«Ἡ γενεαλογία τῆς πολιτικῆς εἶναι συνεχὴς καὶ γνησία κατὰ τοὺς προγόνους.
Ἡ ἀργία ἐγέννησε τὴν πενίαν.
Ἡ πενία ἔτεκε τὴν πεῖναν.
Ἡ πείνα παρήγαγε τὴν ὄρεξιν.
Ἡ ὄρεξις ἐγέννησε τὴν αὐθαιρεσίαν.
Ἡ αὐθαιρεσία ἐγέννησε τὴν ληστείαν.
Ἡ ληστεία ἐγέννησε τὴν πολιτικήν.
Ἰδοὺ ἡ αὐθεντικὴ καταγωγὴ τοῦ τέρατος τούτου. …
Τότε καὶ τώρα, πάντοτε ἡ αὐτή.
Τότε διὰ τῆς βίας, τώρα διὰ τοῦ δόλου… καὶ διὰ τῆς βίας.
Πάντοτε ἀμετάβλητοι οἱ σχοινοβᾶται οὗτοι οἱ Ἀθίγγανοι, οἱ γελωτοποιοὶ οὗτοι πίθηκοι (καλῶ δ᾿ οὕτως τοὺς λεγόμενους πολιτικούς).
Μαῦροι χαλκεῖς κατασκευάζοντες δεσμὰ διὰ τοὺς λαοὺς ἐν τῇ βαθυζόφῳ σκοτίᾳ τοῦ αἰωνίου ἐργαστηρίου των…»
Ἀλ. Παπαδιαμάντη “Οἱ ἔμποροι τῶν ἐθνῶν”
