Του Ζαχαρία Καψαλάκη*
Σχολικό Έτος 2002 -2003!
Για πρώτη (και μοναδική) χρονιά Διευθυντής στο Δημοτικό Σχολείο Καπαριανών στις Μοίρες.
Συστεγαζόμαστε με το Ειδικό Σχολείο Μοιρών.
Του είχε παραχωρηθεί ο χώρος του κυλικείου για να κάνει μάθημα.
Το θεώρησα ντροπή και υποβάθμιση ενός σχολείου να στεγάζεται σε χώρο 10 τετραγωνικών.
Τα καταφέραμε και το σχολείο μεταφέρθηκε στο νέο (τότε) και φιλόξενο Δημοτικό Σχολείο της Πόμπιας, όπου και ρίζωσε…
Μέχρι τότε τη θέση κάλυπταν εκπαιδευτικοί Γενικής Αγωγής ως επί το πλείστον…
Έτσι ένα πρωί αρχές του Σεπτέμβρη και ενώ βρισκόμουν στον ημιώροφο του σχολείου, με φωνάζει μια συνάδελφος ότι με ζητά μια κυρία που μάλλον είναι η νέα δασκάλα του Ειδικού Σχολείου, προκειμένου να πάρει τα πράγματά του.
Κατεβαίνω και ενώ περίμενα να δω κάποιον ηλικιωμένο συνάδελφο, βλέπω ένα μικροκαμωμένο κοριτσάκι με κουρλάκια μάλιστα (μου θύμισε την Άννα στο Αναγνωστικό που είχαμε στο Δημοτικό Σχολείο).
Την κοιτάζω καλά καλά και της λέω με απορία:
– Πού είναι παιδί μου η μαμά σου;
Σηκώνει το βλέμμα και με κοιτάζει και μου απαντά:
– Τι να την κάνετε Κύριε τη μαμά μου;
– Μου είπαν ότι ήλθε η νέα Δασκάλα του Ειδικού Σχολείου…
– Εγώ είμαι, μου απαντά με καμάρι…
Κατάπια τη γλώσσα μου για το λάθος που έκανα…
Μου είπε ότι είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Βόλου και αν δεν κάνω λάθος ήταν η πρώτη φουρνιά εκπαιδευτικών που βγήκε από το Πανεπιστήμιο…
Έκτοτε πέρασαν 18 χρόνια…
Το κοριτσάκι με τα κουρλάκια θα είναι σήμερα γυναίκα 40 χρόνων…
Ταλαιπωρήθηκε 18 ολόκληρα χρόνια από «χωρίον εις χωρίον», αφού ελάχιστοι πολιτικοί είχαν πάρει στα σοβαρά την ειδική αγωγή.
Χρειάστηκαν αγώνες και αγώνες πολλών χρόνων από τότε για να αποδείξουν ότι το μπούλινγκ που γινόταν εναντίον τους πρέπει να σταματήσει.
Με τους δικούς τους αγώνες τα κατάφεραν, και το τονίζω αυτό.
Δεν έχουν υποχρέωση σε ΚΑΝΕΝΑ.
Δεν τους έκανε ΚΑΝΕΝΑΣ χάρη, δεν τους χάρισε ΚΑΝΕΝΑΣ τίποτα.
Ότι κέρδισαν, το κέρδισαν με το σπαθί τους και με τον αγώνα τους!
Πέρασαν τα χρόνια!
Από τότε γνώρισα εκατοντάδες συναδέλφους ειδικής αγωγής.
Μίλησα στην πορεία με χιλιάδες.
Στη Δασκάλα με τα κουρλάκια και σε όλους τους Συναδέλφους μας που σήμερα διορίστηκαν, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλή σταδιοδρομία και καλή τοποθέτηση.
Και να μην ξεχάσουν ότι τα κενά στην ειδική αγωγή είναι ακόμα πολλά και πρέπει να αγωνιστούν και για άλλους μόνιμους διορισμούς, έτσι ώστε να καλυφτούν ΟΛΑ…
* Ο Ζαχαρίας Καψαλάκης είναι συνταξιούχους Δάσκαλος και υπηρέτησε τα τελευταία 10 χρόνια της πορείας του την Ειδική Αγωγή.
