25 Ιουνίου 1966. Μία μεγάλη ιερατική σύναξη στον ευμεγέθη ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας Αθηνών, αποφασίζει την εξόντωση του γενναίου ομολογητού και κατά πάντα φλογερού ιεροκήρυκος Αρχιμανδρίτου Αυγουστίνου Καντιώτου! Ενοχλούσαν τα συλλαλητήρια για την κάθαρση στην Εκκλησία και για οξύτατα θέματα παιδείας… Και μόνο αυτά; Ο προφητικός του λόγος απερίτμητος ξεσκέπαζε όλες τις εστίες του κακού… Λυσσομανούσαν οι φαύλοι Αρχιερείς εναντίον του… Άλλωστε, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο «η Εκκλησία του Χριστού φθόρους ανθρώπους δεξαμένη, ζάλης και ναυαγίων πληρούται πολλών»! Όλα τα δεινά προέρχονται από την κρυφίως ή επισήμως εκφυλισμένη ζωή των αρχόντων της Εκκλησίας, που γίνεται έπειτα τρόπος ζωής, καθολικό ήθος για το ποίμνιό τους… «Δογματίζουν» απειλητικά, βάσει του τρόπου που βιοτεύουν ψυχοσωματικά… Του έλεγαν με μένος (μέσα από τα συμφραζόμενα των επιτιμήσεών τους): «Άφησέ μας πιά ήσυχους. Δείξε επιτέλους τον προσήκοντα σεβασμό στο αξίωμά μας. Τί θέλεις και καυτηριάζεις την προσωπική ζωή των Αρχιερέων και άλλων πολλών; Μίλα για αγάπη και άσε τους υπόλοιπους να αυτοδιατίθενται όπως εκείνοι επιθυμούν..! Όταν δεν ενοχλείς τον συνάνθρωπό σου, δεν είναι απαγορευμένο να διαχειρίζεσαι όπως σου αρέσει τον εαυτό σου! Δεν ενδιαφέρουν τον Χριστό τα κρεβάτια αλλά οι καρδιές…»
Εκείνος με προφητικό θάρρος και πατερική ετοιμότητα απαντούσε: «Λάθος κάνετε! Δεν ανήκετε στον εαυτό σας. Όπως και κανένας χριστιανός. Μας εξαγόρασε ο Χριστός με το Πανάγιο Αίμα Του! <Ουχ εαυτών εστέ. Ηγοράσθητε γαρ τιμής> (Κορινθ Α΄στ 19-20) παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος. Οπότε μη λέτε πως είστε <εις τύπον και τόπον Χριστού> χωρίς να ενσαρκώνετε το ήθος Του και να ζείτε όπως Εκείνος είπε και δίδαξε. Για να έχετε δικαίωμα να το λέτε αυτό, πρέπει να περάσετε από το σταύρωμα των παθών σας και την μεταμόρφωση του νοός σας. Μην το θυμάσθε αυτό κατ’ επιλογήν όταν κραδαίνετε απειλητικά την ράβδο της εξουσίας σας (πάνω από τα κεφάλια των ιεραρχικά υποδεεστέρων σας), ενώ το ειρωνεύεσθε όταν <μπανιαρίζεσθε> απολαυστικά στο βόθρο της ακολασίας σας… Έπειτα, ο δικός σας τρόπος ζωής έχει αντίκτυπο σε όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας… Δεν έχετε μάθει ότι <το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσι>; Οπότε, πρέπει, να ζείτε σε <υαλόφρακτον χώρον>. Σε γυάλινο σπίτι! Να είσθε διάφανοι! Το <μη συσχηματίζεσθαι τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός υμών> (Ρωμ. ιβ, 2) πρέπει να είναι το προσδιοριστικό έμβλημα της βιοτής και της διακονίας σας…».
Ένα χρόνο ακριβώς μετά, 25 Ιουνίου 1967, στον ίδιο ευρύχωρο Ναό όπου έγινε η σύναξη της εξοντώσεώς του, λαμβάνει χώρα η εις Επίσκοπον χειροτονία του!!! Σύμπτωσις ή έργο τής Θείας Πρόνοιας; Όλα παράδοξα, ανέλπιστα, γι’ αυτό και θεόσδοτα, θαυμαστά… Χιλιάδες ο λαός… Από τα ξημερώματα είχαν κλείσει οι παράπλευροι δρόμοι που είναι οι κεντρικοί οδικοί άξονες των Αθηνών… Η χειροτονία του, θεωρείται το σημαντικότερο εκκλησιαστικό γεγονός του παρελθόντος 20ού αιώνος!!!
