Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο στάθηκε ένα τραγούδι που έτυχε να ακούσω τυχαία. Ένα τραγούδι που τόσο οι στίχοι όσο και οι μουσική του με μάγεψαν , με συγκίνησαν και με μετέφεραν με το δικό τους μοναδικό τρόπο στην ανέμελη παιδική ηλικία.
Στην ηλικία εκείνη που γέμιζε από στιγμές αγάπης και τρυφερότητας, από αγαπημένες μορφές που δυστυχώς δεν βρίσκονται κοντά μου πια.
Υπέροχες αναμνήσεις που με δραπετεύουν σε μία άλλη εποχή σε μία εποχή που η λέξη εγωισμός δεν είχαν κυρίαρχη θέση στη ζωή του ανθρώπου.
Σε μία αγνή εποχή που δεν ήθελα και πολλά για να είμαι ευτυχισμένη.
Μία καλή κουβέντα, ένα γλυκό χαιρετισμό μέσα από τα βάθη της ψυχής , μια καραμέλα με άρωμα κανέλας, αρκούσαν για να με κάνουν χαρούμενη.
Καλοκαίρια ανέμελα στο χωριό με την αγαπημένη γιαγιά να δίνει συμβουλές , να με καθοδηγεί και να δίνει την ευχή της ως αντάλλαγμα κάποιου καλού που της είχα κάνει.
Αναμνήσεις ζυμωμένες με όμορφες εικόνες.
Μορφές ανθρώπων παλιάς κοπής, ατόφιοι και απαλλαγμένοι από κάθε είδος κακίας έχουν πρωταρχικό ρόλο σε εκείνες τις τρυφερές αναμνήσεις. Πόσο μου έχουν λείψει εκείνα τα χρόνια.
Πιστεύω ότι όσο κι αν είμαστε ευχαριστημένοι με την τωρινή ζωή μας υπάρχουν στιγμές που αναζητάμε να επιστρέψουμε για λίγο στη θαλπωρή του πατρικού μας σπιτιού, να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να δραπετεύσει από την καθημερινότητα και τις δυσκολίες που το φθείρουν ψυχολογικά, ξαναγίνοντας για λίγο παιδιά με εκείνη την αθωότητα στα μάτια και την αγνότητα να περιλούζει την καρδιά, συνεχίζοντας τα ανέμελα χρόνια του παρελθόντος .
Συγχαρητήρια στον κύριο Μιχάλης Γρινιεζάκη στη ψυχή του υπέροχου τραγουδιού το οποίο μας ταξιδεύει μελωδικά στο μοναδικό κόσμο των παιδικών τρυφερών μας αναμνήσεων.
Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω θερμά για τη συνεργασία και για τη βοήθειά του η οποία ήταν πολύτιμη ώστε να μπορέσω να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο το οποίο αποτελεί για μένα ένα όμορφο ταξίδι στο παρελθόν. ..
