Κείμενο των Νεκτάριου Κιοστεράκη – Μαρίας Κοστεράκη
Επιτρέψετέ μου στην αγάπη σας να καταθέσω μερικές αράδες σκέψεων για τον εκλιπόντα – όχι από εγωισμό διότι ήταν πατέρας μου – αλλά διότι όπως λέμε κι εμείς οι κληρικοί το καλύτερο κήρυγμα το κάνει ο άνθρωπος που φεύγει απ αυτό το μάταιο κόσμο με την ανάμνησή του.
Ο ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΙΟΣΤΕΡΑΚΗΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ και της ΜΑΡΙΑΣ γεννήθηκε στις 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1939 στο χωριό ΛΕΥΚΟΧΩΡΙ (παλαιά ΒΟΥΤΟΥΦΟΥ) του ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΑΣ.
Αγαπούσε πολύ το χωριό του γι αυτό και ήθελε να μαθαίνει τα πάντα τόσο για την ιστορία του όσο και για τα νέα του.
Είχε πραγματοποιήσει έρευνα και είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το παλαιό όνομα του χωριού (ΒΟΥΤΟΥΦΟΥ) σήμαινε τόπος παρατηρητηρίου.
Αυτό μπορεί εύκολα κανείς να το αντιληφθεί καθώς από τα παλιά σπίτια του χωριού, το κοιμητήριο και το Ηρώο μπορεί να αντικρίσει 50 με 60 χωριά του κάμπου της Μεσσαράς.
Καταγόταν από 10μελή οικογένεια. 8 Αδέλφια από 10 γέννες (είχαν πεθάνει 2 στη γέννα). 4 αγόρια στη σειρά και έπειτα 4 κορίτσια. Εκείνος ο 4ος από τα αγόρια. Κατοχή. Δύσκολα χρόνια. Χωρίς φως και νερό μέσα στα σπίτια. Αλλά ο Ορέστης για ένα πράγμα μόνο διψούσε. Τη γνώση. Πάντοτε τον έβλεπες με ένα βιβλίο στο χέρι. Τι κι αν τον έβαζαν οι γονείς του να προσέχει τις μικρότερες αδελφές του, να φέρνει νερό απ την πηγή του χωριού στο σπίτι, να βόσκει τα διάφορα οικόσιτα ζώα εκείνος έβρισκε το χρόνο για να μελετάει τον κόσμο. Δεν υπήρχε περίπτωση να πέσει βιβλίο στα χέρια του και να το αφήσει αδιάβαστο. Ακόμα και στο σχολείο αν ο δάσκαλος έβαζε ένα μικρό απόσπασμα κειμένου να μαθευτεί απέξω εκείνος μάθαινε απέξω όλο το κείμενο.
Τελειώνοντας το μονοθέσιο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ του ΛΕΥΚΟΧΩΡΙΟΥ έπρεπε να μετακομίσει και να μένει μοναχός για να συνεχίσει στο 6τάξιο τότε ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ ΠΕΔΙΑΔΟΣ, αφού είχε περάσει τις προβλεπόμενες εισαγωγικές εξετάσεις. Σκεφτείτε ένα παιδάκι τότε 12 χρονών πως έπρεπε να στήσει το δικό του σπιτικό. Μετά το ΓΥΜΝΑΣΙΟ κι αφού βοήθησε σε όλες τις καλοκαιρινές αγροτικές εργασίες δίνει εξετάσεις τον επόμενο Σεπτέμβριο και περνάει με καλή σειρά στην ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ.
Με την απόκτηση του τίτλου διορίζεται ΔΑΣΚΑΛΟΣ στο νομό ΡΕΘΥΜΝΗΣ όπου και υπηρέτησε για 13 συναπτά έτη σε διάφορα χωριά του Νομού. Ας με συγχωρέσουν λίγο οι σημερινοί εκπαιδευτικοί αλλά από ιστορίες που έχω πολλάκις ακούσει αν έβλεπαν σε όνειρο αυτά που περνούσαν οι εκπαιδευτικοί της τότε γενιάς θα γέμιζαν από εφιάλτες. Σχολεία μονοθέσια διθέσια που να γίνεται μάθημα πρωί κι απόγευμα κι ακόμα και το Σάββατο το πρωί και την Κυριακή υποχρεωτικός εκκλησιασμός των μαθητών.
