(Από τη συλλογή της Κρήτης τα γυρίσματα)
-Η φύση, πάντα ζωγραφεί, κεντάει κι ομορφαίνει
τους τόπους της, απού ’χουνε, μια θέση στη ζωή της
και κατω ’κει, στο Σαλαμιά και πέρα απ’ τον Αη-Γιάννη
τα βράχια σμίλεψ’ όμορφα και ΄΄αλατσίστρες’’ φτιάνει
και χαίρεται η θάλασσα στη φουσκοχαλασιά της
γεμίζει δάκρυα παντού, που βγάζει η καρδιά της
τα παίρνει ο ήλιος, τα κοιτά, τα κάνει να αστράφτουν
σαν να ’ναι λούλουδα τ’ αφρού, που μόνο λίγοι τά ‘χουν
Τρέχουν οι Μινωίτισσες, με τα αγγειά στα χέρια
τραγούδια ακούγονται παντού, που φτάνουνε στ’ αστέρια
για τη χαρά του λούλουδου, που θα αργομαζώξουν
να νοστιμίσουν την τροφή, φάρμακο να το κάνουν
να γιατρευτούν οι άρρωστοι ‘κει! Στα ασκληπιεία!
πληγές θα κλείσουν που πονούν, οργές θεών σαν πέσαν
κι οι ιέρειες στα ιερά, τα τάματα θα κάμνουν
και πήρε ο χρόνος τις ζωές, στο σήμερά τους φτάνουν
πού ’γινε χώρος μιάς σοδειάς τούτοι να πορευτούν.
λες κι ερχοντ’ απ’ την Αίγυπτο τα κύματα και λένε
πώς έχει αγάπη η θάλασσα και έρωτα πολύ
στην έμμορφη τούτη γωνιά, πού ’ναι τα Αστερούσια
χαϊδεύονται στις άκρες της και βγαίνουν οι καημοί
Με μύθους και όνειρα ειν’ η ζωή τους πλούσια
γυρνάνε βηματάρηδες ,νιώθουν τη μυρωδιά της
μπαίνουνε μέσα σε σπηλιές, ν’ ακούσουν τις φωνές τους
και πέρνουνε τα δάκρυα, μέσα από την ποδιά της
και τα προσέχουν ,στόλισμα να είν ‘ η μουσουδιά τους
μαγιάτικη κι αστραφτερή, να ειν‘ η φορεσιά τους
τέτοια λουλούδια κάτασπρα και πιο λευκά απ’ το χιόνι
μαζώχνουνε οι άνθρωποι ,χωριό τους καμαρώνει
Κ.λ.inokrini
Πηγή: Ino Krini
