Της Νηπιαγωγού Ζαμπίας Λαζανάκη
Το σημείωμα
Αγαπημένο μου παιδί…
Θέλω όταν καταφέρεις να ταιριάζεις τα γράμματα με την φωνή σου να διαβάσεις αυτό το μικρό σημείωμα που θα ενώσω με μια μικρή τρυπούλα στο αναμνηστικό σου.
Αυτή η τρυπούλα ταιριάζει με αυτό που νιώθω τώρα…ένα μικρό κενό στην καρδιά μου, τώρα που φεύγεις από την τάξη μου.
Μαζί, λίγα δεν καταφέραμε…
Όχι, δεν μάθαμε να γράφουμε σωστά αυτά τα σχήματα ,τους κύκλους και τις γραμμούλες που θα σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή.
Έχεις τόσο χρόνο να τα μάθεις, τόσο χρόνο να δώσεις και στα χεράκια σου να δυναμώσουν κι άλλο.
Θυμάσαι τι σου έλεγα για τον χρόνο;
Πόσο σπουδαίος είναι,πόσο σου χρειάζεται όταν θυμώνεις, όταν στεναχωριέσαι,όταν λυπάσαι;
Θέλω να θυμάσαι όλες εκείνες τις στιγμές που παίξαμε, που διαβάσαμε παραμύθια, που γράψαμε δικά μας.
Να θυμάσαι πόσο πολύ υπερήφανη με έκανες αμέτρητες φορές…όταν έκανες λάθη και ζητούσες συγγνώμη
Όταν έμαθες να λες: “ευχαριστώ, παρακαλώ, έλα να παίξουμε, σε έχω φίλο, μην κλαις, θα είμαστε μαζί σου”!
Και τότε ,θυμάσαι που μου χάριζες ζωγραφιές γεμάτα χρώματα που μου έγραφες “σε αγαπώ” που γελούσες με τα αστεία μου…που με κοιτούσες βαθιά εκείνες τις δύσκολες μου στιγμές και μετα με αγκαλιάζες… σαν να ήξερες και τα ξεχνούσα όλα;
Να θυμάσαι κι όλες εκείνες τις σελίδες που τσαλάκωσες και πέταξες στην ανακύκλωση και μετά προσπάθησες, συνέχισες…και τα κατάφερες οπως έλεγε η κ.Αντωνία!
Να θυμάσαι τις βόλτες μας στο φεγγάρι και στα αστέρια, τον Πήγασο ,το Δράκο,τη Σαύρα, τον Μονόκερο, την Κασσιόπη!
Να θυμάσαι τα μικρά χοροπηδηχτά σου κάθε μέρα στα πράσινα δάση μαζί με τα άλλα προβατάκια που είχαν το κεφαλάκι των συμμαθητών σου!
Να θυμάσαι εκείνη την Πρωτοχρονιά που σου έπεσε το φλουρί γιατί είχε γίνει θαύμα και Βασιλόπιτα έχει 34 φλουριά!
Να θυμάσαι όλα τα τραγούδια που σου έμαθε η κ.Δέσποινα και τραγούδησες σαν άγγελος!
Να θυμάσαι ότι έμαθες να τρέφεσαι υγιεινά, να ανακυκλώνεις, να κυκλοφορείς με ασφάλεια, να ξέρεις τι σημαίνει ισότητα, διαφορετικότητα, ελευθερία, ειρήνη…μα προπάντων να ξέρεις πόσο πολύτιμο είναι να αγαπάς και να αποδέχεσαι!
Να θυμάσαι πόσα, μα πόσα πολλά θαυμαστά χώρεσε η μικρή μας τάξη!
Τώρα, σε εκείνο το μεγάλο σχολείο, σε παρακαλώ, κράτησε αυτό το εξάχρονο που φεύγει από τα χέρια μου!
Να θυμάσαι, να με θυμάσαι!
Θα σε αγαπώ πάντα!