Τότε ο δάσκαλος εκτελούσε και χρέη Γραμματικού της κοινότητας ακόμα έκανε και τον Ιεροψάλτη μιας και ήταν ο μόνος που θα μπορούσε με ευκολία να διαβάσει τα αρχαία κείμενα της Εκκλησίας. Το αυτοκίνητο ήταν όχι πολυτέλεια, αλλά θαύμα. Εκεί λοιπόν διέμεναν οι δάσκαλοι, στα χωριά της τοποθέτησής τους σε σπίτια που τις περισσότερες φορές οι συνθήκες ήταν άθλιες. Χωρίς ρεύμα, νερό και τηλέφωνο μέσα στο σπίτι και η μόνη τους «διασκέδαση» ήταν τι συγκοινωνία θα μπορούσαν να βρουν έτσι ώστε να κατέβουν το Σάββατο στην πλησιέστερη πόλη για να προμηθευτούν τρόφιμα για την επόμενη εβδομάδα.
Το 1975 ο πατέρας μου παίρνει μετάθεση στην ΑΘΗΝΑ όπου και παραμένει μέχρι το 1987.
Η δίψα του όμως για γνώση τον κάνει να φοιτήσει σε άλλες τρεις σχολές. Τη ΜΑΡΑΣΛΕΙΟ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (για να κάνει το πτυχίο του δασκάλου από διετές σε τετραετές), την ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ και τη ΘΕΟΛΟΓΙΑ. Εκτός το διάβασμα για να περάσει τα μαθήματα τον εκάστοτε Σχολών και την προετοιμασία για το σχολείο πάντοτε καθημερινά το πρωι έκανε την επανάληψή του για το τί θα διδάξει τους μικρούς μαθητές. Τον είχαν γνωρίσει όλες οι βιβλιοθήκες και τα αναγνωστήρια όπου ήταν τακτικός θαμώνας.
Του άρεσαν πολύ και οι ομιλίες, ιδιαιτέρως του πατρός ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, όπου εκκλησιάζονταν στον Ναό του ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΥΠΑ μέσα στην ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ.
Το 1987 μετατίθεται στο ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ όπου υπηρέτησε στα σχολεία του Τάλου για ένα χρόνο στα δημοτικά σχολεία της ΠΡΩΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ (ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ που βρίσκονται σήμερα στην οδό ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ) όπου διετέλεσε και χρέη Διευθυντή.
Στο μεσοδιάστημα εκλέχτηκε ΠΡΟΕΔΡΟΣ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΑΣΚΑΛΩΝ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ. Αναγνωρίζοντας η Πολιτεία τα προσόντα του τον προέκρινε σε ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟ από όπου και τελείωσε την επαγγελματική του καριέρα μετά από 37 έτη υπηρεσίας.
Για την οικογένεια την οποία δημιούργησε είμαι ο τελευταίος που θα μπορούσε να μιλήσει. Όμως θα ήταν ελλιπές αν δεν αναφερόμουν στην κατά σάρκα μητέρα μου η οποία μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του ήταν κυριολεκτικά και μεταφορικά η πιστή Πηνελόπη του. Ήθελε τόσο τα κατά σάρκα παιδιά του όσο και οι απανταχού μαθητές του να είναι ευτυχισμένοι και να προοδεύουν πάντα στη ζωή τους για το καλό του συνόλου.
Διέθετε ένα σπάνιο χάρισμα μνήμης που το διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Θυμόταν όχι μόνο το όνομα ακόμα και του πρώτου του μαθητή, αλλά και το γενεαλογικό του δέντρο. Τιμούσε τον καθένα γύρω του ως πρόσωπο και έδινε αγάπη. Δεν ήθελε να ακούσει ποτέ κακό λόγο για κανένα, ιδιαιτέρως για συγγενή και θα έκανε τα πάντα την ίδια στιγμή για να τον βοηθήσει και να ξεπεράσει τον οποιονδήποτε πειρασμό. Πάντοτε έλεγε: «Με το συγγενή σου να τα έχεις πάντοτε καλά κι ας ζημιωθείς, γιατί είναι αίμα σου» Στην τάξη μέσα κοίταζε πρώτα τους αδύναμους μαθητές και ήθελε να εξετάσει την αιτία της αδυναμίας τους. Έτσι ώστε να την θεραπεύσει σύντομα, δίνοντάς τους ώθηση και κίνητρα να προχωρήσουν. Αν και είχε τα πολιτικά του πιστεύω ποτέ δεν τα έβαλε μπροστά εις βάρος των μαθητών και γενικότερα της ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Είχε υπομονή και περίμενε ότι πάντοτε θα ερχόταν στο τέλος η δικαίωση. Όχι του δικού του θελήματος αλλά του θελήματος να γίνουν τα πράγματα καλύτερα προς ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ.
