«Προσευχή» Κύριε, ένα ζευγάρι ζεστά παντοφλάκια, ένα πιάτο φαγητό, ένα στεγνό ρούχο, ένα σπιτικό στην ειρήνη, την αγκαλιά μιας μάνας, το τρυφερό βλέμμα της προστασίας του πατέρα, ένα φάρμακο που θα απαλύνει τον πόνο, μια σταγόνα καλοσύνης, ένα αεράκι αγάπης δώσε μας!
Άνθρωποι που έχουμε χάσει το δρόμο είμαστε.
Άνθρωποι που υψώσαμε συρματοπλέγματα από το φόβο, την αδικία, το ψέμα και δεν αντέχουμε.
Γίναμε χρήματα Κύριε και μας εξουσιάζουν με αυτά.
Γίναμε πιόνια στη σκακιέρα τους ακούσια.
Τυφλωθήκαμε από την απληστία, κωφεύουμε στη φωνή της συνείδησής μας, κλείσαμε το στόμα μας και πνίξαμε την κραυγή που φωλιάζει στα σωθικά μας.
Χαμηλώσαμε το βλέμμα στα γήινα, τα υλικά, τα πεπερασμένα.
Ξεχάσαμε την ουσία της πραγματικής μας ύπαρξης στον κόσμο αυτό.
Κι αφήσαμε τις αξίες μας να γίνουν έρμαια στις κάθε είδους ανούσιες και πονηρές διαθέσεις.
Κύριε, κάναμε εχθρό τη φύση, αντιστρέψαμε τους όρους της σαν μωροί, υπερφίαλοι κι ανάλγητοι.
Ξεχωρίζοντας το «εγώ» από το «εμείς» διαχωρίζοντας το «εμείς» από το «εγώ» καταποντιστήκαμε.
Τούτα τα Χριστούγεννα Κύριε, κάνε να λάμψει εντός μας η αλήθεια, το φως της ειρήνης, η θαλπωρή της αγάπης που νοεί την αυταπάρνηση, την ταπεινοσύνη σαν τη μεγαλύτερη δύναμη που έχουμε κι ας τρέξουμε τώρα να συναντήσουμε τον εαυτό μας μέσα από τον άλλον.
Κύριε, κάνε να μη χαθούμε!
~ Αγγελική Γιαννοπούλου
Πηγή: Ομφαλός της γης
