Γράφει ο π. Αρσένιος Προκοπάκης
Μεσημέρι Σαββάτου, εορτή ενός Νεοϊερομάρτυρα της εκκλησίας μας και ο δρόμος με οδηγεί στο Βενεράτο, σε μια Μοναχή πολυαγαπημένη μου ,που γνώρισε τον Άγιο, την εξομολογούσε και διδάχθηκε τόσα πολλά απο εκείνον!
Αφού εγκάρδια με υποδέχθηκε άρχισα να την ρωτώ και πάλι για τον Άγιο που και οι δυό μας τόσο πολύ αγαπούμε!
……εκείνη άρχισε να μου λέει με βουρκωμένα τα μάτια γυρνώντας τους κόμπους του φθαρμένου της κομποσκοινιού…..
Σήμερα εορτάζει Αρσενάκι μου Ο μάρτυρας εκείνος που αγόγγυστα θυσίασε την ζωή του υπερασπιζόμενος την πιστη του Χριστου μας!
… το απόγευμα της 16ης Νοεμβρίου του 1979, φανατικοί Εβραίοι μπήκαν στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ κι ενώ ο Άγιος Γέροντας μας τελούσε τον Εσπερινό του επιτέθηκαν με τσεκούρι, τον κακοποίησαν και τέλος τον σκότωσαν.
Από το σώμα του είχε πολλά τραύματα που έδειχναν πως χτυπήθηκε στο πρόσωπο και του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού.
Οι φανατικοί Εβραίοι ακολούθως βεβήλωσαν την Εκκλησία και το Σταυρό κι έριξαν μια χειροβομβίδα καταστρέφοντας τον χώρο
…μαύρισε ο ουρανός όταν μάθαμε το μαρτύριο του Γέροντός μας…
Αγιοταφίτες πατέρες παρέλαβαν το τίμιο του λείψανο έπειτα από πέντε ημέρες και το ενταφίασαν στην Αγία Γη….
Πόνος μεγάλος…
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κατά την κηδεία θανούντος μέλους της αγιοταφικής αδελφότητας, ανοίχθηκε ο τάφος του π. Φιλουμένου, για να γίνει ανακομιδή των οστών του…
Όλοι τότε οι παρευρισκόμενοι αντίκρισαν ένα εξαίρετο και θαυμαστό θέαμα.
Το σώμα του νεκρού Αρχιμανδρίτη ήταν ανέπαφο και ευωδίαζε.
Ξανακλείσανε τον τάφο μέχρι τα Χριστούγεννα του 1984 .
Το σώμα συνέχισε να είναι αναλλοίωτο και να ευωδιάζει….
Δάκρυα χαράς γέμισαν το ταπεινό κελάκι της Μοναχής και μια ευωδία μας έλουσε… Τότε καταλάβαμε….
Ας έχουμε την ευχή του…
