Της Χαριστής Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Καλό σου ταξίδι σε παραδεισένιους λουλουδότοπους
Λόγια καρδιάς…
…Κρίμας να φεύγουν οι καλοί
κι οι άξιοι αθρώποι
και να πομένουν ορφανοί
τση Μεσσαράς οι τόποι.
Καλό ταξίδι μερακλή
κι άθρωπε των αθρώπω
που πρέπιζες όπού τρεχες
κι εμόρφιζες τον τόπο….
Το Λαχειόκωστα ανε δεις κι ανε τονε παντήξεις
δώσε του χαιρετίσματα
τη χέρα να του σφίξεις…
Στον άδη σ’ ανημένουνε
να στέσεις χοροστάσι
να πιάσεις στην ομπρός μεριά
ο Χάρος να τα χάσει..
Τα μερακλίκια σου να ιδεί και ξεκοφτούς σαν κάνεις
με τα ταλίμια του χορού θα τονε κουζουλάνεις.
Και τ’ άδη θα ξεφέξουνε
οι πετροκαντονάδες
σα σμίξεις τσι λυράρηδες
να πείτε μαντινάδες…
Ούλος ο άδης θα σειστεί
Αντώνη στο χορό
σου
γιατί ‘ναι μερακλίδικο
το ζάλο το δικό σου.
Θα ποθαμάξει ο Χάροντας
να πει μεγάλο κρίμα
να μπουν τα μερακλίκια σου
να κείτουνται στο μνήμα….
Να μετανοιώσει και σκυφτός
να κάτσει σε μιαν άκρη
να τρέξει από τα μάθια ντου χοχλακιστό το δάκρυ…
Να πει εστέρησά τονε νωρίς το πάνω κόσμου
που εμοσκοβόλα αρώματα βασιλικού και δυόσμου…
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά σου…