Ένας άγιος Αρχιεπίσκοπος ο Ιερώνυμος ο Α΄ ο Τήνιος, ο Κοτσώνης, αναζητά Χριστοειδείς υποψηφίους για να προωθήσει στο επισκοπικό αξίωμα. Όχι τους αχρείους για να τους έχει <στο χέρι>, αλλά τους άξιους για να τους έχει καμάρι και εκείνος και η Εκκλησία ολόκληρη… «Μισούσε τα έργα των Νικολαϊτών» τα οποία και ο Κύριος μισεί και πολύ περισσότερο τις παρά φύσιν ασέλγειες των «Βορβοριτών», έστω κι αν αυτό θεωρείται σήμερα ομοφοβία και παράνοια. Είναι όμως πρωτίστως προβολή της θεϊκής απαρέσκειας «ά καγώ μισώ» (Αποκ. 2,6). Εντοπίζει ο σοφός αυτός πρωθιεράρχης τους υπηρετούντες θυσιαστικά στα προκεχωρημένα φυλάκια της ποιμαντικής διακονίας, μακριά από την αγοραία συναλλαγή των εκλογικών παρασκηνίων… Πρώτος επίλεκτος και ξεχωριστός, ο θεόφρων και μαχητικός π. Αυγουστίνος… Ο μέχρι πρότινος βαρύς και απόβλητος αποδεικνύεται ο κατ’ εξοχήν λαοφιλής και θεοπρόβλητος… Σταθμός χρόνου η εκλογή και χειροτονία του… <Βία και ωθισμώ> ανήλθε τις βαθμίδες του αρχιερατικού θρόνου… Από το ύψος όμως αυτό, έλαμψε η μορφή του σε παγκόσμια διάσταση. Ουδείς ζωντάνευσε τόσο άμεσα στην εποχή μας τον πιο θαρραλέο Επίσκοπο της ιστορίας, τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, όσο ο περίκλητος και θεοστεφής π. Αυγουστίνος Καντιώτης!
Ας έχουν ελπίδα λοιπόν οι ανιδιοτελείς αγωνιστές. Ο Θεός αργά ή γρήγορα απαντάει στο κακό. Ό,τι το «συνέδριο» των ανόμων πετάει στον κάλαθο των αχρήστων, ο Θεός το μαζεύει… και αυτό που δεν αρέσει στα εμπαθή κριτήρια, ο Θεός το προβάλλει με δικά του πειστήρια… Ό,τι πολεμείται «ένεκεν δικαιοσύνης και αληθείας», αργά ή γρήγορα αξιοποιείται και επιβραβεύεται… Φαντασθείτε να ζούσε σήμερα ο ουρανομήκης εκείνος Ιεράρχης και να άκουε ορισμένα από τα σημερινά νεόκοπα και αρχοθηρικά (κοινώς σπουδαρχίδες) επισκοπίδια να προβαίνουν στις εμετικές δηλώσεις τους περί διαστροφής… Να αναιρούν χάριν του νεοταξικού συστήματος το έργο της Εκκλησίας, καταξιώνοντας τα μοντέλα του διαβόλου και φαλκιδεύοντας τα θέσφατα του Θεού… «Δεν μας ενδιαφέρει, λένε με καμάρι, τί κάνουν οι ομοφυλόφιλοι στα κρεβάτια τους! Αρκεί να μην υιοθετούν παιδιά! Δεν τους επιπλήττουμε, ούτε και τους επικροτούμε! Είμαστε αδιάφοροι στο γεγονός! Δεν απασχολεί ο τρόπος της σεξουαλικής αυτοδιάθεσης την διδαχή και το έργο της Εκκλησίας…». Φρίκη! Φρίκη! Φρίκη! Να ζούσε ο ανεπανάληπτος π. Αυγουστίνος και να τα άκουε αυτά…. Ω ρε μάτια μου…
ΑΘΩΝΙΤΗΣ
Από την εφημερίδα «ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2024, ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 261
