Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Απόγευμα Κυριακής. Παραμονή των Πανελληνίων και οι αναμνήσεις με κατακλύζουν. Αναμνήσεις ζυμωμένες με νοσταλγία και αγάπη για τους μικρούς μου μαθητές τότε της σχολικής χρονιάς 2008 εδώ στις Μοίρες, όπου αύριο πρεμιέρα των Πανελληνίων θα δώσουν το δικό τους προσωπικό αγώνα προσπαθώντας να κυνηγήσουν τα δικά τους όνειρα. Τα χρόνια κυλάνε γρήγορα. Τα πρωτάκια μου μεγάλωσαν.
Τα ζουζουνιάρικα προσωπάκια που εκείνη την περίοδο που πρωτοήρθαν στο δημοτικό στο μεγάλο σχολείο και με κοίταζαν με κείνο το φοβισμένο γεμάτο αγωνία βλέμμα τις πρώτες μέρες που ξεκινούσε το ταξίδι μας στη χώρα των πρώτων γραμμάτων της αλφαβήτας και των αριθμών, με την ίδια αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο αύριο θα περάσουν την πόρτα του λυκείου για να γράψουν τις εξετάσεις τους.
Εκείνες τις εξετάσεις που θα τους δώσουν ένα εισιτήριο, όχι όμως το μοναδικό εισιτήριο της ζωής τους, για να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν… να πετάξουν εκεί που θέλουν ώστε να κατακτήσουν τους στόχους τους.
Τα πιτσιρίκια μου σε λίγο καιρό ενηλικιώνονται. Και έμοιαζε θαρρείς πως ήταν χθες.
Χθες που ξεκινούσε το όμορφο ταξίδι μας.
Ένα ταξίδι το οποίο αφήσαμε στη μέση αφού η δύσκολη εγκυμοσύνη μου, έπρεπε να συνοδεύεται με την παραμονή μου στο σπίτι.
Ο Ραφαήλ μου προφανώς ζήλευε την αδυναμία που τους είχα και ήθελε τη μαμά μου σε αποκλειστικότητα.
Έτσι Γενάρη του 2009 τους αποχαιρέτησα αφήνοντας τους σε μία εξαίρετη συνάδελφο για να συνεχίσει επάξια όσα ήθελα λαχτάρα να τους προσφέρω εγώ.
Καλή επιτυχία παιδάκια μου.
Η Παναγιά να είναι κοντά σας να σας προστατεύει και να σας καθοδηγεί στα καλύτερα πάντα. Είμαι σίγουρη ότι θα τα πάτε περίφημα.
Κι αν στη περίπτωση που το αποτέλεσμα δεν είναι και αυτό που περιμένετε μην το βάλετε κάτω.
Η ζωή δεν αρχίζει ούτε τελειώνει με τις Πανελλήνιες.
Όσο για τους υπέροχους γονείς που είχα την τύχη να συνεργαστώ δεν έχω να πω πολλά.
Σαν τώρα βλέπω μπροστά μου την εικόνα τους με την αγωνία στο πρόσωπό τους όπως και τότε που με ανυπομονησία με ρωτούσαν;
Θα μάθει το παιδί μου να διαβάζει; Ναι τα παιδάκια σας έμαθαν να διαβάζουν, έμαθαν να σέβονται, έμαθαν να εκτιμάνε, έμαθαν να αγωνίζονται.
Γιατί είχαν εσάς δίπλα τους που τα στηρίξατε και τα ενθαρρύνατε, που τα μάθατε να ελπίζουν. ..
Το ίδιο κάνετε και τώρα που σας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ..
Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά.
* Η Μαρία Μαυρουδή είναι Δασκάλα και Υποδιευθύντρια στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Μοιρών
