Σύνταξη κειμένου: Φανούριος Ζαχαριουδάκης
Στο χωργιό Μαγαρικάρι τα παλιά τα χρόνια, ήνοιγε κάθε χρόνο ο Σωμαράς το καζάνι ντου και ήβγανε τη ρακή τω Μαγαρικαργιανώ και όποια νού αλλού του πήγαινε τσίκουδα.
Δεν είχενε όμως ποτέ ντου βγάλει άδεια, αφού για νά ‘χεις καζάνι και να βγάνεις ρακή, πρέπει οπωσδήποτε να βγάνεις τη προβλεπόμενη από το νόμο άδεια, πληρώνοντας τον ανάλογο φόρο.
Επειδή όμως πάντοτε υπάρχουνε ”καλοθελητές”, εβρέθηκε κάποιος να τονέ ”καρφώσει” στην αστυνομία, πως ήνοιγε παράνομα το καζάνι και δεν ήβγανε δηλαδή άδεια.
Επήγε μια βραδιά το λοιπόν η τοπική αστυνομία και τον ήπιασε στα πράσα και νά ‘χει το καζάνι ανοιχτό και να βγάνει ρακή, χωρίς νά ‘χει βγάλει άδεια.
Τον ήβαλε το ντελόγο, να το κλείσει το καζάνι, ενώ του πήρανε το καπάκι του καζανιού και αφού του το κάτσανε στη ράχη, εκατεβήκανε με τα πόδια στσι Μοίρες, στην αστυνομία.
Τονέ βάλανε την ίδια ώρα στο κρατητήριο, μέχρις ότου φέρουνε οι συγγενείς του από το Μαγαρικάρι λεφτά, για να πλερώσει το πρόστιμο.
Σα και πλέρωσε ο Σωμαράς το πρόστιμο, τον αφήκανε και ήφυγε.
Ήφυγε πάλι με τα πόδια, με προορισμό το Μαγαρικάρι.
Δρόμο δρόμο όμως ο Σωμαράς, εσφυρολόγανε και τραγουδολόγα, λέγοντας τα παρακάτω λόγια:
”Άλλη χρονιά ο Σωμαράς, ανέ τυχών και ζήσει,
πρώτα θα βγάλει τη ρακή κι ύστερα θα τρυγήσει”!!
