Γράφει ο Χρήστος Κωσταντουδάκης*
Η ανάθεση της συγγραφής του βιβλίου ” Φτερουγίσματα στον Άθω” από το Σύλλογο “Φίλοι του Αγίου Όρους” στον φιλοαθωνίτη συγγραφέα , δάσκαλο κ. Αντώνη Στιβακτάκη είναι μια επιλογή εκ των ων ουκ άνευ.
Ο συγγραφέας ως ευσεβής, φιλόθεος και ευρυμαθής, λόγιος και πολυγραφότατος_ ήδη είναι το 44ο βιβλίο που συγγράφει_ ακολουθεί τις γνωστές αειθαλείς, φιλέρευνες και γόνιμες πνευματικές του ανησυχίες.
Έμπειρος, και φίλεργος, ανήσυχος ταξιώτης των εσωτερικών του τοπίων και έμπλεος λυρικών θρησκευτικών εμπνεύσεων θέλησε να αγωνιστεί , για άλλη μια φορά, στο δύσκολο πεδίο της γραφής και του πνεύματος για να περιγράψει και να υμνήσει πεζοπορώντας το Αγιώνυμο Όρος, τους οικιστές του , το φυσικό κάλλος και την αμύθητη πολιτιστική του κληρονομιά. Εσωτερικά κινητοποιημένος , ταπεινός με έμφυτη ταπεινοφροσύνη και ταυτόχρονα παραστατικός με γλαφυρό ύφος πλοηγεί τον αναγνώστη με υπευθυνότητα. Με ακριβή, λοιπόν, και εστιασμένο λόγο συνέγραψε ένα πόνημα το οποίο έχει σκοπό να προσπορίσει πολλαπλά οφέλη και να οδηγήσει τον υποψιασμένο αναγνώστη στο ξέφωτο της θρησκευτικής συνείδησης.
Τα περιεχόμενα του βιβλίου συναπαρτίζονται από αποσματικά χρονικά αφηγήματα δίκην ημερολογιακών καταγραφών από όσα μπόρεσε ο συγγραφέας να καταγράψει και να τα εντάξει σ’έναν πυκνό αφηγηματικό ιστό. Τα νήματα τους οδηγούν μακριά για να κρατούν άσβεστη τη μνήμη και να σκουντούν τα παιδιόθεν πρώτα νοσταλγικά φτερουγίσματα. Με εμβρίθεια και θέρμης ψυχής, πνευματικό λυρισμό, απλότητα και πειθαρχία λόγου , όπως άλλωστε αρμόζει στην εκκλησιαστική γλώσσα, μας οδηγεί στην εν Χριστώ παιδαγωγία.
Στις σελίδες και αυτής της έκδοσης υπάρχει διάχυτο το εκκλησιαστικό φρόνημα του συγγραφέα διανθισμένο από εκκλησιαστικές ρήσεις που στερεώνουν την αποδεικτική ισχύ των αναφερομένων και αναδεικνύονται σε φανερώματα της ενδελεχούς έρευνας που διεξήλθε( ο συγγραφέας).
Οι ευαγγελικές ρήσεις καθώς και οι πατερικές αναφορές που ενισχύουν τα αφηγήματα , γίνονται αποδεκτές ως αποφθέγματα με διδακτικό χαρακτήρα και αξιωματική ισχύ απορρέουσες από την αγιότητα και το κύρος του λέγοντος. Αποτελούν ισχυρές αποφάνσεις με έντονη επιγραμματικότητα. Αυτά τα πνευματικά και ηθικά αγωνίσματα δεν είναι μόνο σταχυολόγηση ευαγγελικών και πνευματικών ρητών , αλλά και προσωπικά αποστάγματα αφοσίωσης και θυσίας. Λειτουργούν ως γόνιμα θραύσματα της προσπάθειας να λεχθεί το άλεκτο , να γίνει ρητό το άρρητο, να προσεγγιστεί το απροσπέλαστο, είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς την προσέγγιση του υπερβατικού.
” Όσο αγαπώ τον Θεό, τόσο τον γνωρίζω / κι όσο τον γνωρίζω / τόσο αγαπώ τα πλάσματα του.”
Ο ερίτιμος συνάδελφος με εφόδια το ευπροσήγορο του ήθους, ήθος κοινότητος και ήθος προσώπου, άνθρωπος εκτός κάδρου της καθημερινής πεζότητας , αλλά εντός ζωής, μια ζωή δοξαστική , επέλεξε ένα οδοιπορικό πρόκλησης για έρευνα και αναζήτηση με χαρμολύπες , εκπλήξεις και αποκαρδιώσεις, αλλά πάντα με γρηγορούσα συνείδηση, έτσι ώστε, να καταγράψει πρωτογενείς πληροφορίες και ακράδαντα στην πειστικότητα τους στοιχεία και εν τέλει να τους εμφυσήσει την πνοή της αφηγηματικής απόλαυσης. Με τις γνώσεις , τη μεθοδικότητα και τη συστηματική ενασχόληση που τον διακρίνει, δηλωτικά στοιχεία του εν γένει συγγραφικού του έργου, αποτύπωσε το πνεύμα και το γράμμα της Πνευματικής Εδέμ της Ορθοδοξίας.
