Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Πλησιάζουν οι ομορφότερες γιορτές του έτους. Μέρες αφιερωμένες στα παιδιά γιατί εκτός από τις διακοπές που περιμένουν πως και πως είναι και μέρες γιορτινές πασπαλισμένες με χρυσόσκονη, λάμψη και γοητεία. Μικροί μεγάλοι προσπαθούμε να ζήσουμε τη μαγεία που μας προσφέρουν αυτές οι μέρες και να αφεθούμε στις μικρές και στις μεγάλες εκπλήξεις που μας επιφυλάσσουν . Οι προετοιμασίες έχουν αρχίσει ,η λίστα με τις υποχρεώσεις έχουν καταγραφτεί και όλοι μαζί περιμένουμε με ανυπομονησία να έρθουν αυτές οι μέρες που τόσο πολύ επιθυμούμε.
Συναντιόμαστε με τα αγαπημένα πρόσωπα και κυρίως περιμένουμε τον ερχομό του καλόγαθου, καλοσυνάτου γέροντα…ναι ναι του Άη Βασίλη. Σαν παιδί θυμάμαι να είχα την αγωνία αν ήμουν καλό παιδί κι αν άξιζα να ερχόταν και σε μένα ο ασπρομάλλης γέροντας. Και πάντα το γράμμα μου ξεκινούσε με την προσφώνηση. Αγαπημένε μου Άη Βασίλη. Ήμουν και φέτος καλό παιδί. …επομένως θεωρούσα ότι άξιζα δωράκι. Και πάντα ο αγαπημένος μου Άη Βασίλης δεν με ξεχνούσε…Και για αυτό μόλις λάμβανα το δώρο έμπαινα στο πρόγραμμα της ησυχίας για την επόμενη χρονιά. Σίγουρα υπήρχαν φορές που σαν παιδί έκανα και κάποιες σκανταλιές αλλά πίστευα ότι ο ασπρομάλλης γέροντας είχε τόσο μεγάλη καρδιά που δεν τις λάμβανε υπόψην. Και πράγματι…κάθε χρόνο πιστός στο ραντεβού του με το δώρο που είχε τη δυνατότητα να μου φέρει. Και δεν με ένοιαζε αν δεν ήταν αυτό που του είχα ζητήσει, μου αρκούσε που δεν με ξέχασε και ότι εγώ προσπάθησα όπως μπορούσα για να τον ευχαριστήσω.
Αη Bασίλη πιστεύω πως και φέτος ήμουν ένα καλό παιδί αν και μεγάλο τώρα πια, όμως εξακολουθώ να πιστεύω σε σένα και θα σου ζητήσω το φετινό δώρο να είναι φτιαγμένο από υλικά ψυχής ώστε να μπορέσουμε να γεμίσουμε με αυτό την καρδιά μας και έτσι να σκορπίσουμε χαρά και ευτυχία στους γύρω μας.