Είχε μεγάλη πίστη μέσα του. Ποτέ δεν ξεκινούσε οποιαδήποτε εργασία αν δεν έκανε το σημείο του Σταυρού. Σπάνια έλλειπε από οποιαδήποτε εορτή της Εκκλησίας. Αν και στο τέλος της ζωής του σήκωσε μεγάλο Σταυρό (είχε ακρωτηριαστεί και στα δύο πόδια και ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι πέραν του εξαμήνου) ακόμα και αυτόν τον ακρωτηριασμό ο ίδιος τον αποφάσισε με πίστη στο Θεό να γίνει το θέλημά Του. Αγαπούσε πολύ τη φύση γι αυτό και η ημέρα που κοιμήθηκε 24 Σεπτεμβρίου ημέρα εορτής της Παναγίας της Μυρτυδιώτισσας είναι σημαδιακή γι αυτόν διότι πάντοτε όποτε περνούσε από δέντρο της μυρτιάς έκοβε ένα κομμάτι. Ενταφιάστηκε στις 26 Σεπτεμβρίου ημέρα της Εορτής της Μεταστάσεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου του Αγίου της θυσιαστικής αγάπης όπως κι εκείνος έδινε αγάπη προς όλους. Η χάρις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου να μας περάσει το μήνυμα ότι να γινόμαστε θυσία για τους άλλους γιατί ο Θεός από αγάπη για εμάς θυσιάστηκε για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή.
Ας είναι η μνήμη του αιωνία.
Θέλουμε ως οικογένεια να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που παρευρέθηκαν στην εξόδιο ακολουθία αλλά και σε όλους που συμπαραστάθηκαν τόσο στο πένθος μας όσο και στην δύσκολη περίοδο της αρρώστιας του.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πέτρας & Χερρονήσου κ.κ. ΓΕΡΑΣΙΜΟ
Τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κνωσσού κ.κ. ΜΕΘΟΔΙΟ
Τον Σύνδεσμο Κληρικών της Ι. Μ. Πέτρας & Χερρονήσου
Την Ενορία ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ ΤΖΕΡΜΙΑΔΩΝ
Την Ενορία ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ του ΣΩΤΗΡΟΣ ΛΕΥΚΟΧΩΡΙΟΥ
Τους Ιερείς που παρευρέθηκαν στην εξόδιο ακολουθία.
Τα μέλη του ΧΟΡΟΥ ΨΑΛΤΩΝ ”ΚΡΗΤΕΣ ΜΑΙΣΤΟΡΕΣ” που έψαλλαν στην εξόδιο ακολουθία.
Το Σύλλογο Δασκάλων Ν. Ηρακλείου Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ.
Το Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Ν. Ηρακλείου κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΕΛΑΔΑΚΗ.
Την Περιφερειακή Σύμβουλο σε θέματα Παιδείας κ. ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΑΚΗ ΜΠΕΛΑΔΑΚΗ.
Τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΛΕΥΚΟΧΩΡΙΟΥ.
Τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΖΕΡΜΙΑΔΩΝ.
Το ΦΙΛΩΝΗΔΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ Λ. ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ.
Και όλους συγγενής και φίλους που παρευρέθησαν στην εξόδιο ακολουθία.
Αφήσαμε για το τέλος τους Ιατρούς και το Νοσηλευτικό Προσωπικό που βοήθησαν στο να κάνουν το Γολγοθά που πέρασε ο πατέρας μας λίγο καλύτερο.
Την Θεράποντα Ιατρό του κ. ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ της Κοσμήτορα της Ιατρικής Σχολής και Διευθύντρια της Αιματολογικής Κλινικής του ΠΑΓΝΗ. Αυτή την ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ που πάμπολλες φορές έδωσε τα πάντα για χάρη του πατέρα μας.
Τον Αγγειοχειρούργο κ. ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΟΝΤΟΠΟΔΗ για την επέμβαση του ακρωτηριασμού.
Την Δερματολόγο κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΡΙΑ.
Τον Παθολόγο και μαθητή του κ. ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ.
Την Μονάδα ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ του ΠΑΓΝΗ.
Την ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ ΝΟΣΗΛΕΙΑ του ΠΑΓΝΗ.
Το Νοσηλευτικό προσωπικό του ΠΑΓΝΗ.
Τις αποκλειστικές νοσηλεύτριες.
Το κέντρο Αποκατάστασης ΟΛΥΜΠΙΟΝ.
Και τέλος όλους αυτούς που έστω και νοερά με μια προσευχή τους μας συμπαρασταθηκαν.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΑΤΕΡΑ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
