή μου άρεσε πάρα πολύ ο τόπος, νοίκιασα ένα οίκημα που το μετέτρεψα σε ταβέρνα. Μια μέρα λοιπόν, γύρω στο ’64 με ’65 με παίρνουν τηλέφωνο δημοσιογράφοι πως θέλουν να κάνουν ένα ρεπορτάζ για τα Μάταλα. Η πρόταση που έγινε, ήταν να μεταθοδεί η πληροφορία πως θα πραγματοποιηθεί ένα διεθνές συνέδριο χίπιδων. Η «είδηση» που εν πολλοίς ήταν κατασκευασμένη άρχισε να αναμεταδίδεται απ’όλα τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία κάνοντας τον γύρο του κόσμου. Άνθρωποι από κάθε γωνιά της γης, τα «παιδιά των λουλουδιών» έψαχναν να μάθουν πού βρίσκονται τα Μάταλα κι έψαχναν τρόπο για το πώς θα μπορούσαν να έρθουν.
Σε δέκα ημέρες μετά από αυτό τα Μάταλα πλημμύρισαν από χίπις.
Τα «παιδιά των λουλουδιών» και της αμφισβήτησης ερχόταν απ’ όλες τις χώρες της γης με κάθε μέσο. Τα άγνωστα έως τότε Μάταλα έγιναν προορισμός τους…
Ερ.: Πώς κυλούν οι μέρες από τη στιγμή που γεμίζουν τα Μάταλα με κόσμο κι έπειτα;
Απ.: Απ’ όταν έγινε η περιοχή γνωστή και μετά, τα πάντα ήταν πολύ διαφορετικά. Να φανταστείτε πως χρειάστηκε να φέρω μια γεννήτρια – που τότε ήταν σαν δωμάτιο σε μέγεθος – και να φτιάξω μια πίστα στην παραλία. Άνοιγα τα μεγάφωνα στις 2.00 τη νύχτα, οι χίπις άκουγαν μουσική και κατέβαιναν για να χορέψουν, αλλά και κάποιοι από αυτούς να παίξουν μουσική. Πολλά συγκροτήματα του τότε πέρασαν από τα Μάταλα. Υπήρχαν παιδιά που είχαν πάρα πολύ ταλέντο. Κάποιοι έφτιαχναν ορχήστρες κι έρχονταν να παίξουν στο Auto Club, που είχα τότε στη λεωφόρο Κνωσού.
Ερ.: Θυμάστε κάποιον ή κάποιους μουσικούς που να πέρασαν από τα Μάταλα και να είναι σήμερα διάσημοι;
Απ.: Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι ήταν και αν ήταν κάποιοι από αυτούς γνωστοί. Θυμάμαι όμως πως μία φορά είχε έρθει ένας νεαρός τότε, που τον αγαπούσαν πολύ οι Χίπις και τον έφερα στο Ηράκλειο να κάνει 3 ή 4 live. Μετά έμαθα πως αργότερα έγινε γνωστός ως Μπομπ Ντύλαν.
Ερ.: Τι το ιδιαίτερο είχε ο Μπομπ Ντύλαν τότε που προσέλκυε πιστεύετε τους νέους; Ήταν ταλέντο καλλιτεχνικά;
Απ.: Απ’ όσο μπορώ να θυμάμαι δεν ήταν ούτε η τρομερή φωνή του, ούτε και το παίξιμο του που έκανε τον κόσμο να τον αγαπά. Ήταν ο στίχος στα τραγούδια του, ο ανατρεπτικός και η στάση ζωής του για μια καθημερινή επανάσταση που κέντριζε το ενδιαφέρον.
Ερ.: Πώς ήταν οι χίπις του τότε; Ήταν όπως χαρακτηρίζονται από αρκετούς άνθρωποι περιθωριακοί;
Απ.: «Όχι, καμία σχέση. Υπήρξαν πολύ αξιόλογα παιδιά που έρχονταν στην ταβέρνα μου, τα οποία στη συνέχεια έμαθα, γιατί κρατούσα επαφές μαζί τους πως έγιναν επιστήμονες ή διάσημοι στις χώρες τους. Θυμάμαι μάλιστα χαρακτηριστικά πως είχα ένα παιδί που με βοηθούσε στην ταβέρνα που αποφάσισε να φύγει και να πάει να παντρευτεί μια κοπέλα που είχε έρθει με τους χίπις. Ο λόγος που έφυγε ο υπάλληλος μου τότε, ήταν περισσότερο από ανάγκη γιατί είχε αγοράσει ηλεκτρονικά είδη και δεν μπορούσε να τα ξεπληρώσει, οπότε τον κυνηγούσαν οι κλητήρες. Για να μην πάει φυλακή λοιπόν πήγε στο Λονδίνο και βρήκε αυτή την κοπέλα. Μετά από τέσσερα χρόνια γύρισε πίσω πάμπλουτος γιατί η κοπέλα αυτή ήταν πολύ πλούσια και σήμερα είναι ένας από τους οικονομικούς παράγοντες του Ηρακλείου.
Ερ.: Πολλοί πιστεύουν επίσης πως γινόταν κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών από τους χίπις. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Απ.: Αυτό πιστεύω πως είναι από τους μεγαλύτερους μύθους που υπάρχουν για τα Μάταλα. Όσους γνώρισα εγώ, όχι μόνο δεν έκαναν χρήση ναρκωτικών, αλλά πρόσεχαν και πάρα πολύ την υγεία τους. Φανταστείτε πως στη μεγαλύτερη πλειονότητά τους ήταν χορτοφάγοι, αλλά αυτό περισσότερο από αντίδραση, ως στάση ζωής.
Ένα βράδυ λοιπόν, επειδή όντως είχε ακουστεί αυτό για τα ναρκωτικά, η αστυνομία έκανε απροειδοποίητα έφοδο στις σπηλιές με πολύ μεγάλη δύναμη. Δεν βρήκε όμως σε κανέναν και πουθενά το παραμικρό.
Ερ.: Είναι δυνατόν όμως όλα τα παιδιά και οι έφηβοι του τότε να είναι παιδιά από καλές και πλούσιες οικογένειες που απλά αποφασίζουν να μείνουν σε σπηλιές;
Απ.: Όχι και βέβαια δεν είναι. Και δεν ήταν έτσι. Υπήρχαν διακυμάνσεις. Πολλά παιδιά ήταν και φτωχά, πολλά παιδιά δεν είχαν καν χρήματα. Αλλά δεν ήταν κακοί. Ίσως όμως πολλοί να τους θεώρησαν του περιθωρίου λόγω της εμφάνισης τους. Αλλά να σας πω; Εγώ ποτέ δεν έγινα σαν τους χίπις στην εμφάνιση. Ούτε άφησα μαλλιά, ούτε φόρεσα πολύχρωμα ρούχα. Όμως στην φιλοσοφία τους πίστεψα. Πίστεψα στη ζωή για το σήμερα, στη ζωή χωρίς πόλεμο και θλίψη. Κι αυτό, μέσα από τις πολλές διακυμάνσεις και βιοτικού επιπέδου και συμπεριφορών, ήταν κοινό.
Πηγή: patris.gr – Γιάννης Ζωράκης
