Γράφει ο Σταύρος Φωτάκης
Έφυγε και ο τελευταίος των Παραδεισανήδων του Άι Γιάννη Αμαρίου. Ο τελευταίος των μεγάλων στην ηλικία εννοώ, μα και στη μεγάλη καρδιά. Είχε μεγάλη καρδιά, ο Αντώνης Παραδεισανός, γι αυτό άντεξε και χτυπούσε τόσα χρόνια στην καρδιά του Άι Γιάννη. Συγγενής και γείτονάς μου, μα και των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων, την ευλογία των οποίων ζητούσε κάθε φορά που περνούσε από δίπλα και εσταυροκοπιούντανε.
Γόνος της μεγάλης γενιάς των Παραδεισανήδων, γεννήθηκε πριν από ενενήντα έξε χρόνια, σε πολύ δύσκολους καιρούς. Μεγάλωσε στην ορφάνια, στη δυστυχία και στη πείνα, μα κατάφερε να επιζήσει, να ανδρωθεί και να δημιουργήσει. Δημιούργησε, γιατί ήτανε εργατικός και έντιμος. Από μικρός στις αγροτικές δουλειές, για να βοηθήσει τη χαροκαμένη μάνα, τη Κωσταδιούδενα και τ’ αδέρφια του. Και προσδιοριζότανε ως, ο Αντώνης τση Κωσταδιούδενας, ελλείψει του πατέρα.
Αγωνίστηκε σκληρά, ξεπέρασε δύσκολες καταστάσεις, ώσπου βρήκε την συντρόφισσα της ζωής του την ενάρετη και καλοσυνάτη Αρετή, με την οποία δημιουργήσανε μια αξιοζήλευτη οικογένεια. Αγωνίστηκε να αναθρέψει τα παιδιά του, την Ελένη, τη Καλλιόπη και το Κωστή, ένα κι ένα διαλεχτά, γι αυτό σπουδάξανε και προκόψανε στη ζωή τους. Παράλληλα με τις αγροτικές δουλειές ασχολήθηκε και με πολλά άλλα, φαμπρικάρης, χτίστης, καλαθάς, καφετζής, κασάπης, γενικό εμπόριο, μεροκαμαθιάρης παντού, για να ενισχύσει τις οικονομίες του σπιτικού του. Και τα κατάφερε θαυμάσια με συμπαραστάτη την Αρετή, την οποία δυστυχώς έχασε πολύ νωρίς.
Μα και από τις παρέες και τα γλέντια δεν έλειπε. Χουβαρντάς, γλεντζές, φιλόξενος, με την πόρτα του ορθάνοιχτη σε κάθε ντόπιο και περαστικό. Παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε εδώ και πολλά χρόνια άντεξε, γιατί είχε μεγάλη καρδιά και χάρη στην αμέριστη φροντίδα των παιδιών του. Και φεύγει χορτάτος από τούτη τη ζωή, χαρούμενος με τα παιδιά του και τα εγγόνια του, στα οποία πρόσφερε ό, τι περισσότερο μπορούσε και κείνα του το ανταποδώσανε με το παραπάνω.
Ελένη, Καλλιόπη, Κωστή, να είστε υπερήφανοι για τον πατέρα σας.
Αντώνη, άμε στο καλό.
