Αγαπημένη μου Γαλάτεια,
Δυστυχώς δεν μπορώ να παραστώ στην εξόδιο σου ακολουθία γιατί ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας μ΄ έχει καθηλώσει. Όμως η σκέψη μου είναι εκεί. Αισθάνομαι τυχερός και ευλογημένος που σ΄ είχα συγγενή μου και είμαστε τόσο κοντά. Σ΄ αγαπούσα και ένιωθα ένα δέος κοντά σου από μικρό παιδί, ποτέ όμως απόμακρα από εσένα. Θα μου λείψουν τα λόγια σου, το κράτημα των χεριών μας, το ευλογημένο γαλάζιο σου βλέμμα και οι νουθεσίες σου. «Μιχάλη να είσαι καλός άνθρωπος» και πιστεύω ότι έγινα χάρη σε εσένα. Θα μου λείψεις που κάθε Σάββατο ερχόμουν και καθόμαστε και σου χάιδευα το ευλογημένο σου χέρι, όμως είμαι σίγουρος ότι και από εκεί πάνω θα μας φροντίζεις όλους. Κλείνοντας θεωρώ καθήκον μου σαν συγγενής να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τις γυναίκες που την φρόντιζαν και της έδωσαν τόση αγάπη, τόση φροντίδα, τόση καθαριότητα και έτσι την κράτησαν στην ζωή τόσα χρόνια. Σας ευχαριστώ όλες μία μία ξεχωριστά. Επίσης ευχαριστώ τον πάτερ Αντώνιο που δεν φανταζόμουν ότι υπάρχει άνθρωπος που της έδωσε τόση αγάπη, τόση φροντίδα. Μου έλεγε «ο Αντώνιος είναι το παιδί μου». Σας ευχαριστώ όλους.
Γαλάτεια αγαπημένη μου θα μας λείψεις πολύ και σε μένα και σε όλους μας. Καλό παράδεισο γλυκιά μου Γαλάτεια ποτέ δε θα φύγεις από τη καρδιά μου, ευγενική αρχόντισσα.
Ο ανιψιός σου, Μιχάλης*
* Ο κ. Μιχάλης Φουντουλάκης είναι πρωτοανιψιός της Μακαριστής Γαλάτειας, γιος της μεγαλύτερης αδελφής της Μαριάννας.
