Της Χαριστής Κουκουμπεδάκης
Αφιερωμένο στο γιατρό της ανθρωπιάς που παλεύει και σώζει κόσμο και προπαντός ανθρώπους της φτωχολογιάς….
Για το Μανώλη Καλογριδάκη*
‘Πό μιαν αράχη εκόντεψε κάποτε να ποθάνω
μα η τυχερό στα χέρια σου ήτο να πέσω απάνω…
Κι εγνώρισα την αθρωπιά μα και την ταπεινότη
ένα γιατρό που μάχεται εις τη γραμμή την πρώτη…
Που δε δειλιά σε κίντυνο και στο καθήκο στέκει
του χρέους του βαστά σπαθί, τσ’ ευθύνης το τουφέκι…
Κι εδά που ο κορονοϊός ένα ντουνιά θερίζει
στση γιατρικής του πολεμά τ’ άγιο μετερίζι…
Τον όρκο που δωκε τιμά και βοηθά τσ’ αθρώπους
κι είναι χαλάλι να πατεί τση Μεσσαράς τσι τόπους…
Σωτήρα μου θα τονε πω και τονε ξεμιστεύγω
και να τον έχει στα ψηλά ο Θιος απού λατρεύγω..
Κι ότι καλό χει ‘σάμε ‘δά στσ’ αθρώπους καωμένο
εύχομαι να το βρει διπλό στη στράτα ντου στρωμένο
Και θα του πω χαράς του το που συντρομή θα δώσει
κι άρρωστο απ’ την κλίνη ντου απάνω να σηκώσει….
* Ο Μανώλης Καλογριδάκης είναι γιατρός του Κέντρου Υγείας Μοιρών με καταγωγή από τις Γκαγκάλες της Μεσαράς