Ο Αντώνης Στιβακτάκης κρατά κατ’ επιλογήν το στασίδι της προσφοράς στην Ορθόδοξη παράδοση και τις διαχρονικές ασάλευτες αξίες του λαού μας.Εξ άλλου μεγάλο μέρος του συγγραφικού του έργου είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς που τόλμησαν να κάνουν ένα πλάγιο βήμα από τις σκιερές περιοχές της ζωής ( Ασκητές, ησυχαστές, ερημίτες,μοναχοί) και επέλεξαν να γίνουν προσύλητοι της αφοσίωσης και του αναχωρητισμού, μόνιμοι μέτοχοι της Βασιλείας των ουρανών, αθλητές του πνεύματος.
Το παρόν πόνημα που με ένθερμη προσήλωση συνέγραψε , είναι ένα πόνημα που στην ανάγνωση του δημιουργεί κατανυκτική ατμόσφαιρα και υποβάλλει στοχαστική ηρεμία. Είναι μια πραγμάτωση της πλησμονής του ελάχιστου για τους ελάχιστους.Είναι ένα ακόμη ανάχωμα έναντι ενός κυρίαρχου ουτοπικού αναχρονισμού.
Η γλώσσα του βιβλίου είναι ταξιδιωτική, περιγραφική, μεστή, καθαρή με τους αναγκαίους σπινθηρισμούς. Τη διακρίνει η αφηγηματική χάρη , η εκφραστική λιτότητα, η οικειότητα και τα ρέοντα διαυγή νοήματα. Ευλογημένα συνυπάρχουν η έλλειψη ρητορείας και η περιγραφή της λεπτομέρειας.Την προσεκτική χρήση των λέξεων μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης εκεί όπου τέμνονται η μη παρέκκλιση από τη δογματική ορθότητα και το θρησκευτικό φορτίο που φέρουν.
Το βιβλίο ευλογεί με προλογικό σημείωμα ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ Ειρηναίος.Αναφερόμενος, προδήλως, στο πρόσωπο του φιλοαγίου και φιλοαγιορείτου συγγραφέα σημειώνει πως ως φίλεργη μέλισσα” ….συνέλεξε μέλι γλυκύτατο με τον γλαφυρό τρόπο που εκείνος γνωρίζει προσφέροντάς το , ως πολύτιμο εντρύφημα των εν τω κόσμω αγωνιζομένων πιστών χριστιανών”
Τις σελίδες του βιβλίου πλαισιώνουν αρκετές φωτογραφίες. Αυτές οι στιγμιαίες εντυπώσεις που αιχμαλωτίζουν το χρόνο , τον ακινητούν και τον κάνουν μια μικρή αιωνιότητα.
Το εξώφυλλο καλύπτεται από μια προσωπική φωτογραφία του συγγραφέα. Το άπεμφθο μπλε του Συγγιτικού ενώνεται με το γαλάζιο του ουρανού και ο Άθωνας στο βάθος ακκίζεται προς τους ουρανούς.Ένας γλάρος πλανάρει πάνω από την πλάτη της θάλασσας ακολουθώντας την ίσαλο γραμμή του πλεούμενου .
Ελπίζω η ανάγνωση αυτού του βιβλίου να οδηγήσει σε νοηματοδοτήσεις που μόνο η πίστη μπορεί να επιδαψιλεύσει ως ευγενή και λυτρωτική πρόσχωση στις ψυχές μας.
* Ο Χρήστος Π. Κωσταντουδάκης είναι συνταξιούχος δάσκαλος και κατοικεί στο Ηράκλειο της Κρήτης. Έχει γράψει την ποιητική συλλογή «Λίγο Περισσότερο Φως», τον Οδηγό Υποτροφιών Ελλάδος, και συμμετείχε στη σύνταξη του βιβλίου «Λεύκωμα Δασκάλων Συγγραφέων». Έχει βραβευτεί σε διαγωνισμό των εκδόσεων «Παράξενες Μέρες» για το διήγημά του «Όνειρο θερινής νύχτας». Επίσης, έχει βραβευτεί σε διαγωνισμό ποίησης από τον Σύλλογο Συγγραφέων και Λογοτεχνών «Κρητών Λόγος». Έχει διατελέσει για πολλά χρόνια αρχισυντάκτης του περιοδικού «Εκπαιδευτικοί Προσανατολισμοί». Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στον αθηναϊκό και επαρχιακό τύπο.
